Γιώργος Σαρρής – Ένας «νταλικέρης» στους άπονους καιρούς

Όπως τίποτα στη ζωή δε μένει στάσιμο, έτσι και το λαϊκό τραγούδι από τη γέννησή του πέρασε από διάφορες φάσεις, αλλά και από «σαράντα κύματα». Αντιμετώπισε κινδύνους και επιθέσεις και χρειάστηκε να δοθούν σκληρές μάχες στη διάρκεια της ύπαρξής του για να κρατηθεί – όχι αλώβητο – όρθιο, απέναντι στις «ορέξεις» της μουσικής βιομηχανίας, σε τάσεις και καταστάσεις που απείλησαν την ίδια ακόμα την ύπαρξή του. Όμως, και μέσα από μια διαδικασία από την οποία δεν έλειψαν συμβιβασμοί και υποχωρήσεις, άντεξε και δεν εξαφανίστηκε.

Η δεκαετία του 1980 άφησε το δικό της χαρακτηριστικό άρωμα στο λαϊκό τραγούδι. Ένα άρωμα για τη δημιουργία του οποίου χρειάστηκε να καταθέσουν ταλέντο, έμπνευση και ψυχή σπουδαίοι δημιουργοί, όπως ο Τάκης Μουσαφίρης, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Τάκης Σούκας κ.ά., και ερμηνευτές και ερμηνεύτριες.

 «Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά
τριγυρνάνε οι νταλίκες στην Αθήνα
στα λιμάνια, στους σταθμούς, στην αγορά
ό,τι ψάχνεις στη ζωή να βρεις ξεκίνα…»

«Με τα φώτα νυσταγμένα και βαριά…» τραγουδούσε όλη η Ελλάδα στις αρχές της ίδιας δεκαετίας. Η φωνή ενός πρωτοεμφανιζόμενου (στη δισκογραφία) τραγουδιστή, του Γιώργου Σαρρή, έμπαζε με φόρα τις «Νταλίκες» του Μανώλη Ρασούλη και του Χρήστου Νικολόπουλου, από τις μεγαλύτερες επιτυχίες όλων των εποχών, σε κάθε ελληνικό σπίτι. Η αποδοχή του κόσμου άνοιγε το δρόμο στον τραγουδιστή σε μια πορεία λαμπερή και ένδοξη, που ακολουθούσαν ήδη μεγάλα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού, που πολλοί νέοι τραγουδιστές και τραγουδίστριες ονειρεύονται και για την οποία είναι διατεθειμένοι να κάνουν πολλά για να την καταχτήσουν. Μια πορεία, όμως, που τα φώτα της δεν θάμπωσαν τον Γιώργο Σαρρή.

Οι προϋποθέσεις υπήρχαν: Φωνή λαϊκή, στιβαρή και ταυτόχρονα «γλυκιά», με ταυτότητα, που δεν θύμιζε ούτε έμοιαζε με άλλη. Με το «καλημέρα» επιτυχία στη δισκογραφία. Ήταν αδελφός της σπουδαίας Χαρούλας Αλεξίου και κουνιάδος του μεγαλύτερου ίσως δισκογραφικού παραγωγού της εποχής, του συζύγου της Αχιλλέα Θεοφίλου. Δεν τις λες λίγες…

Ο Γιώργος Σαρρής ερμήνευσε συγκριτικά με άλλους λίγα τραγούδια (κυρίως της τριάδας των προαναφερόμενων σπουδαίων δημιουργών), που ήταν όμως αρκετά για να διαμορφώσουν το στίγμα του. Δεν είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι θα μπορούσε, αν το έβαζε σκοπό, να έχει καριέρα ανάλογη με άλλων άξιων συναδέλφων του. Ο ίδιος όμως προτίμησε ν’ ακολουθήσει ένα διαφορετικό δρόμο. Ένα δρόμο όπου έπρεπε να πληρωθούν από τον ίδιο με βαρύ αντίτιμο τα «διόδια» της αξιοπρέπειας και ενός αξιακού κώδικα τον οποίο ο τραγουδιστής ακολούθησε μέχρι το τέλος της ζωής του, που έσβησε αναπάντεχα τα ξημερώματα της 12 του Οκτώβρη 2017.

