“Λουκέτο ή συγχώνευση” είναι η ανάπτυξή τους – Και βαποράκι συγκεντροποίησης ο τηλεπωλητής υπουργός του ΛΑΟΣ!

Σε μια ακόμα απόδειξη του ακραίου κρατισμού της, η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας διεμήνυσε δια του Υπουργού Ανάπτυξης και Επενδύσεων ότι οι, με δημόσιο χρήμα ανακεφαλαιοποιημένες αλλά από το κεφάλαιο διοικούμενες, τράπεζες δεν θα χρηματοδοτήσουν τις πολύ μικρές επιχειρήσεις. Οι μικροαστοί προυντονιστές Φιλισταίοι διαμαρτύρονται που το σύστημα δεν δίνει ίσες ευκαιρίες, που αγνοεί μια τόσο μεγάλη μάζα επιχειρηματιών, που εν τέλει αποθαρρύνει την επιχειρηματικότητα που το ίδιο έχει, υποτίθεται, ως ακρογωνιαίο λίθο του.

Παρ’ όλ’ αυτά, δεν είναι ιδιαίτερη είδηση ότι το τραπεζικό κεφάλαιο έχει δύο μέτρα και δύο σταθμά ανάλογα με το μέγεθος του πελάτη. Οι μικρές και πολύ μικρές επιχειρήσεις, όχι μόνο αντιμετωπίζουν πολύ μεγαλύτερες δυσκολίες στην πρόσβασή τους σε χρηματοδότηση, αλλά επιβαρύνονται και με πιο υψηλό επιτόκιο! Ουσιαστικά, πληρώνουν από κοινού ένα ασφάλιστρο στις τράπεζες για τις περισσότερες (αναλογικά) χρεοκοπίες σε σχέση με τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις. Αυτή η επιβάρυνση βοηθάει και η ίδια να είναι περισσότερες οι χρεοκοπίες. Μπορούμε να φέρουμε πάρα πολλά στοιχεία για την άνιση αντιμετώπιση των μικρών επιχειρήσεων από τις τράπεζες (και το κράτος, τα δικαστήρια κλπ), διαχρονικά και από άλλες χώρες, αντλώντας στοιχεία από την ιστορία, την πολιτική οικονομία, τη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο ή το θέατρο, αλλά πραγματικά δεν θα προσθέταμε τίποτα στη συζήτηση. Όλοι ξέρουν ότι οι πολύ μικρές επιχειρήσεις χαροπαλεύουν και φυτοζωούν σε ένα περιβάλλον συγκρίσιμο με, και ενίοτε πιο τοξικό από, αυτό που αντιμετωπίζει ο μισθωτός εργάτης.

Το ενδιαφέρον λοιπόν δεν είναι ότι οι πολύ μικροί δεν θα κάτσουν στο τραπέζι με τα χρυσά μαχαιροπίρουνα. Όποιος είχε αυταπάτες για το αντίθετο, απλά δεν αξιοποιεί την κοινωνική του εμπειρία. Το ενδιαφέρον είναι το ερώτημα γιατί ο Υπουργός Ανάπτυξης να θέλει να γκρεμίσει αυτές τις αυταπάτες με τον πιο κατηγορηματικό και, θα προσθέταμε, εκκωφαντικό τρόπο; Γιατί δηλαδή να θέλει να τρίψει στα μούτρα (και) των πολύ μικρών επιχειρηματιών ότι δεν είναι καλεσμένοι στο πάρτι της ανάπτυξης που υποτίθεται ότι ξεκίνησε από το δεύτερο τρίμηνο του 2021;

