Η ανάγκη οικοδόμησης ενός εμβολιαστικού σχεδίου – Η μάχη ενάντια στο Μεσαίωνα

Σενάριο χωρίς πλοκή της ιστορίας εμπλοκή, αυτά τα χρόνια που χρεώθηκες να ζήσεις, με ποια τραγούδια να σωθείς με ποιους δικούς σου να βρεθείς και ποιαν αλήθεια τώρα πια να μαρτυρήσεις

Η κυβέρνηση της ΝΔ μετά από το 1,5 χρόνο φιάσκο στην διαχείριση της πανδημίας κατέληξε μέσω του πρωθυπουργού στο διάγγελμά του πως η «ελευθερία θα δοθεί σε αυτούς που την δικαιούνται», ρητορική που οδηγεί σε άλλους δρόμους, προδιαγράφοντας ένα δυστοπικό μέλλον. Από τον Μάρτιο του 2020, η κυβέρνηση της ΝΔ, εργαλειοποιώντας πλήρως την κατάσταση της πανδημίας, έχει προχωρήσει την  νεοφιλελεύθερη, αντιδραστική, ταξική και αντιλαϊκή πολιτική της στην εργασία, στην κοινωνική ασφάλιση, στην παιδεία, στην οικονομία, στην δικαιοσύνη χειροτερεύοντας κατά πολύ την θέση των εργαζόμενων, των νέων και του λαού. Στο θέμα της υγείας, της δημόσιας υγείας και της διαχείρισης της πανδημίας, έχει τεράστιες και εγκληματικές ευθύνες για την τωρινή κατάσταση.

Τι δεν έκανε, εντελώς περιληπτικά, γιατί αλλιώς θα γράφουμε τόμους:

1. 1. Δεν ενίσχυσε την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας – ούτε καν την έβαλε στο πλάνο της για την αντιμετώπιση της πανδημίας, δεν έκανε επιδημιολογική επιτήρηση, δεν έκανε μαζικά και δωρεάν τεστ ανίχνευσης στον πληθυσμό, δεν έκανε ιχνηλάτηση, άφησε τον γενικό πληθυσμό στην μοίρα του με τηλεφωνικές οδηγίες του τύπου « αν έχετε συμπτώματα, μείνετε σπίτι» χωρίς εξέταση από γιατρό και χωρίς καταγραφή.
2. 2. Δεν ενίσχυσε τα Νοσοκομεία του Εθνικού Συστήματος Υγείας ούτε με μόνιμες προσλήψεις προσωπικού, ούτε με ιατροτεχνολογικό εξοπλισμό, ούτε με υλικοτεχνικές υποδομές, ούτε με αυξήσεις των δαπανών για την υγεία. Αντίθετα τα μετέτρεψε σε Νοσοκομεία αντιμετώπισης μιας νόσου, προμοτάρωντας απροκάλυπτα τον ιδιωτικό τομέα υγείας από τη μια και αδιαφορώντας πλήρως για τις ανάγκες υγείας του λαού από την άλλη, ενώ ταυτόχρονα άνοιξε την πόρτα για την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων με την καθιέρωση των συμβάσεων μη εξαρτημένης εργασίας (μπλοκάκι).
3. 3. Δεν έκανε εμβολιαστικό σχέδιο που να καλύπτει τις ανάγκες, υπήρξε έρμαιο των αποφάσεων της ΕΕ, δεν πραγματοποίησε εμβολιαστική πολιτική, επιβάρυνε μονομερώς τα ήδη επιβαρυμένα Νοσοκομεία του ΕΣΥ και με την διαδικασία του εμβολιασμού, δεν έκανε καμιά εκστρατεία αναλυτικής ενημέρωσης του λαού στην πορεία των εμβολιασμών σε σχέση με τις αποφάσεις της για τον εμβολιασμό του πληθυσμού της χώρας, πόνταρε στον κοινωνικό αυτοματισμό και τελικά καταλήγει στον τιμωρητικό υποχρεωτικό εμβολιασμό για μερίδα εργαζομένων.
4. 4. Δεν πήρε μέτρα για την προστασία στους χώρους εργασίας, στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, στα σχολεία και στα Πανεπιστήμια της χώρας, παρά εφάρμοσε ένα παρατεταμένο και γενικό lockdown που συνοδευόταν με πρόστιμα, άφθονη βία και καταστολή, απαγορεύσεις συναθροίσεων άνω των 3, απαγορεύσεις κυκλοφορίας, οδηγώντας στην οικονομική καταστροφή εκατομμύρια εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους, στην ψυχική καταρράκωση της νεολαίας (και όχι μόνο), στη διάλυση του κοινωνικού ιστού της χώρας. Το δε καλοκαίρι του 2020, «άνοιξε» την χώρα χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, υποκλινόμενη στα μονοπωλιακά συμφέροντα της υποτιθέμενης βαριάς βιομηχανίας του τουρισμού, με ολέθρια αποτελέσματα για την εξάπλωση και την διάδοση του sars-cov2 και με τον Ελληνικό Λαό να θρηνεί χιλιάδες θύματα.