«Εγώ δεν ήμουν μοναχός, εγώ είχα πάντα φίλους.
Στις παιδικές μου ζωγραφιές ποτέ δεν είχα ερημιές,
είχα ποτάμια κι ήλιους…»

Ο Γιώργος Σαρρής (Ρουπάκας ήταν το πραγματικό του επώνυμο) γεννήθηκε στις 22 του Σεπτέμβρη 1948, σ’ ένα χωριό της Θήβας, από πατέρα αγρότη και μητέρα μοδίστρα με καταγωγή από τη Σμύρνη. Η οικογένειά του αντιπάλευε τη φτώχεια αντιμετωπίζοντας το τραγούδι στην καθημερινότητά της περίπου ως ένα από τα απαραίτητα βασικά αγαθά, όπως το ψωμί και το νερό: Όλοι ή σχεδόν όλοι τραγουδούσαν. Ο πατέρας Σαρρής είχε πολύ καλή φωνή και τραγουδούσε ερασιτεχνικά, το ίδιο η μητέρα και η γιαγιά του Γιώργου, η Κατίνα από τη Σμύρνη, ενώ ο παππούς του, ο  Γιάννης Σαρρής, έπαιζε ούτι και τραγουδούσε επαγγελματικά.

Οι ρεμπέτικες πενιές και τα τραγούδια του μεγάλου Μάρκου Βαμβακάρη και οι φωνές μυθικών ονομάτων του δημοτικού τραγουδιού όπως της Τασίας Βέρρα, της Σοφίας Κολλητήρη, του Δημήτρη Ζάχου και άλλων, άγγιξαν από το πρώτο άκουσμα την ψυχή του και επηρέασαν, χωρίς ακόμα τότε να το συνειδητοποιεί, τον Γιώργο Σαρρή, από την παιδική του ηλικία.

Μεγάλες στιγμές 1

Χαρούλα Αλεξίου και Γιώργος Σαρρής μοιράζονται προσωπικές στιγμές και τραγουδούν μαζί την «Παγκρατιώτισσα» του Παναγιώτη Τούντα (2004)

Ο ίδιος ήταν πολύ μικρός όταν ο πατέρας Σαρρής τον πήρε μαζί με τη Χαρούλα σε κάποιο από τα πανηγύρια της περιοχής, όπου μπορούσε κανείς ν’ ακούσει και να χορέψει τσάμικο αλλά και ζεϊμπέκικο, καθώς οι κομπανίες (των προαναφερόμενων και άλλες) μοιράζονταν το ίδιο πάλκο. Μια άλλη φορά, σε κάποιο πανηγύρι που εμφανιζόταν ο Μάρκος με τους μουσικούς του, ο πατέρας Σαρρής τραγούδησε για το μεράκι το «Είναι ευτυχής ο άνθρωπος», το πασίγνωστο βαρύ ζεϊμπέκικο του Παναγιώτη Τούντα. Ο πατριάρχης του ρεμπέτικου εντυπωσιάστηκε τόσο από την ερμηνεία του που του πρότεινε να τον ακολουθήσει ως μέλος της κομπανίας του…

Με βιώματα σαν τα παραπάνω δεν ήταν δύσκολο τα δυο παιδιά της οικογένειας Σαρρή, η Χαρούλα και ο Γιώργος, να βρουν το δρόμο τους στη ζωή μέσα από το τραγούδι. Πρώτα όμως η ζωή θα τους έδειχνε το σκληρό της πρόσωπο…

Γιώργος Σαρρής, Χαρούλα Αλεξίου, Χρήστος Νικολόπουλος

Το 1958 ο πατέρας Σαρρής μετά από ασθένεια φεύγει από τη ζωή. Ο Γιώργος είναι σχεδόν 10 χρονών. Χρόνια δύσκολα και ο αγώνας για την επιβίωση ακόμα πιο δύσκολος. Η Χαρούλα εργάζεται ως μοδιστρούλα. Και ο Γιώργος αναγκάζεται να ριχτεί στη βιοπάλη. Τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο βρίσκει μεροκάματο στη θάλασσα, σε ψαράδικα, και στη συνέχεια όταν κλείσει τα 15 που επιτρέπεται να βγάλει ναυτικό φυλλάδιο, μπαρκάρει στα καράβια. Η επαφή του με τη θάλασσα συμβάλλει στη διαμόρφωση και ανάπτυξη του πνεύματος ελευθερίας που θα τον διακατέχει στην υπόλοιπη ζωή του.