Από εδώ και πέρα θα πρέπει να ξεκινήσουν οι εικασίες. Μία τέτοια είναι ότι με αυτόν τον τρόπο η ηγεσία του Υπουργείου Ανάπτυξης δίνει το πράσινο φως και τη γενική οδηγία ώστε τα προγράμματα και οι δράσεις που θα υπαχθούν στο Ταμείο Ανάκαμψης να είναι προσανατολισμένα στο μεγάλο κεφάλαιο και να αποκλείουν τις μικρές επιχειρήσεις. Σημειωτέον, ακριβώς επειδή πολλές επιχειρήσεις του μεγάλου κεφαλαίου είναι κατηγοριοποιημένες σαν μικρομεσαίες επιχειρήσεις (ΜΜΕ), τόσο στην Ελλάδα όσο και σε άλλες χώρες της ΕΕ, το Ταμείο Ανάκαμψης από την κατασκευή του προϋποθέτει την ενίσχυση των ΜΜΕ. Με τη δήλωσή του αυτή ο Υπουργός φαίνεται να δίνει τη στρατηγική σχεδιασμού της ενίσχυσης προς όφελος του πάνω στρώματος των ΜΜΕ, ενώ οι μικρές θα πρέπει να υπαχθούν πιο άμεσα στην κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου σαν υπεργολάβοι με πολύ δυσμενείς όρους. Η οδηγία αυτή φαίνεται να διαπερνά όλες τις μέχρι τώρα εισηγήσεις για τέτοιες δράσεις που έχουν δει το φως τις δημοσιότητας.

Από την άλλη, ο Υπουργός δίνει το πράσινο φως στις τράπεζες να κόβουν τους μικρούς χωρίς πολλά-πολλά και προσχήματα. Οι τράπεζες είχαν ακολουθήσει αυτήν την πρακτική και παλιότερα σε κάποια προγράμματα του Ταμείου Επιχειρηματικότητας (ΤΕΠΙΧ) που δεν τους απέφεραν το επιθυμητό κέρδος. Τότε έπρεπε να καταφεύγουν σε παρελκυστικές πρακτικές αποθάρρυνσης των αιτούντων μικρών επιχειρηματιών, τώρα θα τους πετάνε έξω κλοτσηδόν και με τις ευλογίες της κυβέρνησης.

Τέλος, η δήλωση του Υπουργού μπορεί να θέλει να προετοιμάσει την κατάσταση για το όργιο παρατυπιών και εκβιασμών που θα γίνει στο πλαίσιο του Ταμείου Ανάκαμψης. Η βασικότερη αδυναμία είναι η αδιαφορία για την τελική απορρόφηση του προϊόντος και η απουσία ενός Δημόσιου Σχεδίου Παραγωγής που θα προσδιόριζε την πολιτική ενισχύσεων. Εξάλλου, είναι ξεκάθαρο ότι οι Δράσεις θα προσαρμοστούν στις προϋποθέσεις χρηματοδότησης.

Από αυτήν την άποψη, ό,τι από τα παραπάνω κι αν ισχύει ή δεν ισχύει, θα πρέπει να βγουν μια σειρά συμπεράσματα από τις δηλώσεις του Υπουργού Ανάπτυξης. Η ανάπτυξη για την οποία ζητωκραυγάζουν τελευταία όλο και πιο άγαρμπα δεν αφορά μια σειρά από οικονομικές κατηγορίες. Σε αυτούς προστέθηκαν σήμερα και οι επιχειρηματίες με 1-3 εργαζόμενους, που συχνά είναι και συγγενείς. Η πίεση αφορά και τη διπλανή κατηγορία των επιχειρήσεων μέχρι 9 εργαζόμενους, που εμπλέκονται συχνά σε εργολαβίες και ενδεχομένως να τους αφορά και περισσότερο.

Ίσως είναι καιρός, οι ιδιοκτήτες και οι οικογένειες που δραστηριοποιούνται σε αυτές τις επιχειρήσεις να αναθεωρήσουν τις πολιτικές συμμαχίες τους και να εξετάσουν σοβαρά τη συμπόρευσή τους με την εργατική τάξη. Το παραπέρα ξεζούμισμα του ενός εργαζόμενου δεν θα αντισταθμίσει ποτέ τη συντονισμένη επίθεση κράτους, τραπεζών και μεγάλων επιχειρήσεων, από την Ελλάδα και όλον τον πλανήτη. Από την άλλη, η ανατροπή αυτού του συστήματος θα φέρει αληθινή ανάπτυξη στην καθημερινότητά τους.