Η μέρα της επανένωσης είναι όντως γιορτή για όλους;

Χτες στη Γερμανία γιορτάστηκε με παράτες η επέτειος της επανένωσης των δύο Γερμανιών, που στην πραγματικότητα έγινε με όρους προσάρτησης της ΓΛΔ στην καπιταλιστική ΟΔ Γερμανίας, για να ακολουθήσει ένα πραγματικό πλιάτσικο ιδιωτικοποιήσεων της λαϊκής, κοινωνικής περιουσίας που ανήκε στο σοσιαλιστικό κράτος.

Η συνέχεια είναι λίγο πολύ γνωστή σε όλους. Παρά τα μεγάλα λόγια, το όραμα της “Ενωμένης Ευρώπης” (κατ’ εικόνα και ομοίωση της ενωμένης Γερμανίας) και τις υποσχέσεις για ευημερία, όσοι μένουν στο ανατολικό τμήμα της χώρας βλέπουν σε γενικές γραμμές το βιοτικό επίπεδό τους να κατρακυλά και νοσταλγούν μαζικά το σοσιαλιστικό παρελθόν και τη χώρα που έχασαν, σε ένα κύμα που έχει καταγραφεί ως Ostalgie -ένα λογοπαίγνιο, που συνδυάζει τη νοσταλγία με τη λέξη “Ανατολή” (Ost) στα γερμανικά. Ασφαλώς, όμως, δεν είναι γεωγραφικό το θέμα…

Το παρακάτω σκίτσο του γερμανού σκιτσογράφου Martin Perscheids έρχεται να σατιρίσει αυτήν ακριβώς την πραγματικότητα, με ένα ζευγάρι ηλικιωμένων και την ατάκα:

-Η μέρα της γερμανικής ενοποίησης είναι όντως μέρα γιορτής σε όλη την Ομοσπονδία;

Στις πρόσφατες γερμανικές εκλογές, το ακροδεξιό κόμμα του AfD βγήκε πρώτο στα ομοσπονδιακά κρατίδιά της Σαξονίας και της Θουριγγίας, στην πρώην ΓΛΔ.

Κυκλοφορούν επίσης γραφήματα, που δείχνουν πως το ακροδεξιό AfD, με τον ρατσιστικό, μισαλλόδοξο λόγο, καταγράφει διψήφια ποσοστά σε όλη την επικράτεια της πρώην ΓΛΔ, σε αντίθεση με ό,τι συμβαίνει στην πάλαι ποτέ ΟΔΓ (Δυτική Γερμανία).

Οι αστοί αναλυτές επιχειρούν να αξιοποιήσουν αυτή την εκλογική τάση, για να παίξουν το χαρτί της θεωρίας των δύο άκρων. Με βάση αυτό το αφήγημα, οι Γερμανοί που έχουν ζήσει και μεγαλώσει στο ανατολικό κομμάτι της χώρας δεν έχουν αφομοιώσει τη λειτουργία και τις αξίες της αστικής δημοκρατίας, που είναι σχετικά καινούριο “φρούτο” για αυτούς, και δείχνουν μια τάση να την απορρίπτουν οδηγούμενοι προς τα άκρα -κάποτε προς το κόκκινο, σήμερα προς το μαύρο, που ωστόσο έχει γαλάζιο χρώμα στις εκλογικές καταγραφές.

Στην πραγματικότητα, ισχύει το ακριβώς αντίθετο. Η ΓΛΔ ήταν το μόνο κράτος όπου τα εγκλήματα των ναζί τιμωρήθηκαν και η ιδεολογία τους δε βρήκε χώρο να σταθεί. Ο φασισμός σήκωσε ξανά κεφάλι, μόνο στα “συντρίμμια” της ΓΛΔ, όταν ο σοσιαλισμός ηττήθηκε και κάποιοι μιλούσαν για το τέλος της ιστορίας, με τους φασίστες να αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους στο πλευρό των νικητών. Οι οξυμένες κοινωνικές ανισότητες τροφοδότησαν το διογκούμενο ρεύμα δυσαρέσκειας και τα ποσοστά του AfD. Γι’ αυτό όμως δεν ευθύνεται ο σοσιαλισμός, αλλά αυτοί που τον γκρέμισαν…