Τα επόμενα χρόνια και μέχρι να παρουσιαστεί στο στρατό, κυλάνε με υπερπόντια ταξίδια. Πάνω σ’ ένα φορτηγό που μεταφέρει μεταλλεύματα στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα, θα έρθει αντιμέτωπος πολλές φορές με τα μανιασμένα κύματα και από τύχη θα επιζήσει από ένα φοβερό ναυάγιο στον Ινδικό ωκεανό, όπου θα χάσουν τη ζωή τους άλλοι συνάδελφοί του.

 «Και μόνο που με κοιτάς λιώνω
και μόνο που με κοιτάς.
Και μόνο που με κοιτάς λιώνω,
σκέψου να μ’ αγαπάς…»

Το 1972 βρίσκεται στη Δανία όπου διατηρεί δική του επιχείρηση, ενώ ταξιδεύει τακτικά στην Ελλάδα έχοντας επαφή με το χώρο του τραγουδιού και κυρίως της νυχτερινής διασκέδασης. Την ίδια χρονιά η Χαρούλα Αλεξίου, που μόλις πριν δυο χρόνια έχει κάνει την εμφάνισή της στη δισκογραφία, συμμετέχει στη θρυλική «Μικρά Ασία» των Απόστολου Καλδάρα και Πυθαγόρα, με τον Γιώργο Νταλάρα, έναν δίσκο σταθμό στο ελληνικό τραγούδι.

Γιώργος Σαρρής, Χαρούλα Αλεξίου

Η Χαρούλα που γνωρίζει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον το ταλέντο και τις δυνατότητες του αδελφού της, τον προτρέπει ν’ ασχοληθεί σοβαρά με το τραγούδι και τον στέλνει στον Μπάμπη Τσετίνη, τον εξαίρετο ερμηνευτή του λαϊκού τραγουδιού που το όνομά του συμπεριλαμβάνεται στα κορυφαία της εποχής. Ο Τσετίνης τον ακούει σε τραγούδια του Καζαντζίδη και τον παίρνει δίπλα του, στο μαγαζί που εμφανίζεται ο ίδιος. Η πορεία του Γιώργου Σαρρή ως τραγουδιστής ξεκινάει.

 «Οι δρόμοι μας ενώθηκαν μια μέρα
δυο δρόμοι όλο πίκρες και καημούς.
Μιλήσαμε για όνειρα σβησμένα
για αγάπες που λυγάνε δυνατούς…»

Την ίδια εποχή κυρίαρχη θέση στα μουσικά πράγματα κατέχει το «Νέο Κύμα». Ο νεαρός τραγουδιστής τραγουδά σε μπουάτ της Πλάκας μαζί με τον επίσης νεαρό τότε Αντώνη Βαρδή, δίπλα στους Νίκο Ξυλούρη, Μαρίζα Κωχ, Θέμη Ανδρεάδη και άλλα μεγάλα ονόματα.

Στη συνέχεια θα βρεθεί στο σχήμα του Μανώλη Αγγελόπουλου ενώ θα συνεργαστεί και με τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Σταμάτη Κόκοτα, τον Γιάννη Πουλόπουλο και άλλα μεγάλα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού. Ο ρόλος του στο πρόγραμμα είναι συγκεκριμένος: Τρία-τέσσερα τραγούδια στην αρχή και στη συνέχεια δεύτερη φωνή. Εργαζόμενος μερικές σεζόν στα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, πάντα και παντού  στον ίδιο «ρόλο», δεν θ’ αργήσει να νιώσει κομπάρσος και ως μέρος ενός φόντου μπροστά στο οποίο κινούνται άλλοι πρωταγωνιστές.

