Του Παύλου

Πέρασαν σχεδόν οχτώ χρόνια από εκείνη τη νύχτα του Σεπτέμβρη. Οχτώ χρόνια χωρίς τον Παύλο κι όμως χάρη σε αυτόν ανανεώναμε κάθε τρεις και λίγο το ραντεβού μας στους δρόμους. Τα λέμε στο Πέραμα, στη Δραπετσώνα στα Λιπάσματα, στον Κορυδαλλό, στο Εφετείο, στο Φεστιβάλ.

Κι ήταν εκείνο το ραντεβού της 7ης του Οκτώβρη, πάλι από τον Παύλο δοσμένο,  που η κραυγή της Μάγδας ενώθηκε με τις φωνές όλων μας! “Τα κατάφερες γιε μου, νικήσαμε”. Κι αυτό το πρώτο πληθυντικό η Μάγδα το εννοούσε, παρότι εμείς ξέραμε καλά πως χωρίς εκείνη, δεν θα είχαμε σταθεί.

Οι φασίστες εκεί που έπρεπε εξ αρχής να βρίσκονται κι εμείς μετά από καιρό ανακουφισμένοι. Νικήσαμε προς ώρας. Μα δεν ξεχνιόμαστε, δεν ξεχνάμε! Έχουμε μπροστά μας μακρύ και δύσκολο αγώνα μέχρι την αμετάκλητη καταδίκη των νεοναζί.

Θα είμαστε εκεί, το χρωστάμε στον Παύλο, στον Σαχζάτ, στους Αιγύπτιους αλιεργάτες, στους συντρόφους συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, στον Ουαλίντ Τάλεμπ, στον Ζακ Κωστόπουλο, σε κάθε θύμα του φασισμού, στους εαυτούς μας και στις γενιές που έρχονται.

Ο Παύλος έδειξε το δρόμο και θα είναι δίπλα μας να δίνει το σύνθημα!

Του Παύλου λοιπόν σήμερα, του Παύλου που άλλαξε την κοινωνία, πάντα παρών και αγωνιζόμενος μέχρι τελευταία στιγμή!