72 μέρες… | Παρισινή Κομμούνα – ο προάγγελος της νέας κοινωνίας | Ντοκιμαντέρ της ΚΝΕ

Ήταν η πρώτη έφοδος των εργατών στον ουρανό. Και η πρώτη φορά που η αστική τάξη είδε τον χάρο με τα μάτια της, σε έναν αγώνα που ταρακούνησε όλη την Ευρώπη και απέδειξε πως οι ήττες μπορούν να γίνουν γόνιμο έδαφος για τις αυριανές νίκες της τάξης μας. Εκεί που ο Θιέρσος και η αστική τάξη άνοιγε πλατιές λεωφόρους για να μην μπορούν να στήνονται πια οδοφράγματα, είχαν ανοίξει παράλληλα και οι λεωφόροι του μέλλοντος για τους προλετάριους όλου του κόσμου.

Η προσεγμένη και αξιόλογη παραγωγή της ΚΝΕ, με γυρίσματα στο Παρίσι και στα κύρια θέατρα του αγώνα (από τη Μονμάρτη ως το κοιμητήριο του Περ Λασέζ (όπου είναι θαμμένοι οι ηρωικοί κομμουνάροι, μαζί με τον δημιουργό της Διεθνούς, τον Πολ Ελιάρ και πολλούς εθελοντές του ισπανικού εμφυλίου), πιάνει μια σειρά ενδιαφέροντα ζητήματα. Από τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα και την παρουσίαση δύο διαφορετικών κόσμων -όπου οι αστοί έτρωγαν τους ελέφαντες του ζωολογικού κήπου για να μην πεινάσουν στον πόλεμο με την Πρωσία, ενώ ο Θιέρσος άφησε πίσω τη γυναίκα του, στη φούρια του να διαφύγει στις Βερσαλίες. Μέχρι τη συμμετοχή των γυναικών στον αγώνα, αλλά και την ερμηνεία των γεγονότων, τις αιτίες της εξέγερσης, τους λόγους που οδήγησαν στην ήττα της, τα πολύτιμα διδάγματα που άφησε ως ιστορική παρακαταθήκη και την επικαιρότητά της στη σημερινή εποχή, διαψεύδοντας την πρόβλεψη του Θιέρσου που κόμπαζε πως “ξεμπερδέψαμε για πολύ καιρό με τον σοσιαλισμό…”. Γιατί όσο δυνατό και αν μοιάζει το σύστημα, είναι οι ίδιες οι αντιφάσεις του που βάζουν το ζήτημα της ανατροπής του και την επαναστατική κατάσταση στην ημερήσια διάταξη.

Το ντοκιμαντέρ διαρκεί 77 λεπτά -περίπου όσες και οι μέρες της Κομμούνας- και πραγματικά αξίζει τον κόπο να αφιερώσει κανείς τον χρόνο και να το παρακολουθήσει.