 «Άγιε μου Σώστη, σώσε με,
την αγαπάω, νιώσε με…»

Όμως ακόμα και σε αυτόν τον ρόλο δεν περνάει απαρατήρητος. Σ’ ένα από τα κέντρα που εμφανιζόταν, κάποιοι μεγαλόσχημοι πελάτες ζητάνε από τον επιχειρηματία, μετά το κλείσιμο του προγράμματος κι αφού τα μεγάλα ονόματα έχουν αποχωρήσει από το κέντρο, ο Σαρρής να ξαναβγαίνει στην πίστα μόνος και να τραγουδάει για λογαριασμό τους. Ο νεαρός τραγουδιστής που ως τότε συλλέγει πολύτιμες εμπειρίες αλλά ταυτόχρονα νιώθει φυλακισμένος σ’ ένα «κελί» απ’ το οποίο θα δραπέτευε αν έβρισκε τρόπο, αντιμετωπίζει αυτή την ευκαιρία ως τον αέρα που θα σπρώξει τα φτερά του και θα τον κάνει να «πετάξει» ψηλά. Στο δεύτερο αυτό, ατομικό «πρόγραμμα», ερμηνεύει λαϊκά τραγούδια από αυτά που αγγίζουν τις ψυχές εγγράφοντας υποθήκες για το μέλλον…

Το 1978, αγανακτισμένος και κουρασμένος από τον ρόλο του «κομπάρσου» και αφού έχει χάσει και τη μητέρα του, παρατάει τα νυχτερινά κέντρα διασκέδασης και επιστρέφει στη δουλειά που έκανε πριν ασχοληθεί με το τραγούδι. Ανοίγει στην Κέρκυρα κατάστημα με είδη δώρων…

Μεγάλες στιγμές 2

Ο Γιώργος Σαρρής ερμηνεύει 2 μεγάλα τραγούδια της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου και του Αντώνη Ρεπάνη

Θα περάσουν τέσσερα χρόνια αφότου έχει αποχωρήσει από το τραγούδι, όταν θα χτυπήσει το τηλέφωνό του. Από την άλλη άκρη του σύρματος ο Χρήστος Νικολόπουλος θα του ζητήσει να πει ένα τραγούδι για τον δίσκο «Παίξε Χρήστο επειγόντως» (1982) που ετοιμάζει μαζί με τον στιχουργό και φίλο του Μανώλη Ρασούλη. Το τραγούδι έχει τίτλο «Με τα φώτα νυσταγμένα» (Οι νταλίκες) και κανένας από τους Ελένη Βιτάλη, Δημήτρη Κοντογιάννη και Πασχάλη Τερζή που συμμετέχουν στο δίσκο, δεν θέλει να πει…

Ο Σαρρής μπαίνει στο στούντιο της Columbia και θα πει τελικά πέντε από τα τραγούδια του δίσκου: «Με τα φώτα νυσταγμένα», «Το είχες κάνει σχέδιο», «Είπα να της πω ένα γεια», «Το ζεϊμπέκικο του θεού» και «Σαν το φονιά». Ο τραγουδιστής επιστρέφει στο μαγαζί του στην Κέρκυρα χωρίς να υποψιάζεται αυτό που θα ακολουθήσει. Ο δρόμος στη δισκογραφία και ταυτόχρονα προς την αναγνώριση και την καταξίωση έχει ανοίξει. Οι «Νταλίκες» γίνονται ύμνος, σπάνε τα κοντέρ της επιτυχίας και ο Ρασούλης αποκαλεί τον τραγουδιστή  «εθνικό νταλικέρη».

 «Μα τώρα να, σαν το φονιά
που δίχως να το καταλάβει
ξαναγυρνά το ίδιο βράδυ
εκεί που αμάρτησε βαριά…»

Το 1982 θα κυκλοφορήσει από τη Minos ένα δισκάκι 45 στροφών με τα τραγούδια «Όμορφέ μου κόσμε» και «Παράπονο» του άγνωστου τραγουδοποιού Θανάση Νάκα ή Νάσου Νανόπουλου (όπως υπογράφει στο δίσκο τα δυο τραγούδια). Ερμηνεύτρια του πρώτου είναι η Χαρούλα Αλεξίου και του «Παράπονου» ο Γιώργος Σαρρής. Και στα δυο τραγούδια δεν λείπουν οι κοινωνικές αναφορές. Διευθυντής ορχήστρας στην ηχογράφηση ο Χρήστος Νικολόπουλος.

