“Η Παπαρήγα είναι κατά της ιδιωτικής εκπαίδευσης αλλά έστειλε το παιδί της σε ιδιωτικό..” – Αθλιότητες Παπακώστα στη Βουλή

Στη συζήτηση που φέρνει η κυβέρνηση μες στο κατακαλόκαιρο για την Παιδεία, μίλησε μεταξύ άλλων η Κατερίνα Παπακώστα Παλιούρα. Η βουλευτής της ΝΔ θεώρησε ότι θα ανεβάσει τις κομματικές μετοχές της εξαπολύοντας μια επίθεση στην Αριστερά και τις ιδέες της, δίνοντάς μας ένα μοναδικό παραλήρημα, που θα απολαύσουμε -έστω και αποσπασματικά- στη συνέχεια.

Όσον αφορά τώρα το Κάπα Κάπα Ε (sic), την κ. Παπαρήγα, τον κ. Παφίλη και τους συναδέλφους της ευρύτερης αριστεράς γενικότερα.

Κάθε γνήσιος δεξιός που δε σέβεται την κοινή λογική, έχει έναν περίεργο τρόπο να λέει το ΚΚΕ και συνηθίζει να το συγχέει με “όλη την Αριστερά” -τους περίφημους “συνοδοιπόρους”, όπως τους έλεγαν τη δεκαετία του ’60.

Είπε η κ. Παπαρήγα ότι η δήλωση του πρωθυπουργού μας χτες, ότι πρέπει η δημόσια εκπαίδευση να συνδεθεί επιτέλους με την αγορά εργασίας, είναι βαθύτερος κυνισμός. Το να προσπαθεί μια κυβέρνηση να συνδέσει τη δημόσια εκπαίδευση με την αγορά εργασίας δεν είναι κυνισμός, είναι ρεαλισμός και απαίτηση, χρόνια τώρα, της ίδιας της κοινωνίας. Γεγονός που αδυνατείτε προφανώς να αντιληφθείτε, γιατί περιχαρακωμένοι δεκαετίες τώρα στις ιδεοληψίες σας, το μόνο που σας ενδιαφέρει είναι να περιχαρακώνετε το κομματικό σας ακροατήριο σε στείρες εκφράσεις και παρωχημένο λεξιλόγιο. Κουραστήκαμε από μικρά παιδιά μέχρι και σήμερα να ακούμε για ταξικό κράτος, για καπιταλισμό, για εχθρικό κράτος, για εργοδότες-κτήνη, για εργαζόμενους που πάντα είναι τα θύματα, και εσείς αποκαλείστε υπερασπιστές τους, ενώ εμείς είμαστε εκδικητές τους.

Κουραστήκαμε πια με το “ταξικό κράτος” και τον “καπιταλισμό”. Όλα αυτά είναι ιδεοληψίες. Ας μιλήσουμε για το αταξικό κράτος. Για τους εργοδότες-ευεργέτες. Για την κυβέρνηση που υπερασπίζεται τους εργαζόμενους και τους δίνει αύξηση 13 ευρώ το μήνα (μικτά). Αν αφήσουμε πίσω μας αυτές τις ξύλινες φράσεις και περιγράψουμε σαν παραμύθι την πραγματικότητα, δε θα έχουμε κανένα εργαλείο να καταλάβουμε την ουσία πίσω από τις -μη ξύλινες και ολόφρεσκες- φράσεις περί “σύνδεσης της εκπαίδευσης με την αγορά εργασίας”, ούτε λόγο να αντιδράσουμε.

Και είπε η κ. Παπαρήγα ότι ακόμα κι αν καταργούσαμε τις πανελλήνιες εξετάσεις, η δημόσια εκπαίδευση, το δημόσιο σχολείο, πάλι θα παρέμενε βαθιά ταξικό. Θα ήθελα ένα επιχείρημα σε αυτό το κομμάτι, να το καταλάβουμε. Στα δικά μου αυτιά αυτό ακούγεται ως μια τεράστια αντίφαση, μια τεράστια υποκρισία. Βαθιά ταξικό το δημόσιο σχολείο; Που όταν θεσπίσαμε τα δημόσια και πειραματικά σχολεία, το ΚΚΕ και η αριστερά ήταν αναφανδόν αντίθετοι; Γιατί προσπαθήσαμε να αναβαθμίσουμε τη δημόσια εκπαίδευση και να δώσουμε στα παιδιά μας επιλογές; Είναι ταξικό το δημόσιο πειραματικό και πρότυπο σχολείο, που θα μπορεί να δίνει αναβαθμισμένη εκπαίδευση μέσα από εργαλεία, μεθόδους, ποιότητα εκπαιδευτικών που δυστυχώς δεν υπάρχουν στη δημόσια εκπαίδευση;