Θα βρούμε αλλιώτικους ρυθμούς στου τραγουδιού μας τους γκρεμούς, θα περπατήσουμε κι απόψε ακροβάτες, μέσα από λόγια και λυγμούς της εποχής μας τους χρησμούς, θα ξεχωρίσουμε απ’ τις οφθαλμαπάτες

Ξεκάθαρα λοιπόν χρειάζεται ο μαζικός εμβολιασμός του πληθυσμού, ο οποίος αποτελεί μέσο προστασίας και για αυτό το κίνημα θα έπρεπε να τον έχει στα αιτήματά του μαζί με την πρόσβαση σε υπηρεσίες, φάρμακα και δομές υγείας. Επειδή όμως, από μόνος του ο εμβολιασμός δεν είναι πανάκεια, επιβάλλεται: α) να είναι ενταγμένος και να συνεργεί με ένα συνολικό σχέδιο αντιμετώπισης της πανδημίας που περιλαμβάνει επιδημιολογική επιτήρηση, στήριξη των δομών του ΕΣΥ και της ΠΦΥ στην κατεύθυνση δημιουργίας ενός δημόσιου και δωρεάν συστήματος υγείας  β) να μην λειτουργεί με όρους δούναι και λαβείν γ) να μην οδηγεί σε διαχωρισμούς και ρητορική του τύπου «ελευθερία για αυτούς που την δικαιούνται» δ) να είναι αποτέλεσμα πλήρους και πλατιάς ενημέρωσης του πληθυσμού με βάση το σύνολο των επιστημονικών δεδομένων και μελετών ε) να συνεργεί στην δημιουργία κοινωνικής συλλογικής συνείδησης στ) να αντιμετωπίζει το εμβόλιο ως δημόσιο κοινωνικό αγαθό, χωρίς πατέντες, μονοπωλιακά κέρδη και οικονομικού τύπου συμφωνίες.

Όπως έχουμε ξαναγράψει και παλιότερα, σε σχέση με τα εμβόλια, η ταπεινή μας άποψη, από αυτά που εμείς μπορούμε να κατανοήσουμε και να καταλάβουμε έχει να κάνει με τα εξής:

