Τέσσερεις γυναίκες που βίωσαν μέχρι θανάτου τη βία του αστικού κράτους

Με αφορμή τη σημερινή «Παγκόσμια Μέρα εξάλειψης της βίας κατά των γυναικών» θυμηθήκαμε τέσσερις γυναίκες που γράψανε  ηρωικές σελίδες. Τέσσερις κομμουνίστριες που δεν κακομοιριάσανε, δεν σταυρώσανε μοιρολατρικά τα χέρια και θυσίασαν τα ολάνθιστα νιάτα τους για να πάψει απ’ τον κόσμο η βία της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Αθηνά Μπενέκου

Αθηνά Μπενέκου
Η κόκκινη δασκάλα

Δασκάλα, γεννήθηκε στο χωριό Ζούπαινα Λακωνίας. Στην περίοδο της Κατοχής έδρασε μέσα από τις γραμμές της ΕΠΟΝ. Έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην δημιουργία του Δημοκρατικού Στρατού Πελοποννήσου.

Το 1947 της ανατίθεται η δημιουργία δικτύου πληροφοριών στην Τρίπολη. Εντοπίζεται και καταγγέλλεται στην τοπική χωροφυλακή. Συλλαμβάνεται και δικάζεται στην Αθήνα. Καταδικάζεται σε θάνατο από το Έκτακτο Στρατοδικείο Τρίπολης.

Εκτελείται στις 8/12/1947. Ήταν η πρώτη γυναίκα που ντουφεκίστηκε από το εκτελεστικό απόσπασμα στην Πελοπόννησο.

Λίγο πριν την εκτελέσουν φώναξε: «Πιστεύω ότι ο χώρος αυτός που τώρα εσείς ποτίζετε με το αίμα μου, θα γίνει αύριο τόπος προσκυνήματος που θα έρχονται τα παιδιά σας και θα τον ραίνουν με λουλούδια. Ζήτω το ΚΚΕ!»

Ειρήνη Γκίνη (Μίρκα Γκίνοβα)

Ειρήνη Γκίνη (Μίρκα Γκίνοβα)
Η πρώτη εκτελεσμένη με απόφαση στρατοδικείου

Γεννήθηκε στο Ρουσίλοβο Μακεδονίας το 1923. Νηπιαγωγός από φτωχή αγροτική οικογένεια. Το 1942 οργανώνεται στην ΕΠΟΝ. Συνέβαλε στην οργάνωση ανταρτών στον ΕΛΑΣ.

Το καλοκαίρι του 1946 μαζί με 6 συντρόφους της πέφτουν στα χέρια χωροφυλάκων. Η Γκίνη δεν λύγισε στα φριχτά βασανιστήρια της ασφάλειας.

Οι μόνες λέξεις που βγήκαν από το στόμα της ήταν: «Ράψτε τα στόματά σας σύντροφοι. Ούτε κουβέντα στους προδότες!»

Στις 25/7/1946 περνά στρατοδικείο και καταδικάζεται σε θάνατο. Ο κόσμος που βρίσκονταν στη δίκη της φώναζε: «Λευτεριά, όχι θάνατο».

Στις 27/7/1946 εκτελείται στα Γιαννιτσά. Ήταν η πρώτη εκτέλεση με απόφαση στρατοδικείου.

Προς τη μεταφορά της στο εκτελεστικό απόσπασμα τραγουδούσε τη Διεθνή και άλα επαναστατικά τραγούδια. Δε δέχτηκε να της δέσουνε τα μάτια. Και όταν τα όπλα ορθώθηκαν μπροστά της εκείνη σήκωσε περήφανα το κεφάλι και φώναξε: «Πίσω μας έρχονται χιλιάδες, εκατομμύρια μαχητές της λευτεριάς. Εμείς αύριο θα είμαστε στρατός και θα σας συντρίψουμε…Ζήτω το ΚΚΕ!»

Άννα Θωμάκου – Παυλάκου

Άννα Θωμάκου – Παυλάκου
Η 17χρονη ΕΠΟΝίτισσα που εκτελέστηκε δυο φορές

Γεννήθηκε το 1926 στα Ταμπούρια. 15 χρονών εντάσσεται στην ΕΠΟΝ. Πρωτοστατεί στις μαθητικές κινητοποιήσεις και τιμωρείται με αποβολή από το σχολείο της.

Στις 11 Μαΐου 1944 ενώ πήγαινε σχολειό συλλαμβάνεται από πράκτορες των Ες Ες.

2 μέρες την υπέβαλλαν στο μαρτύριο του κρεμάσματος και του ανελέητου ξυλοδαρμού, χωρίς να της αποσπάσουν ούτε λέξη.

Την μεταφέρουν στο Σκαραμαγκά, όπου ο καταδότης της Γιαννακός τη ρωτά αν έχει να πει κάτι. Η Άννα ατρόμητη του φωνάζει: «Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω το ΕΑΜ». Αυτός την πυροβολεί στον αυχένα και νομίζοντας ότι είναι νεκρή την πετάει σ’ ένα βαθύ ξεροπήγαδο.

Η Άννα συνέρχεται μετά από 36 ώρες. Οι κραυγές της τραβούν την προσοχή του κόσμου που βρίσκονταν εκεί κοντά. Την ίδια ώρα από το σημείο περνάει μια γερμανική φάλαγγα και βλέποντας τον συνωστισμό του κόσμου σταματάει.

Την νύχτα οι Γερμανοί μπλοκάρουν το Κρατικό Νοσοκομείο Αμπελοκήπων στο οποίο την είχαν μεταφέρει. Με απειλές και πυροβολισμούς αρπάζουν την τραυματισμένη Άννα και εξαφανίζονται. Την μεταφέρουν στο Χαϊδάρι και την κλείνουν σε αυστηρή απομόνωση.

Την εκτελούν για δεύτερη φορά στις 6 του Ιούνη.

Σταθούλα Λεβέντη

Σταθούλα Λεβέντη
Η πρώτη γυναίκα που χόρεψε γύρω από το φοίνικα της φυλακής

Ένας φοίνικας αυτό ήταν όλο και όλο το δέντρο που στεκόταν στη μέση της αυλής των Γυναικείων Φυλακών Αβέρωφ. Γύρω από αυτό το δέντρο χόρευαν και τραγουδούσαν οι φυλακισμένες γυναίκες πριν οδηγηθούν στο εκτελεστικό απόσπασμα. Έτσι με χορό και τραγούδι υποδέχονταν ακόμα και την απόφαση για την εκτέλεσής τους.

Η Σταθούλα Λεβέντη, εργάτρια υφαντουργίας, ήταν η πρώτη γυναίκα που χόρεψε και τραγούδησε το «έχε γεια καημένε κόσμε» γύρω από το δέντρο της φυλακής πριν την οδηγήσουν στην εκτέλεση.

Την ίδια στιγμή 19 παλικάρια χορεύαν τον ίδιο χορό στις πλαϊνές φυλακές.

Η Σταθούλα εκετελείται στις 21/2/1948.

Τα τελευταία της λόγια μπροστά στο απόσπασμα ήταν: «Συντρόφισσες! Όποια πεθαίνει για το Κόμμα πεθαίνει για τη λευτεριά. Κι όποια πεθαίνει για τη λευτεριά, ζει αιώνια. Καλήν αντάμωση συντρόφισσες».

Τα στοιχεία για τις ηρωίδες, από το λεύκωμα «Οι αλύγιστοι της ταξικής πάλης», εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2016