Ημέρες δημοκρατίας…

Ζούμε ημέρες δημοκρατίας. Της… καλύτερης που είχαμε ποτέ. Τόση δημοκρατία, που δεν ξέρουμε πώς να την περιγράψουμε.

Είναι φορές που η ζωή ξεπερνά τη (χειρότερη) φαντασία κι αρκεί μια απλή αναφορά κι ένας τυπικός απολογισμός των γεγονότων. Δε χρειάζονται περσότερα.

Ιδού λοιπόν τα πεπραγμένα της “αριστερής κυβέρνησης” τις τελευταίες μέρες.

Ξύλο και χημικά στους μαθητές-σπουδαστές στο Υπουργείο Παιδείας. Και μάλιστα κατά των εστιακών, που είναι από τα πιο φτωχά μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας.
Ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί και χοντρό ξύλο σε όσους πήγαν στο Ειρηνοδικείο (όνομα και μη πράγμα) να διαμαρτυρηθούν ενάντια στο μέτρο -για το οποίο κι ο ίδιος ο Σύριζα διαμαρτυρόταν ως αντιπολίτευση.
Συλλήψεις απεργών που περιφρουρούσαν την κινητοποίησή τους.
Συλλήψεις κατ’ οίκον συνδικαλιστικών στελεχών, καθ’ υπόδειξη της εργοδοσίας των ΜΑΡΚΕΤ ΙΝ.
Συλλήψεις Κούρδων κομμουνιστών, που τους παρουσίασαν ως τζιχαντιστές, εν όψει της επίσκεψης του Ερντογάν. Και άσκηση βίας εναντίον τους.
Ένταση κι επεισόδια κατά των διαδηλωτών στο Υπουργείο Υγείας -που μοιάζει απλό πταίσμα μπροστά στα υπόλοιπα.

Και μιλάμε απλώς για τα τελευταία 24ωρα μες στη βδομάδα. Κι είναι ακόμα Τετάρτη… Κι ίσως να μας διαφεύγει και κάτι μες στον ορυμαγδό των ημερών.

Ποιος δεν πήρε τη δόση του, να πάρει τώρα; Κάπως σαν “κοινωνικό μέρισμα ξύλου”, που πηγαίνει σε αυτούς που το χρειάζονται -όπως έγραψε κι ο Ζαραλίκος. “Ήτανε δίκαιο και έγινε πράξη…”

Ένας φίλος διηγούνταν τη δημοσιογραφική του εμπειρία από το 2012, από τον αγώνα των χαλυβουργών και τις δυνάμεις καταστολής που βρέθηκαν απέναντι με αξιοσημείωτη συνέπεια. Ένα συνάδελφος τον είχε ρωτήσει τότε: πιστεύεις πως με κυβέρνηση Σύριζα, θα είχε την ίδια στάση η αστυνομία;
Τότε το “ναι” ως καταφατική απάντηση, μπορεί να έμοιαζε υπερβολικό. Σήμερα φαίνεται τραγική ειρωνεία η ίδια η ερώτηση από μόνη της.

Δε θα έπρεπε κανείς να εκπλήσσεται. Ο Σύριζα εγγυάται τη συνέχεια του κράτους. Είναι κάθε λέξη του αστικού Συντάγματος, κάθε κύτταρο της τάξης που υπερασπίζεται.