• – Η τρίτη γενιά εμβολίων αφορά αυτά που περιέχουν μόνο κομμάτι του γενετικού υλικού του μικροβίου (DNA ή RNA) το οποίο ενσωματώνεται στα κύτταρα (και όχι στο DNA άρα το γενετικό μας υλικό δεν κινδυνεύει να αλλοιωθεί από κάτι) και παράγει εκεί τα αντιγόνα τα οποία παρέχουν ανοσία. Σε αυτή την κατηγορία η οποία είναι και η πιο τεχνολογικά σύγχρονη και ασφαλής εφόσον δεν περιέχει τον μικροοργανισμό, ανήκει και ένα μεγάλο εύρος των σημερινών εμβολίων ενάντια στον ιό sars –cov2 γεγονός το οποίο απασχολεί την ελληνική επικαιρότητα
• – Η δεύτερη γενιά εμβολίων δεν περιλαμβάνει ολόκληρους τους μικροοργανισμούς αλλά μόνο τμήματα από αυτούς, τα οποία μπορούν να δρουν ως αντιγονικά ερεθίσματα, τα τμήματα αυτά, πρωτεΐνες ή τοξίνες μπορεί να χορηγούνται απευθείας ή μέσω συζευγμένων με μικροβιακούς φορείς-οχήματα σχημάτων. Η τεχνολογία αυτή αφορά τα υπόλοιπα εμβόλια και χρησιμοποιείται χρόνια με ασφάλεια.
• – Τα μόνα εμβόλια που είναι σε πειραματικό στάδιο είναι τα βρώσιμα
• – Οι ανεπιθύμητες ενέργειες αφορούν κυρίως τα υπόλοιπα συστατικά των εμβολίων τα οποία ενδέχεται να προκαλούν από τοπικό ερεθισμό και πόνο έως ήπια στοιχεία φλεγμονής, λόγω της ενεργοποίησης του ανοσοποιητικού και αλλεργικές αντιδράσεις που οφείλονται σε κάποιο από τα υπόλοιπα συστατικά του εμβολίου σε άτομα τα οποία είναι αλλεργικά σε αυτά. Εδώ στήθηκε και όλη η παραφιλολογία του αντιεμβολιαστικού κινήματος που εμφανίστηκε το 1996 στη Μεγάλη Βρετανία μετά από δημοσίευση στο περιοδικό Lancet που συνέδεε ένα συστατικό του εμβολίου MMR με την ανάπτυξη αυτισμού. Έρευνες δεκαετίας έδειξαν ότι δεν υπήρχε καμία συσχέτιση και αποδέχτηκε ότι το άρθρο ήταν κατασκευασμένο από εμπορικά συμφέροντα, αποσύρθηκε τελικά από το Lancet και ο συγγραφέας του διαγράφηκε από τον ιατρικό σύλλογο.
• – Αρχικά το εμβόλιο δοκιμάζεται σε πειραματόζωα και μελετάται η δράση του σε αυτά, στάδιο το οποίο μπορεί να διαρκέσει έως δέκα χρόνια. Ακολουθεί η φάση 1 στην οποία το εμβόλιο χορηγείται σε μικρή ομάδα ανθρώπων για να εξακριβωθεί η ασφάλεια χρήσης του. Ακολουθεί η φάση 2 στην οποία το εμβόλιο δοκιμάζεται σε μεγαλύτερη ομάδα ανθρώπων και η φάση 3 στην οποία το εμβόλιο δοκιμάζεται μαζικά ενώ υπάρχει και ομάδα η οποία λαμβάνει εικονικό (placebo) εμβόλιο για να διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητα του. Μετά τη μαζική χρήση του ακολουθεί η πολυετής φάση 4 στην οποία μελετάται η μακροχρόνια δράση του στον οργανισμό. Γεννάται λοιπόν το ερώτημα πώς σε αυτή την περίπτωση έχουμε εμβόλιο στον ένα χρόνο (το προηγούμενο ελάχιστο ήταν 5 χρόνια). Καταρχήν η προκαταρκτική φάση της χορήγησης σε πειραματόζωα παρακάμφθηκε καθώς χρησιμοποιήθηκαν τα ήδη υπάρχοντα δεδομένα από την έρευνα που γινόταν την προηγούμενη δεκαετία για τους SARS και MERS κορονοϊούς. Έπειτα οι υπόλοιπες τρεις φάσεις ξεκίνησαν ταυτόχρονα με πολύ μεγάλα χρηματικά ποσά και πόρους, γεγονός που διευκόλυνε απίστευτα την έρευνα. Άρα μήπως αντί να αναρωτιόμαστε γιατί αυτή τη φορά έγιναν όλα τόσο γρήγορα, θα ήταν καλύτερα να ρωτάμε γιατί δε γινόταν και το προηγούμενο διάστημα; Μήπως θα έπρεπε να αναρωτηθούμε γιατί δεν υπάρχουν οι απαραίτητες δαπάνες για την κοινωνική ιατρική έρευνα;

Πατώντας πάνω στην φαρσοκωμωδία των κυβερνητικών μέτρων για την αντιμετώπιση της πανδημίας όμως, συνεχώς κερδίζει έδαφος ένα συνονθύλευμα αρνητών των εμβολίων (γενικά), ακροδεξιών που θεωρούν ότι το συγκεκριμένο εμβόλιο «αλλοιώνει» το dna τους, θρησκόληπτων που με την αβάντα της επίσημης εκκλησίας βρίσκουν την λύση στην κατανάλωση αγιασμού, παρά-θρησκευόμενων που θεωρούν ότι με το εμβόλιο έρχεται ο 666, συνωμοσιολόγων που πιστεύουν ότι όλα αυτά γίνονται για τον έλεγχο του πληθυσμού, διαφόρων τραγικών που θεωρούν ότι σε παγκόσμια κλίμακα κυβερνούν οι ερπετόμορφοι και οι εξωγήινοι, υπερασπιστών των ατομικών δικαιωμάτων που όμως για όλα τα υπόλοιπα θεωρούν ότι υπάρχει συλλογική ευθύνη, παρτάκηδων που έχουν περάσει όλη τους την ζωή με το μότο «κάτσε να το κάνουν οι άλλοι πρώτα και μετά βλέπουμε», αλλά και αριστερών που αποφάσισαν ότι η επανάσταση θα γίνει μέσα από την υπεράσπιση του ατομικού δικαιώματος (Τι λέει ρε σύντροφοι;;;; Και απέναντι στην επανάσταση της εργατικής τάξης δεν έχουν ατομικά δικαιώματα οι αστοί στον δικό τους πλούτο;;;; Να τα υπερασπιστείτε και αυτά όταν θα έρθει η ώρα! ). Οι οποίοι προφανώς και δεν ασχολούνται με τον πραγματικό φόβο των ανθρώπων που εδώ και 1,5 χρόνο βομβαρδίζονται από τα ΜΜΕ καθημερινά με αντιφατικά εντελώς μηνύματα και έχουν καταλήξει ότι θα πεθάνουν είτε από covid είτε από το εμβόλιο, ενώ στην πραγματικότητα αυτή η μοιραία κατάληξη θα έρθει από την εξαθλίωση, την φτώχεια, την πείνα, την μη-πρόσβαση σε δομές υγείας, την έλλειψη εμβολίων, φαρμάκων, μέσων και μέτρων πρόληψης της διασποράς.