Παράπονο (Νάσου Νανόπουλου)

Σκέψου να στάζουν οι λυγμοί, τα βάσανα κι οι στεναγμοί
στην σκοτεινή την κάμαρά σου.
Να τρως μπαγιάτικο ψωμί, να ‘ναι η δραχμή τους ακριβή
και τζάμπα τα δουλέματά σου.

Σκληρή ζωή, άκου και μένα, δε σου γυρεύω και πολλά
για να σε μπλέξω σε μπελά, ίσα που να ‘ναι βολεμένα.
Σκληρή ζωή, άκου και μένα, μιλάς με νιάτα πονεμένα…

Για ένα μεροκάματο να παίζεις με το θάνατο
για να φανείς στον άνθρωπό σου.
Να ‘ναι βαριά τα βήματα, αράδα τα προβλήματα
κι όλοι οι καημοί στο μερτικό σου.

Την επόμενη χρονιά, 1983, ο Χρήστος Νικολόπουλος υπογράφει μουσικά τον πρώτο προσωπικό δίσκο του Γιώργου Σαρρή, που φέρει τον τίτλο «Οι νταλίκες» και στον οποίο συμμετέχει ερμηνεύοντας δυο τραγούδια η Χαρούλα. Ο δίσκος εμπεριέχει τα τραγούδια «Με τα φώτα νυσταγμένα» (εδώ με κύριο τίτλο «Οι νταλίκες») και «Σαν το φονιά» και δεν είναι λίγοι αυτοί που αναρωτιούνται για τους λόγους που οδήγησαν σε μια τέτοια κίνηση. Ίσως επικράτησε το σκεπτικό ότι δυο τραγούδια με τόσο μεγάλη επιτυχία που όμως κυκλοφόρησαν σε πολυσυλλεκτικό δίσκο, δεν έπρεπε να λείπουν από τον πρώτο προσωπικό δίσκο του τραγουδιστή.

«Βάλε τραγούδια αδέρφι μου, στη φούντωση στη ζάλη,
βάλε αυτά τα άσματα, βαθιά που ανοίγουν χάσματα,
τα βάσανα να ρίξουμε, για να τα πνίξουμε
να μην ξανάρθουν πάλι…»

Ανάμεσα στα τραγούδια του δίσκου που προκαλούν αίσθηση είναι το «Φέρε να πιούμε αδέρφι μου» σε στίχους Λευτέρη Χαψιάδη, το ζεϊμπέκικο «Ούτε φωνή κι ακρόαση», σε στίχους Μάνου Ελευθερίου και το επίσης ζεϊμπέκικο «Στη φυλακή με κλείσανε», ένα θαυμάσιο ποίημα του Ναπολέοντα Λαπαθιώτη που έχει μελοποιηθεί και από άλλους συνθέτες και τραγουδοποιούς.

«Στη φυλακή με κλείσανε οι δυνατοί του κόσμου
κι έσπασα πόρτες κλειδαριές να ’ρθω σε σένα φως μου…»

Το 1983 αρχίζει να προβάλλεται στην ΕΡΤ η θρυλική σειρά «Το μινόρε της αυγής», του  Φώτη Μεσθεναίου, για το ρεμπέτικο τραγούδι, στην οποία ακούγονται αγαπημένα τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Γιάννη Παπαϊωάννου, του Απόστολου Χατζηχρήστου, του Γιοβάν Τσαούς και άλλων δημιουργών, μεταφέροντας στη μικρή οθόνη την ατμόσφαιρα της περιόδου 1930-1960. Τα τραγούδια της σειράς θα κυκλοφορήσουν την ίδια χρονιά στον ομότιτλο δίσκο (έγινε τότε πλατινένιος ξεπερνώντας τις 100.000 αντίτυπα) με την εξαμελή «Αθηναϊκή Κομπανία», τον Γιώργο Ξηντάρη και τον Γιώργο Σαρρή που ερμηνεύει τη «Γάτα» του Νίκου Μάθεση (Τρελλάκια), «Το μονοπάτι» των Γιώργου Μουζάκη – Αλέκου Σακελλάριου – Χρήστου Γιαννακόπουλου, το «Πριν το χάραμα» των Γιάννη Παπαϊωάννου – Χαράλαμπου Βασιλειάδη (Τσάντα), τη «Φαληριώτισσα» των Γιάννη Παπαϊωάννου – Γιάννη Γρυπάρη, και από κοινού με την Αθηναϊκή Κομπανία τα τραγούδια «Η άμαξα μες στη βροχή» των Απόστολου Χατζηχρήστου – Χαράλαμπου Βασιλειάδη (Τσάντα), «Συννέφιασε» του Γιώργου Μητσάκη.

 «Πριν το χάραμα μονάχος εξεκίνησα
και στο πρώτο μας το στέκι την αυγούλα γύρισα…»

Το 1984 κυκλοφορεί ο δίσκος «Λαϊκά και πάσης Ελλάδος» με ερμηνευτές τους Στράτο Διονυσίου, Λίτσα Διαμάντη, Γιώργο Σαρρή (δυο τραγούδια) και Θανάση Κομνηνό. Δίπλα στις μεγάλες επιτυχίες «Ποιος είπε για τους μάγκες» του Στράτου, «Πολύ δε θέλει ο άνθρωπος» της Λίτσας Διαμάντη (και τα δυο σε στίχους Βασίλη Παπαδόπουλου) και το αξεπέραστο ντουέτο των σπουδαίων ερμηνευτών στο «Με λες αγάπη» (στίχοι Νίκου Λουκά), στέκεται με αξιώσεις το «Από λάθος κι από σπόντα» (στίχοι Νίκου Λουκά) στο οποίο ο Γιώργος Σαρρής ξεδιπλώνει το ερμηνευτικό του ταλέντο.

«Από λάθος κι από σπόντα έδωσες σ’ έναν τυχόντα
τόσα δικαιώματα.
Δεν ξεχνάει σ’ ένα ράφι το δικό μου το συνάφι
τέτοια παραπτώματα…»

Ακολουθεί την επόμενη χρονιά συμμετοχή στον δίσκο «Μια βραδιά μεταξύ μας» των αδελφών Γιώργου και Νίκου Τζαβάρα (Τζαβαράκια) και ο δεύτερος προσωπικός δίσκος με τίτλο «Η αγάπη είναι το θέμα» τη μουσική του οποίου υπογράφει ο μεγάλος μάστορας των επιτυχιών Τάκης Σούκας και συμμετέχει η Χαρούλα Αλεξίου. Τραγούδια που γίνονται επιτυχίες: «Η αγάπη είναι το θέμα» (στίχοι Νίκου Λουκά)  «Χωρίσαμε» (στίχοι Γ. Βρούβα), «Άγιε μου Σώστη σώσε με» (στίχοι Άγγελου Αξιώτη) το «Μια ζωή μέσα στους δρόμους» (στίχοι Βασίλη Παπαδόπουλου) που ερμηνεύει η Χαρούλα και το «Όλα για μένα είσαι εσύ» (στίχοι Νίκου Λουκά) που μοιράζονται ερμηνευτικά τα δυο αδέλφια.

«Είν’ η ζωή κι οι άνθρωποι που μας πικράνανε πολύ.
Όλα για σένα είμαι εγώ κι όλα για μένα είσαι εσύ…»

Η κυκλοφορία ενός τουλάχιστον δίσκου κάθε χρόνο που επέβαλλαν τότε οι δισκογραφικές εταιρίες στους τραγουδιστές ίσχυε και στην περίπτωση του Γιώργου Σαρρή. Έτσι η  τριετία που θα ακολουθήσει θα φέρει τον ερμηνευτή στο στούντιο για τον δίσκο «Τα ερωτιάρικα» (1986) του Τάκη Σούκα (μαζί με την Λίτσα Διαμάντη και τον Δημήτρη Κοντολάζο) όπου ξεχωρίζουν τα τραγούδια «Όλοι γίναμε εξουσία» και το ντουέτο με τη Λίτσα Διαμάντη «Μια καινούργια αγάπη», και τα δυο σε στίχους Νίκου Λουκά.

«Σε κάθε βήμα και στροφή όλο και κάποιος θα βρεθεί
για να μας πάρει κάτι.
Ποτέ δεν ίδρωσε στιγμή κι όλο μας βγάζει τη ζωή
παράνομη και σκάρτη…»

Σειρά παίρνει ο τρίτος προσωπικός δίσκος, με την υπογραφή του Τάκη Μουσαφίρη και τίτλο «Και μόνο που με κοιτάς λιώνω» (1987) με το ομότιτλο τραγούδι και τα «Μ’ αρέσει η τρέλα που κουβαλάς», «Εγώ δεν ήμουν έτσι» (δεύτερη φωνή η Χαρούλα), «Άσε με να πάω στο πεπρωμένο μου» να γίνονται μεγάλες επιτυχίες. Το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα ο Γιώργος Σαρρής συμμετέχει στο δίσκο «Μια ζωή στα piano bar με τα Τζαβαράκια».

 «Άσε με να πάω στο πεπρωμένο μου
πρέπει να τον κάνω αυτό τον δρόμο,|
η φωνή σου θα με γύρναγε
κι απ’ τον άλλο κόσμο…»

Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 ο Γιώργος Σαρρής συνεργάζεται με τον Άκη Πάνου και τον Μανώλη Ρασούλη στο κέντρο «Επειγόντως». Ο μεγάλος συνθέτης ταράζει τα νερά επιβάλλοντας  κόντρα στα καθιερωμένα, οι τραγουδιστές να βρίσκονται στην πίστα πίσω από τους μουσικούς.

Μεγάλες στιγμές 3

Ο Γιώργος Σαρρής σε τραγούδια του Άκη Πάνου (2012)

Η δεκαετία του 1990 βρίσκει τον Γιώργο Σαρρή να έχει μια αξιοπρεπή παρουσία στους δίσκους «Τρελός από αγάπη» (1990) των Σπύρου Παπαβασιλείου – Βασίλη Παπαδόπουλου, «Όλα παίζονται απόψε» (1992) του Τάκη Σούκα, και «Για θυμήσου» (1993) όπου ερμηνεύει τραγούδια διάφορων δημιουργών μεταξύ των οποίων και τη «Χλόη»του μεγάλου Άκη Πάνου.

 «Όλες οι λέξεις είναι άχρωμες και λίγες,
είσαι πιο πάνω από όσα ξέρω και μπορώ,
δεν ζωγραφίζονται τα μέρη που με πήγες
ούτε το πόσο μ’ έχεις κάνει να χαρώ…»

Κι έρχεται το 1997 που επιφυλάσσει την κυκλοφορία ενός εξαιρετικού προσωπικού δίσκου που όμως δε θα βρει την ανταπόκριση που του αξίζει και περνάει σχεδόν απαρατήρητος. Ίσως ο τίτλος του δίσκου να αιτιολογεί από μόνος του το γεγονός: «Φταίνε οι άπονοι καιροί»…

Φταίνε Οι Άπονοι Καιροί (Χρήστου Νικολόπουλου – Κώστα Βίρβου)

«Αν στα λιμάνια περνούν καράβια μαζί με όνειρα πια τσακισμένα,
φταίνε οι άπονοι καιροί όπως κι εγώ για σένα…»

Οχτώ πολύ όμορφα λαϊκά τραγούδια με «βαριές» υπογραφές (Κώστας Βίρβος, Νίκος Καρανικόλας, Χρήστος Νικολόπουλος, Μιχάλης Γενίτσαρης, Θάνος Μικρούτσικος, Κώστας Χατζηδουλής, Λίνα Νικολακοπούλου, Βούλα Γκίκα, Χαρούλα Αλεξίου) με τη σφραγίδα της ερμηνείας του Γιώργου Σαρρή (στο δίσκο συμμετέχει η Δέσποινα Ολυμπίου) καταγράφονται στο ενεργητικό του Γιώργου Σαρρή την ίδια περίοδο που το λαϊκό τραγούδι παρακμάζει κακοποιημένο, προσπαθώντας να κρατήσει όποιες αντοχές έχουν απομείνει…

Απάνω μου κρατήσου (Νίκου Καρανικόλα – Κώστα Βίρβου)

«Στο δρόμο της αγάπης μας μάς βρήκε καταιγίδα,
και βάλε το σακάκι μου μη βρέξει την ελπίδα.

Απάνω μου κρατήσου στις ώρες τις κακές,
δεν είν’ όλες οι μέρες γιορτές και Κυριακές…»

Τα επόμενα χρόνια ο Γιώργος Σαρρής απέχει από τη δισκογραφία ενώ και οι εμφανίσεις του στο πάλκο είναι λιγοστές.

Το 2006 καθώς περιμένει ένα ταξί, διερχόμενο όχημα πέφτει πάνω του με ταχύτητα και τον τσακίζει. Ακολουθούν χρόνια γεμάτα πόνο και δυσκολίες. Θα καταφέρει να ξανασταθεί στα πόδια του έχοντας για στήριγμά του τις δυο γυναίκες της ζωής του, όπως ο ίδιος έχει χαρακτηρίσει τη σύντροφό του, Βασιλική, και την αδελφή του Χαρούλα. Κι όπως συμβαίνει σε τέτοιες περιπτώσεις θα ξανα-μετρήσει τους φίλους, καθώς σε αντίθεση με το παρελθόν, τη δύσκολη ώρα και κατά τη μακρόχρονη περίοδο της αποθεραπείας του λίγοι είναι αυτοί που θα του συμπαρασταθούν…

Το 2014, οχτώ ολόκληρα χρόνια μετά το τρομερό ατύχημα, θα επιστρέψει με επιτυχία στις ζωντανές εμφανίσεις, ενώ η συμμετοχή του σε κάποιες τηλεοπτικές εκπομπές θα γεμίσει χαρά τους θαυμαστές του, που διαπιστώνουν ότι η φωνή του τραγουδιστή δεν αλλοιώθηκε από το πέρασμα του χρόνου (και του πόνου)…

Μεγάλες στιγμές 4

Γιώργος Σαρρής και Ευδοκία ερμηνεύουν το «Όλα για μένα είσαι εσύ» (2014)

Το 2017, ξημερώματα 12 Οκτώβρη, η καρδιά του Γιώργου Σαρρή θ’ αφήσει τους τελευταίους χτύπους της σ’ ένα δωμάτιο, την ώρα που κοιμάται. Ο «εθνικός νταλικέρης» που κατάφερε να βγει ζωντανός από δυο τρομαχτικά ατυχήματα, ο ερμηνευτής που με τα τραγούδια του συντρόφευε τις χαρές, τους καημούς, τα μεράκια μας και γλύκαινε τις ψυχές μας, θα «φύγει» αθόρυβα χωρίς να προλάβει ν’ αποχαιρετήσει τους άπονους καιρούς στους οποίους πορεύτηκε κουβαλώντας στις αποσκευές του, εκτός από το χάρισμα της φωνής του, αξιοπρέπεια, σεμνότητα και μια ποιότητα που όλο και σπανίζει.

Σημειώσεις

1.Κάποια στοιχεία για τη ζωή του Γιώργου Σαρρή αντλήθηκαν από ραδιοφωνική συνέντευξη του ίδιου στον δημοσιογράφο-συγγραφέα Κώστα Μπαλαχούτη.

2.Κεντρική εικόνα: Στιγμιότυπο από την εκπομπή «Όπως μας αρέσει» (παρουσιαστές: Δήμητρα Γκουντούνα, Κώστας Κωβαίος, Γρηγόρης Μελάς) με καλεσμένους των Γιώργο Σαρρή και τον ηθοποιό Νίκο Βερλέκη, που προβλήθηκε από την ΕΤ1 το 1997.