Σπύρος Ζαγοραίος – Ένας αγωνιστής του λαϊκού πάλκου

Ερμηνευτής, στιχουργός και συνθέτης πολλών επιτυχιών, ο Σπύρος Ζαγοραίος πορεύτηκε επί δεκαετίες και διέπρεψε στη δισκογραφία και στα λαϊκά πάλκα. Η ιδιότυπη φωνή του και ο τρόπος που ερμηνεύει τον κάνουν μοναδικό. Ο Σπύρος Ζαγοραίος αποτελεί ένα ξεχωριστό και σημαντικό κεφάλαιο του λαϊκού μας τραγουδιού.

Γεννήθηκε στις 23 του Ιούνη 1928 στον Άγιο Αρτέμιο (Γούβα) Παγκρατίου. Παιδί στην Κατοχή, έζησε δύσκολα χρόνια. Σε ηλικία 15 ετών έχασε το ένα του χέρι, μετά από έκρηξη χειροβομβίδας την ώρα που έπαιζε με συμμαθητές του σε μια αλάνα της Αττικής.

Ξεκίνησε την πορεία του στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και λίγα χρόνια αργότερα, με τη σύντροφό του στη ζωή και στο πάλκο, Ζωή Ζαγοραίου, θα δημιουργήσουν αχώριστο ντουέτο, ένα από τα πιο δημοφιλή του λαϊκού τραγουδιού. Χρειάστηκε πρώτα να δώσει πολλές μάχες, μέχρι να καθιερωθεί, περισσότερες από άλλους συναδέλφους του, καθώς λόγω της αναπηρίας του βρήκε πολλές πόρτες κλειστές.

Ο Σπύρος Ζαγοραίος συνεργάστηκε με τα μεγάλα ονόματα της χρυσής εποχής του λαϊκού τραγουδιού (Μάρκο Βαμβακάρη, Γεράσιμο Κλουβάτο, Δημήτρη Γκόγκο – Μπαγιαντέρα, Σπύρο Περιστέρη, Απόστολο Καλδάρα, Πάνο Τούντα, Γιώργο Μητσάκη, Θόδωρο Δερβενιώτη, κ.ά.) αλλά έχει γράψει πολλά τραγούδια και ο ίδιος. Τα τραγούδια του έγιναν μεγάλες επιτυχίες, και δεν είναι λίγα αυτά που ακούγονται μέχρι και σήμερα. «Ε ντε λα μαγκέν ντε Βοτανίκ», «Ντόλτσε βίτα», «Άναψε το τσιγάρο», «Θα πεθάνω γλυκιά μου αγάπη», «Προσευχή», «Στης Λαρίσης το ποτάμι», «Κατηγόρα με», «Έγιναν γκρίζα τα μαλλιά μου», «Ο αλήτης», «Οι γαρυφαλλιές», «Όλες είσαστε ίδιες», «Άδικα χάρε καρτερείς», «Η κούκλα», «Πάρτε κύριε λαχεία», «Ο ανάπηρος», «Ερωτιάρης», «Τον χάρο τον αντάμωσαν» είναι μερικά από τα πιο δημοφιλή.

Εκτός από τη δισκογραφία και τα λαϊκά πάλκα, έδωσε δεκάδες συναυλίες σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό όπου υπήρξε ομογένεια.

Αυθεντικός, σεμνός και συνεπής σε όλη την πορεία του, ο Σπύρος Ζαγοραίος αντιμετώπισε με στωικότητα αλλά και πίκρα τις αλλαγές που επέφερε η αλλαγή των εποχών και στο λαϊκό τραγούδι.

Παρέμεινε ενεργός και μάχιμος στα μουσικά δρώμενα, υπερασπίζοντας το κλασικό λαϊκό τραγούδι στο δικό του «κάστρο», το λαϊκό κέντρο «Εντελαμαγκέν», που είχε δημιουργήσει κάτω από το σπίτι του στο Αιγάλεω.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Σπύρος Ζαγοραίος πάλεψε με πολλά προβλήματα υγείας, ενώ δέχτηκε το πιο μεγάλο χτύπημα όταν έχασε τον γιο του. Έφυγε από τη ζωή στα 86 του χρόνια, στις 20 του Οκτώβρη 2014.