Οπότε και έτσι για το τέλος ας προβληματιστούμε στο πού ξεκινά και πού τελειώνει το «ατομικό δικαίωμα»; Είναι το «ατομικό δικαίωμα» λογική συνεπαγωγή της «ατομικής ευθύνης»; Πως λειτουργεί και πως συνεργεί το συλλογικό δικαίωμα και το συλλογικό καλό σε σχέση με τα ατομικά δικαιώματα; Μπορεί να επιβληθεί ο εμβολιασμός και ποιος μπορεί να τον επιβάλλει; Μπορεί ο σοσιαλισμός, ο κομμουνισμός ή όπως αλλιώς θέλετε να το πείτε να συνυπάρξει με τα ατομικά δικαιώματα; Όχι μόνο μπορεί αλλά επιβάλλεται. Επιβάλλεται ο καθένας να κατέχει την αυτοδιάθεση του σώματος και των επιλογών του, να μπορεί να είναι gay, λεσβία, ομοφυλόφιλος, να μπορεί να ντύνεται και να εκφράζεται όπως θέλει, να διαλέγει ελεύθερα το πως θα ζήσει. Όλα αυτά όμως συγκροτούν ταυτόχρονα και συλλογικά δικαιώματα και κεκτημένα. Τα οποία ορισμένες φορές έρχονται σε σύγκρουση με τα ατομικά δικαιώματα όσων επιθυμούν να παραβιάζουν τις ελευθερίες των υπολοίπων. Και εκεί ή πρέπει να γίνει η σοβαρή στάθμιση αυτών ή τότε δε μιλάμε για ένα απελευθερωτικό πρόταγμα αλλά για μια δικτατορία του ανορθολογισμού και των λίγων.

Την επόμενη φορά που θα γίνει απεργία να θυμηθείτε την ρήση του Χατζηδάκη: «όπως τα συνδικάτα υπερασπίζονται το δικαίωμα αυτού που θέλει να απεργήσει στην απεργία, έτσι πρέπει να υπερασπίζονται και το δικαίωμα αυτού που θέλει να εργαστεί την μέρα της απεργίας, στην εργασία».

Για πείτε λοιπόν; Πώς θα απαντούσατε σε αυτό;

Στο ίδιο πάντα σκηνικό και στης ψυχής τον πανικό, απόψε πνίγομαι χρειάζομαι αέρα, θέλω ν’ αρχίσω από δω αλλιώς τα πράγματα να δω, να πω στον κόσμο μια δική μου καλησπέρα (Στο ίδιο έργο θεατές, Βασίλης Παπακωνσταντίνου)

Αμπελογιάννη Βάσω, Διπλ. Μηχανικός Η/Υ και Πληροφορικής, μέλος ΓΣ ΑΔΕΔΥ, Γρ. Συλλόγου Εργαζομένων στο Νοσοκομείο και στα ΚΥ ν. Άρτας

Χριστοδούλου Πάνος, Βιοπαθολόγος / Εργαστηριακός Ιατρός, MSc Διοίκησης Μονάδων Υγείας, Υποψήφιος Διδάκτορας Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών, PGCert Διαχείρισης κρίσεων στη δημόσια υγεία και ανθρωπιστικής απάντησης, Μεταπτυχιακός φοιτητής στο ΠΜΣ Τρόφιμα, Διατροφή και Μικροβίωμα της ιατρικής του ΔΠΘ