Αν θεωρείς κούφια φράση το “ταξικό κράτος”, δεν έχεις πολλές ελπίδες να καταλάβεις ότι μια κοινωνία είναι ταξική και αυτό αποτυπώνεται σε όλες τις πτυχές και τις εκφάνσεις της. Δεν έχεις ελπίδες να καταλάβεις ότι οι ίσες ευκαιρίες είναι μόνο στα χαρτιά, αν μιλάμε για το παιδί μιας πλούσιας οικογένειας που κάνει ιδιαίτερα και για το παιδί από την επαρχία που δεν μπορεί να μπει καν στο webex. Πόσο μάλλον να δεις ότι τα “πρότυπα σχολεία” εντάσσονται σε μια λογική να χωριστούν οι σχολικές μονάδες σε πολλές ταχύτητες, για να μην έχουν ούτε καν στη θεωρία ίδιες συνθήκες τα παιδιά της “πλέμπας” με τους “άριστους” και αυτούς που μπορούν να αγοράσουν την “αριστεία” τους.

Είπατε ότι πρέπει να γίνουν μελέτες και έρευνες, για να δούμε αυτοί οι φοιτητές από ποια κοινωνικά στρώματα προέρχονται. Μπορεί να εκτεθείτε όμως ανεπανόρθωτα. Η κ. Παπαρήγα -για να ακούγονται και αυτά κάποια στιγμή- είναι κατά της ιδιωτικής εκπαίδευσης, αλλά έστειλε την κόρη της σε ιδιωτικό σχολείο και εμείς που είμαστε δεξιοί, στέλνουμε τα παιδιά μας σε δημόσιο σχολείο.

Μα πρέπει να ακουστούν αυτά κάποια στιγμή. Τόσα χρόνια πέρασαν από την ανόητη ερώτηση της Τρέμη -που δούλευε στον Ριζοσπάστη, άρα ήξερε πολύ καλά την περίπτωση, για να το παίζει αφελής- σε εκείνο το debate προς την Αλέκα Παπαρήγα, οπότε κάποιος έπρεπε να επαναφέρει την ίδια καραμέλα. Να πει για “τα παιδιά της Παπαρήγα” που πήγαιναν σε κολέγιο -και μπορεί ακόμα να σπουδάζουν -ενώ η κόρη της Βασιλεία έχει περάσει τα 40… Να κωδικοποιήσει τη βλακεία, να μη σκεφτεί ούτε στιγμή πως η Αλέκα και ο σύζυγός της Θανάσης είχαν βαρύ πρόγραμμα και καμία εναλλακτική για να αφήσουν το παιδί σε μια δημόσια δομή. Και να πετάξει την κλασική σοφιστεία για τους κομμουνιστές που ζουν σε μια καπιταλιστική χώρα, πίνουν Κόκα-Κόλα, φοράνε ΝΙΚΕ και τάχα προδίδουν την ιδεολογία τους.

Σημειωτέον, πάνω στο ζήλο της, η Παπακώστα-Παλιούρα δε διάβασε καν σωστά το κείμενο που είχε μπροστά της και είπε ότι η Παπαρήγα είναι κατά της δημόσιας εκπαίδευσης, όπως μπορεί να ακούσει κανείς στο βίντεο. Μακάρι όμως να ήταν αυτό το βασικό πρόβλημα στο παραλήρημά της.

Αν αυτό δεν είναι αυτό βαθιά υποκρισία και χτύπημα άκρατου λαϊκισμού στην πλάτη της κοινωνίας, τότε τι είναι; Υπάρχουν παιδιά που ματώνουν για να πετύχουν και άλλα παιδιά που νομίζουν ότι έχουν μόνο δικαιώματα από το κράτος… Στόχος να ανάψουμε φωτιές στο νου των παιδιών μας και όχι να τα θεωρούμε απλά δοχεία…

Και αυτά τα λέει η εκπρόσωπος μιας κυβέρνησης που κάνει τα παιδιά να ματώνουν για να πετύχουν, που βάζει φωτιά στις προοπτικές της ζωής τους και το δικαίωμα να σπουδάσουν, που τα θέλει δοχεία άχρηστων πληροφοριών και παπαγάλους για τις εξετάσεις. Μια κυβέρνηση που κάνει προκλητικά το άσπρο-μαύρο, χαντακώνει το μέλλον των παιδιών και βάζει συνεχώς ταξικά εμπόδια στη μόρφωσή τους.

Νιώθει όμως άνετα να το κάνει, θεωρώντας πως έχει με το μέρος της τους συσχετισμούς και την “ιδεολογική ηγεμονία”. Και όσο πιο πολύ νιώθει αυτή τη “νομιμοποίηση”, τόσο πιο προκλητικά θα είναι τα μαργαριτάρια του κυβερνητικού λόχου που “ξεσπαθώνει”…

Ακούστε στη συνέχεια την ομιλία της Παπακώστα -και την επίμαχη αναφορά στην Αλέκα Παπαρήγα στο 6.41.