μπόμπιρας – Ένα Ατέλειωτο Ταξίδι | Prod by Το Σφάλμα

Και αν γράφω μαύρα, εσύ να μη φοβάσαι
Τον κόσμο αυτό τον άσχημο κοίτα να λυπάσαι
Γιατί ο άνθρωπος σηκώνεται και η οργή σιγοβράζει
Άλλος ήλιος θα χαράζει, αν σπάσει το γρανάζι

Ένα ατέλειωτο ταξίδι για να βρούμε μια ταυτότητα
Στραγγαλισμένο το καλό απ’ τη ματαιότητα
Ο άνθρωπος στον κόσμο αυτό παράξενη οντότητα
Αγκομαχάει μες στον βούρκο η ανθρωπότητα

Για μια κοινωνία που πρώτα σε γεμίζει με κόμπλεξ και ανασφάλειες, και μετά με την ίδια μαεστρία σου δείχνει τον δρόμο προς το αδιέξοδο. Να ψάχνεις ασταμάτητα ποιος πραγματικά είσαι, με λάθος μέσα, μόνο και μόνο για να ψάχνεσαι.

Σε ένα ασφυκτικό περιβάλλον που μόνο το κέρδος για τους λίγους μετράει, η κοινωνία διαμορφώνει τους ανθρώπους της, άνθρωποι που δεν πατάνε γερά, που στο τέλος δεν απολαμβάνουν τα πιο όμορφα της ζωής και αυτά που πραγματικά αγαπούν, μόνο δουλεύουν σαν σκλάβοι με μικρές στιγμές ξεγνοιασιάς, τόσο όσο να παραμείνουν αποδοτικοί στη δουλειά.

Και μολονότι ο άνθρωπος τα κάνει μαντάρα, το καλό δεν είναι μάταιο, γιατί ο κόσμος αυτός μόνος δικός μας δεν είναι. Αυτή η μηχανή έχει φάει τα ψωμιά της και εδώ και αιώνες τρώει τον άνθρωπο. Γι’ αυτό αυτή η μηχανή πρέπει να γίνει βίδες. Γιατί ο άνθρωπος θα φτιάξει τον κόσμο που θα ζει με αξιοπρέπεια, που η ανέχεια και η φτώχια θα ναι δύο λέξεις στο λεξικό, που οι ανθρώπινες σχέσεις θα είναι απλές τόσο όσο να πίνεις ένα ποτήρι νερό. Γιατί άλλος ήλιος θα χαράζει αν σπάσει το γρανάζι!