Οι “όμορφοι”

Οι “όμορφοι” της εποχής μας είναι σαν τα φρούτα εποχής που τα βρίσκεις πια όλο το χρόνο.

Δεν χρειάζεται, ας πούμε, να περιμένεις με λαχτάρα για να φας φράουλα στα μέσα της Ανοιξης, φράουλα μοσχομυριστή, λίγο ξινόγλυκη, σε μέγεθος κανονικό.
Να μην τρομάζει στη θέα της το μάτι σου και να μη γεμίζει με μόνο ένα κομμάτι η χούφτα σου ολόκληρη, χειμώνα καιρό.

Έτσι κι “αυτοί” ή “αυτές”, οι άγνωστοι ως επί το πλείστον για κάτι συγκεκριμένο στο οποίο διαπρέπουν ή βγάζουν τίμια το ψωμάκι τους.
Γνωστοί μόνο από αναρτήσεις στα media για το περιορισμένης δεξιότητας κοινό τους, το εθισμένο στο “συρόμενο δάκτυλο”, πάνω σε μια οθόνη πολλαπλών χρήσεων. Παραμορφωμένα πλάσματα με υπερμεγέθη χαρακτηριστικά.

Χείλια πρησμένα, χαμόγελα όλο δόντια υπερλευκασμένα, ζάμπλουτα μαλλιά, βλεφαρίδες υπόστεγα, στήθια τρομπαρισμένα ακίνητα, η θηλυκή εκδοχή.
Αρσενικά ξεροψημένα με solarium, μπράτσα μασίφ ζωγραφισμένα με περίτεχνες παραστάσεις, η αποθέωση των αναβολικών και του redbull.

Αυτή είναι η τρέχουσα κι επικρατούσα άποψη περί ομορφιάς και πρέπει εμείς οι υπόλοιποι ανίδεοι να μαθαίνουμε τα νέα τους. Την επιδεικτική ερωτοτροπία τους, τις διακοπές τους (από ποια εργασία άραγε;) τις προσκλήσεις από επιχειρηματίες της διασκέδασης…

Ενίοτε μας συμβουλεύουν κιόλας “οι αυτοδημιούργητοι” εμάς τους τεμπέληδες, κρατικοδίαιτους επιδοματούχους.

Πάντως στο χωριό μου λέγανε για όσους δεν εκτιμούσαν, τους ανυπόληπτους εν ολίγοις: “Είναι ένα φρούτο αυτός!”
Και φυσικά εννοούσαν… “σάπιο φρούτο, για πέταμα!”.