Τα παιδιά στον Σείριο δεν δίνουν πανελλαδικές!

Τα παιδιά στον Σείριο δεν μοιάζουν καθόλου στα δικά μας παιδιά. Είναι ξέγνοιαστα, έχουν εξαιρετικά βιώματα και δεν δίνουν πανελλαδικές εξετάσεις! Μορφώνονται και διαμορφώνονται για έναν κόσμο ιδανικό.

Σπουδάζουν, αποφοιτούν, βρίσκουν τη δουλειά που τους αρέσει, ζουν μια ζωή αξιοβίωτη. Δεν γνωρίζουν κατακτητικούς πολέμους και φτώχεια, δεν έχουν άγχος, ανασφάλεια και αβεβαιότητα.

Στον Σείριο η κοινωνία των ανθρώπων παίρνει από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητες του και αποδίδει στο καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του .

Ο Γκάτσος, ο υπέροχος αυτός ποιητής μας, έγινε για τον Μάνο Χατζηδάκι ότι ο Νίκος Καββαδίας για τον Θάνο Μικρούτσικο!

Ποιητικός μάρτυρας όλων των αντιθέσεων και των αντινομιών αυτού του κόσμου! Γι’ αυτό δημιούργησε, «εποίησε» στο πιο φωτεινό – ορατό από την γη αστέρι ένα ιδανικό, ένα ιδεατό τοπίο για τα παιδιά.

Τα παιδιά του ποιητή στην Γη προορίζονταν να είναι όπως ακριβώς τα παιδιά του στον Σείριο. Να ζουν σε έναν κόσμο εξ ορισμού ελεύθερο, ισότιμο, ξέγνοιαστο, δημιουργικό και φωτεινό! Έναν κόσμο αδίχαστο, χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια, πείνα, δίψα, δυστυχία και ξεριζωμούς.

Όμως, τα παιδιά του Νίκου Γκάτσου και του Μάνου Χατζηδάκι, δακρύζουν όταν ακούνε πώς ζουν οι συνομήλικοί τους στη Γη.

Ας δανειστούμε τα λόγια ενός εργολάβου του ατομισμού και της απληστίας που ανέλαβε να «θεμελιώσει» θεωρητικά την πραγματικότητα αυτή:

«Δεν τρέφω αυταπάτες για μία κοινωνία χωρίς ανισότητες. Κάτι τέτοιο είναι αντίθετο στην ανθρώπινη φύση και όσοι το επιχείρησαν, καταστρατήγησαν τελικά την ίδια την δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα».

Αυτά λέει χωρίς ίχνος ντροπής ο σημερινός πρωθυπουργός, αυτά εφαρμόζει κατά το γράμμα της (ταξικής) μεροληψίας των συμφερόντων που εκπροσωπεί!

Όσοι δεν τα καταφέρνουν, ας επιβιώσουν πουλώντας φτηνά τον εαυτό τους (Working Poor) δουλεύοντας 10ωρο – 12ωρο ή ας ψοφήσουν βρε αδερφέ στο κάτω – κάτω.

Οι «Άριστοι» αποδομούν τον Γκάτσο και τον Χατζηδάκι! Τα δικά τους παιδιά άλλωστε είναι εκείνα που θα σπουδάσουν στα «διασωληνωμένα» με την «πάνσοφη αγορά» και πανάκριβα για εμάς τους κοινούς θνητούς κολέγια της μετριότητας .

Είναι οι ίδιοι που αποθεώνουν την θεωρία του Δαρβίνου αποδίδοντας την στην κοινωνική της εκδοχή. Είναι οι απόφοιτοι του Harvard που εν προκειμένω προτάσσουν κάθε ζωώδες ένστικτο σε βάρος της συνείδησης!

Ο έλλογος, ο συνειδητός, ο εννοιακός τύπος πλάσματος, που βιολογικά εξελίχθηκε στην ανθρώπινη ιστορία, ακυρώνεται με το «έτσι», το κυριαρχώ-επικρατώ και το «θέλω» των ισχυρών της γης και των πολιτικών τους εκπροσώπων. Αυτό άλλωστε διδάσκονται «στης ανάγκης τα θρανία» τα παιδιά μας σήμερα, σ’ αυτό εξετάζονται στις πανελλαδικές, αλλά και στην πραγματικότητα της ζωής!

Ο Σείριος και τα «παιδιά που υπάρχουν εκεί» δεν είναι απλώς το θέμα της έκθεσης που έπεσε στις φετινές εξετάσεις. Είναι το Μέγα Θέμα στις καθημερινές εξετάσεις της ζωής αλλά και του μέλλοντός μας. Για το δικαίωμα στην ζωή, την υγεία, την μόρφωση, την δουλειά, τον ελεύθερο δημιουργικό χρόνο όλων μας! Πριν και πάνω απ‘ όλα των παιδιών μας!

Οι πανελλαδικές εξετάσεις των οποίων οι βαθμοί ανακοινώνονται αποτελούν κατά βάση μία ανισότιμη αξιολόγηση γνώσεων, δυνατοτήτων και αποστήθισης.

Ταυτόχρονα είναι το αποτέλεσμα ενός συγκερασμού οικονομικών και ατομικών δεδομένων αλλά και του μόχθου των παιδιών μας στην αγωνιώδη τους προσπάθεια να μορφωθούν προκειμένου να κερδίσουν μια θέση στον ήλιο, μια θέση πιο κοντά στον Σείριο.

Μόνο που η Παιδεία αφορά τον κοινωνικό άνθρωπο και όχι τον ατομιστή, παρόλη την ατομική απεύθυνσή της! Και η επιτυχία δεν κρίνεται σε μιά φωτογραφία της στιγμής, πόσο μάλλον στιγμιαία αποτύπωση της .

Ο επίγειος Σείριος – όσο κι αν σήμερα δεν λάμπει – αφορά παιδιά ανήσυχα και μαχητικά που δεν χωράνε στην φορμόλη της αριστείας .

Αφορά κατά κύριο λόγο τα «τέκνα της ανάγκης και τα ώριμα τέκνα της οργής»! Αφορά όλα εκείνα τα παιδιά που ανεξαρτήτως του αν πέτυχαν ή όχι στις πανελλαδικές και έμμεσα «διαβλητές» εξετάσεις έχουν την διαπαιδαγώγηση, την παιδεία με την ευρεία έννοια του όρου και τα βιώματα να ψάχνονται, να αμφισβητούν, να τολμούν και να αγωνίζονται.

Για έναν κόσμο διαφορετικό στο μπόι των ονείρων και των προσδοκιών τους. Κι αυτό το μπόι είναι η μόνη προοπτική που ξεπερνά τον Σείριο και σε απόσταση και σε λάμψη!

Θ’αλλάξει Κεμάλ…

*Π.Α.ΛΑΖΑΡΙΔΗΣ