Αυτό το δέντρο στην ξερολιθιά

Απ’ άκρη σ’ άκρη
Μέλι είναι η χώρα μου
Κι αναμμένο είναι κάρβουνο
Κι άνεμος που δεν στροβιλίζεται
Σε πράσινα φύλλα

Αυτό το δέντρο στην ξερολιθιά

Με νερό ποτίζεται
Αναβλύζοντας
Απ’ του χωρικού τις αυλακιές
Αχλαδιές και μηλιές βλαστίζουν
Στον αγμό και στην πέτρα
Ρίζες των πλατάνων
Βαθιά στο χώμα
Δένουν της γης τα θεμέλια
Αγκαλιά έχει ο αμπελώνας
Τη γυναίκα και τον άντρα
Τις νύχτες του Σεπτέμβρη
Και τους μεθά απ’ τον αρχαίο καρπό
Κάμποι θύμησες ξυπνάτε
Βουνά και ρουμάνια των θυσιών
Πλαγιές της Ολύμπιας ελιάς
Και των πονεμένων χωριών
Απ’ άκρη σ’ άκρη
Μέλι είναι η χώρα μου
Κι αναμμένο είναι κάρβουνο
Κι άνεμος που δεν στροβιλίζεται
Σε πράσινα φύλλα
Ούτε σ’ ανθούς δέντρων
Δουλικά παράσιτα
Παντού ξεφυτρώνουν.
                        Στρατής Γαλιάτσος
Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: