Έχουμε τη δύναμη να κάνουμε κουρελόχαρτο τον νόμο Χατζηδάκη!

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΡΤΑΣ

Με μεγάλη συμμετοχή πραγματοποιήθηκε η Γενική Συνέλευση του Εργατικού Κέντρου Άρτας το περασμένο Σάββατο. Στην Συνέλευση παραβρέθηκαν και χαιρέτισαν η Ομοσπονδία Αγροτικών Συλλόγων, η ΕΛΜΕ Άρτας, το σωματείο εργαζομένων στο νοσοκομείο και στα κέντρα υγείας, και από τη γραμματεία του ΠΑΜΕ, ο σ. Αλέκος Περάκης.

Μετά την εισήγηση από τον αντιπρόεδρο του Ε.Κ.Α., σ. Βαγγέλη Χήρα, η συζήτηση περιστράφηκε κυρίως στην οργάνωση των αγώνων για το αμέσως επόμενο διάστημα, με σταθμούς:

           – Το Συλλαλητήριο στην Άρτα την Πέμπτη 4 Νοέμβρη στις 7,οο το βράδυ από την πλατεία Κιλκίς, με άξονες πάλης τις Αυξήσεις στους μισθούς, τις Συλλογικές Συμβάσεις, τα Σύγχρονα δικαιώματα. Ιδιαίτερη σημασία αποκτάει, μετά την επιτυχημένη απεργία των τεχνικών της ΔΕΗ και την συγκέντρωση που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της ΔΕΗ, η απαίτηση για ενέργεια φθηνή για όλο το λαό, με ξεκάθαρο Όχι στην Ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Την ίδια ώρα ξαναμπαίνει ο εργολαβικός μεσαίωνας στο Νοσοκομείο τις Άρτας, με απολύσεις των συμβασιούχων καθαριστριών και παράδοση του τομέα της καθαριότητας σε εργολάβους, με επιπτώσεις και στα εργασιακά, αλλά και στον προϋπολογισμό του νοσοκομείου που θα αυξηθεί στον τομέα αυτό, από 400.000 ευρώ σε 600.000 περίπου. Οι ίδιες εξελίξεις αναμένονται και στις τραπεζοκόμες. Εκ των πραγμάτων, το Συλλαλητήριο αυτό αποκτάει διευρυμένα χαρακτηριστικά, με σταθερό προσανατολισμό να μείνει στα χαρτιά ο νόμος Χατζηδάκη, και με ομόφωνη θέληση των σωματείων να μην επιτρέψουν να βάλουν το εργατικό κίνημα στο  γύψο. Όπως σημείωνε και στην εισήγηση του το Ε.Κ.Α. «Δεν θα επιτρέψουμε την επιβολή της εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας στα συνδικάτα με το φακέλωμα των συνδικαλισμένων εργαζομένων, τον αυταρχικό περιορισμό της λειτουργίας τους, τις διώξεις σε αγωνιστές εργαζόμενους.

Το Εργατικό Κέντρο Άρτας και τα σωματεία μας δεν πρόκειται να τροποποιήσουμε τα καταστατικά μας, εντάσσοντας τις διατάξεις της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Δεν εγγραφόμαστε, στο Ηλεκτρονικό Μητρώο του υπουργείου. Έχουμε μάθει πια, ότι οι αγώνες και τα αποτελέσματά τους κρίνονται στους δρόμους και όχι στα πληκτρολόγια των υπολογιστών με τους εργάτες κλεισμένους στα σπίτια τους. Στην οικοδομή, το καλούπωμα δεν γίνεται ηλεκτρονικά, το τσιμέντο δεν πέφτει με το φέισμπουκ, και το κρασί την ώρα που σχολάμε, πίνεται παρέα στο καφενείο και όχι στο ινσταγκράμ.»

• -Την απεργιακή συγκέντρωση των οικοδόμων στις 10 το πρωί στο Ε.Κ.
• -Το Πανηπειρωτικό συλλαλητήριο στις 10 Νοεμβρίου, κρίκος για την περεταίρω κλιμάκωση του αγώνα σε πανελλαδική πανεργατική απεργία.
• -Τον αγωνιστικό γιορτασμός της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη με συγκέντρωση και πορεία στις 7 το απόγευμα από την Πλατεία Κιλκίς.

ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΝΟΥ ΚΩΤΣΗ, ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ Ε.Κ.Α. ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΥΝΔΙΚΑΤΟΥ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ ΑΡΤΑΣ

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες:

Στο χώρο της οικοδομής και των κατασκευών, υπάρχει ένα έργο που δεν τελείωσε και δεν πρόκειται να τελειώσει ποτέ, αν δεν ξεμπερδεύουμε με τις αυταπάτες που καλλιεργούν η μεγαλοεργοδοσία, οι κυβερνήσεις τους και οι παρατρεχάμενοι της πλειοψηφίας της Γ.Σ.Ε.Ε.

Πρόκειται για το περιβόητο τούνελ της ανάπτυξης τους, που αν και θυσιάστηκαν χιλιάδες εργαζόμενοι στα θεμέλια του,  εξακολουθεί να πέφτει και να μας πλακώνει.

Και ενώ δεν μπορούμε ούτε ανάσα να πάρουμε, εξακολουθούν και μας δουλεύουν.

Ας δούμε λίγο το παιχνίδι τους στη ζωή μας. Μας λένε αυξήθηκε το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Άρα αυξάνονται και οι τιμές πώλησης των προιόντων. Το προιόντα το καταλαβαίνουμε, αυτό που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, είναι ότι εμείς είμαστε η «τιμή Πώλησης».

Αν για παράδειγμα κάνουμε 20 μεροκάμματα σε ένα μήνα, πηγαίνοντας στη δουλειά θα πάρουμε ένα καφέ που από 1,5 ευρώ πήγε στα δύο. Και επειδή στην οικοδομή, δεν σχολάς ποτέ πριν το δεκάωρο, κάπου θα χρειαστείς ένα σάντουιτς, όχι για να ανανεώσεις την ενέργεια που ξόδεψες, αλλά για να κρατηθείς στα πόδια σου μέχρι το βράδυ. Από 3 ευρώ εκεί ετοιμάστε ένα τετράευρω. Με το καλημέρα μας έκλεψαν από τη διαφορά των τιμών  ένα μεροκάματο. Και επειδή όλοι οι οικοδόμοι δεν δουλεύουμε κοντά στο σπίτι μας, αλλά φτάνουμε με δικά μας έξοδα μέχρι και την Αιτωλοακαρνανία και γυρνάμε, ανέβασαν και τα έξοδα κίνησης κατά 30 και βάλε της εκατό, κάνοντας έτσι φτερά και το δεύτερο μεροκάματο. Πρίν φτάσει το μεσημέρι  περνάει από το σπίτι ο ταχυδρόμος και μας αφήνει το λογαριασμό της ΔΕΗ. Εκεί αν κάνετε αφαίρεση του καινούργιου λογαριασμού από τον παλιότερο, θα δείτε ότι  αποχαιρετάμε άλλα δυο μεροκάματα. Για όσους  δε έχουν το κακό συνήθειο, να περνάνε και από το σούπερ μάρκετ με κίνδυνο να  τους ανεβεί η χοληστερίνη, θα αποχαιρετήσουν και  άλλα μεροκάματα. Αυτά είναι η χασούρα των τελευταίων μόνο μέτρων.

Είναι πιά καθαρό ότι η μόνη τιμή πώλησης προιόντων, που όχι μόνο δεν ανεβαίνει αλλά σταθερά πέφτει στο κενό, είναι η τιμή πώλησης της εργατικής δύναμης.

Εκ των πραγμάτων η πανελλαδική απεργία των οικοδόμων στις 4 Νοέμβρη, αποκτάει χαρακτήρα επιβίωσης. Σήμερα πια, περισσότερο από ποτέ, είναι ανάγκη να παλέψουμε:

Για την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, στον κλάδο μας με κατώτερο μεροκάματο: εργάτη 50 € – βοηθού 53 € – τεχνίτη 56 €, ως βάση υπολογισμού για τη διαμόρφωση του μεροκάματου (τριετίες, προσαυξήσεις) με ταυτόχρονη βελτίωση των όρων δουλειάς και ασφάλισης.

Για την αναγνώριση και διανομή των «υπέρ αγνώστων» ενσήμων.

Για την οικονομική στήριξη εργαζομένων και ανέργων για την ανακούφιση από το μεγάλο κύμα ακρίβειας και ανατιμήσεων.

Για να διευρυνθούν οι προϋποθέσεις για τη λήψη του εποχικού επιδόματος από περισσότερους οικοδόμους & εργαζόμενους στις Κατασκευές.

Για «Να μείνει στα χαρτιά» ο νόμος – έκτρωμα για τα Εργασιακά, την ποινικοποίηση των αγώνων, την απαγόρευση της συνδικαλιστικής δράσης και του δικαιώματος της Απεργίας.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες:

Κυβέρνηση και εργοδοσία γνωρίζουν ότι θα δυσκολευτούν πολύ αν δυναμώσει ο αγώνας μας, οι απεργίες και απεργιακές συγκεντρώσεις μας. Γι΄ αυτό το λόγο έχουν φροντίσει με το νόμο Χατζηδάκη να πάρουν μέτρα, ώστε με απειλές και δικαστήρια να ανακόψουν το ποτάμι της οργής που θα ξεσπάσει. Πρώτοι, από όλους, γνωρίζουν ότι τα αντεργατικά μέτρα δεν θα σταματήσουν γιατί το κεφάλαιο χρειάζεται ακόμη πιο ευνοϊκές συνθήκες για την κερδοφορία του. Απαιτεί δουλειά ήλιο με ήλιο, μεροκάματα «ξεφτίλα», μισή ασφάλιση και απλήρωτες ώρες εργασίας. Γι΄ αυτό προσπαθούν «με το μαστίγιο και το καρότο» να μας φοβίσουν να «κάτσουμε στα αυγά μας».

Ο αγώνας των εργαζομένων στην «efood» απέδειξε ότι όταν οι εργάτες βγουν στο δρόμο του αγώνα τότε πάει περίπατο η λογική που λέει ότι «τίποτα δεν γίνεται», ότι «αυτοί θα τα περάσουν όλα τα μέτρα, ό,τι κι αν κάνουμε εμείς οι εργάτες».

Η απεργία των οικοδόμων στις 4 Νοέμβρη είναι μια γεύση από τις πανεργατικές κινητοποιήσεις και απεργίες που έρχονται. Ο προσανατολισμός του Ε.Κ.Α. για συλλαλητήριο την ίδια μέρα όλων των εργαζομένων, ενισχύει την αντιπαράθεση με την εργοδοσία, ενοποιεί τον αγωνιστικό ταξικό προσανατολισμό του κινήματος. Δείχνει ότι όχι μόνο δεν θα καταφέρουν να βάλουν τους αγώνες μας και τα δικαιώματά μας στο γύψο, αλλά ότι έχουμε τη δύναμη για να επιβάλλουμε το δίκιο μας, να προστατέψουμε τη ζωή μας και να περάσουμε στην αντεπίθεση με επίκεντρο τις δικές μας ανάγκες.

Έχουμε τη δύναμη και θα αγωνιστούμε για να κάνουμε κουρελόχαρτο το νόμο Χατζηδάκη.

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΡΤΑΣ

Στην γενική συνέλευση Αντιπροσώπων. 23 Οκτώβρη 2021

Ενάμιση χρόνο μετά το συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Άρτας, αναπτύξαμε τη δράση μας, μέσα σε συνθήκες πανδημίας κοβιντ, αντεργατικών νόμων, καταστολής κάθε δικαιώματος, τρομοκρατίας και επίθεσης σε κάθε κλάδο εργαζομένων, αγροτών, αυτοαπασχολούμενων. Η πανούκλα του καπιταλισμού, απειλεί πια την ζωή όλων των λαϊκών στρωμάτων.

Το μαστίγιο της ατομικής ευθύνης, του μην κουνιέσαι, μην μιλάς, μη γελάς, έγινε ψωμοτύρι των μέσων ενημέρωσης. Έγινε κρίκος για την κοινωνική απομόνωση, ό δούρειος ίππος για να συγκαλύψουν την έκρηξη των κοινωνικών και ταξικών αντιθέσεων. Όλη αυτή η προσπάθεια να οδηγήσουν τον κόσμο, σε ένα σημείο που να λέει: πάλι καλά που ζούμε, συνοδεύονταν από το καρότο των  «ψυχαγωγικών» «μορφωτικών» διαλλειμάτων, νομίζοντας ότι θα μας βάλουν χεράκι – χεράκι να τραγουδάμε τα περάσαμε όμορφα, αφου καταφέραμε πάλι να γεμίσουμε τις τσέπες των αφεντικών.  Μια  με το γάμο του εφοπλιστή στο ΣΕΝ ΜΟΡΙΤΣ, μια με τι σαμπάνιες έπιναν, μια με την ωραία θέα που έχουν τα ξενοδοχεία που πληρώνεις δέκα χιλιάρικα την βραδιά, πλουτίσαμε τουλάχιστον τις εγκυκλοπαιδικές μας γνώσεις για τα καλά της ανάπτυξης τους. Εκτιμούμε την προσπάθεια τους, αλλά εξακολουθούμε να είμαστε κεφάλια αγύριστα.

Το ομολογούμε!

Αν μας ρωτήσουν τι μοντελάκια φόραγαν στο γάμο του εφοπλιστή δεν ξέρουμε. Να σας πούμε και το χειρότερο. Δεν ξέρουμε ούτε ποιος οίκος τα έραψε, ούτε πόσες δημόσιες εμφανίσεις έχει κάνει η κυρία Ωνάση.

Εμείς ασχολούμαστε με πεζά πράγματα, αυτά που κάποιοι παχιά  σκουλήκια ανέλαβαν να μας «ψαρέψουν», τα αποκαλούν ξύλινη γλώσσα.

Έτσι είμαστε. Επιμένουμε και θα επιμένουμε πάντα να ασχολούμαστε με τον άλλο κόσμο.      Με τους συναδέλφους μας, που δουλεύουν ήλιο με ήλιο,  χωρίς ωράριο, με εξαντλητικές βάρδιες, επτά ημέρες την εβδομάδα χωρίς ξεκούραση.

Με τους εργάτες, που δουλεύουν  χωρίς συλλογική σύμβαση, με μισθούς των 400 και 500 ευρώ, με απλήρωτες υπερωρίες, με μισά ή και καθόλου ένσημα.

Με το  μηνιάτικο, που εξαντλείται το πρώτο δεκαήμερο του μήνα αφού τα ενοίκια, τα τιμολόγια του νερού, του ηλεκτρικού, του τηλεφώνου, τα εισιτήρια των συγκοινωνιών, το ψωμί, το γάλα και όλα τα προϊόντα λαϊκής κατανάλωσης είναι πανάκριβα, την ίδια στιγμή που οι εργατικές και λαϊκές οικογένειες βουλιάζουν στα χρέη

Με τα τα παιδιά μας που θέλουν να τα καταδικάσουν σε μια διαρκή κόλαση, σε μια διαρκή ανασφάλεια.

Με τους άνεργους συναδέλφους μας, που τους έχουν κάνει  «διακονιαρέους», για να ζήσουν  τα παιδιά τους, για να πάρουν ένα φάρμακο.

Με τον κόσμο που ντρέπεται γιατί με το μισθό του δεν του φτάνει να πληρώσει τη ΔΕΗ, και του κόβουν το ρεύμα.

Κυρίως όμως ασχολούμαστε με τα χιλιάδες εργοδοτικά εγκλήματα που αφήνουν σακατεμένους τους συναδέλφους μας, που πάνω στο αίμα τους χτίζουν τους δείκτες των χρηματιστηρίων, που πάνω στο αίμα τους δίνουν ξετσίπωτα τους ισολογισμούς των εκατομμυρίων κερδών τους, που πάνω στο αίμα τους στηρίζουν την ανάπτυξη τους, που πάνω στο αίμα τους προβάρουν τα καινούργια αρώματα για να καλύψουν την μπόχα από ένα σύστημα που παρασάπισε.

Και στην πόλη μας το διάστημα αυτό δύο νέα παιδιά πλήρωσαν με το αίμα τους την καπιταλιστική ανάπτυξη.

Είναι μια ματωμένη γραμμή, που καμιά κυβέρνηση, κανένας εργατοπατέρας, κανένα τσιράκι δεν μπορούν να σβήσουν. Είναι ο πόλεμος που δεχόμαστε και ο πόλεμος που απαντάμε. Είναι ο πόλεμος που συνεχίζουμε πιο αποφασιστικά.

Συνάδελφοι και συναδέλφισσες:

Στο διάστημα αυτό το Εργατικό Κέντρο, οργάνωσε δεκάδες απεργίες, κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, με κορυφαίες στιγμές, το τετραήμερο των κινητοποιήσεων για τον χαμό του νεαρού μας συνάδελφου Χρήστου Ζορμπά, και την πρωτοφανή για τα χρονικά της Άρτας, διαδήλωση. Την μεγαλειώδη απεργιακή μάχη της 10 Ιούνη, αλλά και όλων των άλλων απεργιών, την μεγάλη κινητοποίηση για την καταδίκη της Χρυσής Αυγής, το σπάσιμο της απαγόρευσης για το γιορτασμό του πολυτεχνείου, την άμεση απάντηση μας στις προσπάθειες καταστολής.

Στο ίδιο διάστημα είχαμε καθημερινές παρεμβάσεις απέναντι σε κάθε εργοδοτική επίθεση, απέναντι σε κάθε προσπάθεια να χτυπήσουν δικαιώματα των εργαζομένων. Σταματήσαμε απλήρωτες υπερωρίες που επιχειρήθηκαν σε καθαρίστριες, δράσαμε αμέσως σε εργοστάσια που παρουσιάστηκαν μαζικά κρούσματα, σε προβλήματα σε σχολεία. Συμπαρασταθήκαμε στον αγώνα που έδιναν οι υγειονομικοί, οι καθηγητές, οι δάσκαλοι, οι μαθητές.

Μόνο μέσα στην περίοδο της πανδημίας, οργανώσαμε δωρεάν δεκάδες πολιτιστικές εκδηλώσεις, για παιδιά, θεατρικές παραστάσεις, μουσικές βραδιές, κινηματογραφικές ταινίες.

Αποδείξαμε στην πράξη, ότι το εργατικό κίνημα, οι αγώνες, δεν σπείρουν την πανδημία, όπως τουλάχιστον θέλανε να το παρουσιάσουν οι καλοθελητές του συστήματος, στην αποτυχημένη προσπάθεια τους να φορτώσουν το δικό τους έγκλημα σε βάρος της υγείας, στις πλάτες των εργαζομένων.

Την ίδια περίοδο, κυβέρνηση εργοδοσία, και με παρακούμπαρο την πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, οργάνωσαν έφοδο σε κάθε δικαίωμα που είχε απομείνει στους εργαζόμενους, σε κάθε κοινωνική κατάκτηση.

Σήμερα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά χρειάζεται μαζική, συντονισμένη απόκρουση αυτής της επίθεσης, οργανωμένη αντεπίθεση για την κατάκτηση των δικαιωμάτων μας, της ζωής που μας αξίζει. Αποδείχτηκε πιά ότι μόνο ο λαός μπορεί να σώσει το λαό.

Γι΄αυτό, Πραγματοποιήθηκε πριν μια βδομάδα, με μεγάλη επιτυχία η πλατιά σύσκεψη συνδικαλιστικών οργανώσεων απ όλη τη Βορειοδυτική Ελλάδα στα Γιάννενα, με τη συμμετοχή 5 Εργατικών Κέντρων (ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ – ΑΡΤΑΣ – ΘΕΣΠΡΩΤΙΑΣ –ΛΕΥΚΑΔΑΣ – ΚΕΡΚΥΡΑΣ) και 60 πρωτοβάθμιων Σωματείων του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Η συμμετοχή των συνδικαλιστικών οργανώσεων είναι η μεγαλύτερη από κάθε ανάλογη πρωτοβουλία των τελευταίων δεκαετιών στην περιοχή, στοιχείο του αυξημένου ενδιαφέροντος για την οργάνωση και το συντονισμό των εργατικών διεκδικήσεων, απόκρουσης της αντεργατικής επίθεσης, κατάργηση στην πράξη του αντεργατικού νόμου «Χατζηδάκη» και πάλης για τις σύγχρονες ανάγκες της λαϊκής οικογένειας.

Στην πλατιά σύσκεψη συμφωνήθηκε οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να συζητήσουν στα όργανα τους και να αποφασίσουν:

• -Πανηπειρωτικό συλλαλητήριο στις 10 Νοεμβρίου, κρίκος για την περεταίρω κλιμάκωση του αγώνα σε πανελλαδική πανεργατική απεργία.
• -Συλλαλητήριο στην Άρτα την Πέμπτη 4 Νοέμβρη στις 8,οο το βράδυ από την πλατεία Κιλκίς.
• -Έκδοση τετρασέλιδου καλέσματος στην εργατική τάξη της περιοχής. Στήριξη της απεργίας των εργαζομένων στη ΔΕΗ στις 19 Οκτώβρη.
• -Αγωνιστικός γιορτασμός της επετείου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου στις 17 Νοέμβρη σε κάθε πόλη.
• -Καμιά συνδικαλιστική οργάνωση να μην παραδώσει μητρώα εργαζομένων, να μην εφαρμόσει τις αντιδραστικές διατάξεις του νόμου «Χατζηδάκη» για τη λειτουργία των συνδικάτων και τις απεργίες με όρους μαζικής οργανωμένης απειθαρχίας.

Μπροστά μας έχουμε δρόμο. Δρόμο αγώνα και κοινής δράσης για να μπει φρένο όχι μόνο στην αντεργατική επίθεση και να μείνει στα χαρτιά ο νόμος Χατζηδάκη, αλλά οι εργαζόμενοι να ανοίξουν δρόμους να υπάρξουν κατακτήσεις, να γίνει υπόθεση μεγαλύτερων τμημάτων των εργαζομένων της περιοχής η απαίτηση ότι η ζωή που μας αξίζει δεν είναι αυτή που η κυβέρνηση και η μεγαλοεργοδοσία μας πλασάρουν σαν μονόδρομο.

Ο δικός μας μονόδρομος είναι να αρπάξουμε μια βρεγμένη σανίδα, γιατί τέτοια τους χρειάζεται. Με την οργάνωση της πάλης για τη μετατροπή των συμβασιούχων σε αορίστου χρόνου στα νοσοκομεία, στους ΟΤΑ, στα εργοστάσια, στα σουπερμάρκετ, παντού. Με τον αγώνα των οικοδόμων για αύξηση στα μεροκάματα, για ικανοποίηση των κλαδικών τους αιτημάτων, για ανθρώπινα ωράρια στα σουπερμάρκετ ενάντια στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Για υπογραφή συμβάσεων στα ξενοδοχεία, για να μην περάσει το «δωράκι» της κυβέρνησης για δουλειά ανηλίκων.

Δεν αποδεχόμαστε την κανονικότητα να συνυπάρχουν εποχικοί εργαζόμενοι και 7ήμερα, όπως γίνεται σε μεγάλες επιχειρήσεις, να δουλεύουν ατελείωτες ώρες, να δουλεύουν χωρίς συλλογική σύμβαση εργασίας, με μισθούς και μεροκάματα πείνας  που δεν φτάνουν ούτε για το μισό μήνα. Αφού τα ενοίκια, το ρεύμα, τα εισιτήρια, τα τηλέφωνα, τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης είναι πανάκριβα.

Δεν πάει άλλο!

Ο νόμος 4808/2021 που ψήφισε η κυβέρνηση τον Ιούνη έρχεται να δώσει συνέχεια και να απογειώσει τις αντεργατικές ανατροπές που έχουν επιβληθεί τα τελευταία δέκα χρόνια, έρχεται να ανατρέψει θεμελιακές κατακτήσεις της εργατικής τάξης και της πάλης των συνδικάτων, με κορυφαία την κατάργηση του 8ωρου!

Ο νόμος επιβάλλει:

• -την κατάργηση του 8ωρου και της αμοιβής των υπερωριών, επιβάλει την ατομική σύμβαση ακόμα και αν δεν υπάρχει συμφωνία του συνδικάτου, επιβάλει την απλήρωτη δουλειά και τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
• -Απελευθερώνει τις απολύσεις. Δίνει το πράσινο φως για να απαλλαγούν οι επιχειρήσεις από προσωπικό, αφού θα μπορούν να απασχολούν λιγότερους εργαζόμενους περισσότερες ώρες, χωρίς πρόσθετη αμοιβή.
• -τη μετατροπή των συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας σε συμβάσεις έργου – αυτοαπασχόλησης (όπως επιχειρήθηκε να συμβεί με τους διανομείς της E- FOOD) καταργώντας εργασιακά, ασφαλιστικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα
• -την μονιμοποίηση του άθλιου καθεστώτος της τηλεργασίας όπου ο εργαζόμενος είναι 24 ώρες το 24ωρο stand by, ενώ παρά τις “διακηρύξεις” τα έξοδα της τηλεργασίας επιβαρύνουν μόνο τον εργαζόμενο που δεν έχει κανένα δικαίωμα αποσύνδεσης
• -την δυνατότητα στον εργοδότη, με ατομική σύμβαση, να βγάζει για πάνω από ένα έτος σε αναστολή σύμβασης όποιον εργαζόμενο θέλει χωρίς μισθό και ασφάλιση

Ματώνουν ξανά το λαό για την ανάπτυξη των κερδών λίγων.

Οι αντεργατικές διατάξεις λειτουργούν μαζί με άλλους αντιλαϊκούς νόμους όπως το νόμο Βρούτση- Αχτσιόγλου που καταργεί τις ελεύθερες διαπραγματεύσεις και επιβάλει τον κατώτερο μισθό με υπουργική απόφαση διατηρώντας τον από το 2012 σε άθλια επίπεδα, υπονομεύει τις κλαδικές ΣΣΕ οι οποίες γίνονται υποχρεωτικές μόνο με απόφαση υπουργού, έχει παγώσει τις τριετίες, έχει καταργήσει την αρχή της ευνοϊκότερης σύμβασης.

Δεν θα επιτρέψουμε να βάλουν το κίνημα στο γύψο.

Δεν θα επιτρέψουμε την επιβολή της εργοδοτικής και κρατικής τρομοκρατίας στα συνδικάτα με το φακέλωμα των συνδικαλισμένων εργαζομένων, τον αυταρχικό περιορισμό της λειτουργίας τους, τις διώξεις σε αγωνιστές εργαζόμενους.

Το Εργατικό Κέντρο Άρτας και τα σωματεία μας δεν πρόκειται να τροποποιήσουμε τα καταστατικά μας, εντάσσοντας τις διατάξεις της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας. Δεν εγγραφόμαστε, στο Ηλεκτρονικό Μητρώο του υπουργείου. Έχουμε μάθει πια,  ότι οι αγώνες και τα αποτελέσματά τους κρίνονται στους δρόμους και όχι στα πληκτρολόγια των υπολογιστών με τους εργάτες κλεισμένους στα σπίτια τους. Στην οικοδομή, το καλούπωμα δεν γίνεται ηλεκτρονικά, το τσιμέντο δεν πέφτει με το φέισμπουκ, και το κρασί την ώρα που σχολάμε, πίνεται παρέα στο καφενείο και όχι στο ινσταγκράμ.

Αντιμετωπίζουν τους εργαζόμενους ως σύγχρονους σκλάβους, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, χωρίς αξιοπρεπείς μισθούς, χωρίς ωράριο και την ίδια στιγμή επιχειρούν να βγάλουν εκτός νόμου το δικαίωμά μας να απεργούμε, να διαμαρτυρόμαστε, να διαδηλώνουμε, να οργανωνόμαστε σε σωματεία και να διεκδικούμε καλύτερες συνθήκες εργασίας.

Οι απειλές, ότι “δεν θα είμαστε νόμιμοι”, δεν μας πτοούν. Μια ζωή, αυτό που ακούγαμε στις απεργίες έξω από τους χώρους  που περιφρουρούσαμε, ήταν ότι είμαστε παράνομοι. Δεν ήταν για παράδειγμα, παράνομος ο εργοδότης που απέλυε όλους τους εργαζόμενους επειδή έφτιαξαν σωματείο, ούτε ο εργοδότης που έστηνε νέα επιχείρηση με νέο Α.Φ.Μ., δίπλα στην προηγούμενη δουλειά του, και έστελνε τους εργαζόμενους με νέες συμβάσεις χάνοντας τα δικαιώματα τους σε αποζημιώσεις, προυπηρεσίες κ.λ.π. Δεν είναι παράνομη η εργοδοσία που χρωστάει μισθούς είκοσι χρόνια σε εργαζόμενους. Εργάτες τσακίζονται και σκοτώνονται την ώρα της δουλειάς και οι εργοδότες σουλατσάρουν  ελεύθεροι και από πάνω, τους περιφρουρεί το κράτος τους, μην τυχόν τους ασκήσουμε ψυχολογική βία  και μείνει ο αστακός τους αφάγωτος.

Συντονιζόμαστε για ένα μαζικό, ενωτικό, αγωνιστικό μέτωπο ενάντια στους αντεργατικούς νόμους και διεκδικούμε:

• -Κατάργηση του νόμου – εκτρώματος Χατζηδάκη.
• -Αυξήσεις στους μισθούς. Κανείς εργαζόμενος χωρίς ΣΣΕ.
• -Επαναφορά της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, κατάργηση του ν. Βρούτση- Αχτσιόγλου ως αφετηρία για την ουσιαστική αύξηση του κατώτατου μισθού.
• -Επαναφορά της υποχρεωτικότητας των κλαδικών ΣΣΕ, της αρχής της ευνοϊκότερης Σύμβασης, των τριετιών.
• -Κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων που περιορίζουν και καταργούν εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
• -Σταθερή δουλειά με σύγχρονα δικαιώματα, 7ωρο – 5νθήμερο – 35ωρο.
• -Όχι στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας.
• -Επαναφορά της Κυριακής αργίας σε όλους τους κλάδους.

Καλούμε τα συνδικάτα, σε καθολική καταδίκη και απειθαρχία στις αντεργατικές διατάξεις.

• -Να μείνει ανενεργό το ΓΕ.ΜΗ.Σ.Ο.Ε. Κανένα σωματείο να μην καταθέσει μητρώα, καταστατικό, οικονομικές καταστάσεις, στο κρατικό μητρώο.
• -Όχι στο ηλεκτρονικό φακέλωμα και στην ηλεκτρονική ψηφοφορία. Καμία ηλεκτρονική λίστα με ονόματα και άλλα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα στο κράτος και στους εργοδότες. -Υπερασπίζουμε την ελευθερία επιλογής και τη μυστικότητα της ψήφου των εργαζομένων για την εκλογή ΔΣ και αντιπροσώπων, το δικαίωμα ενεργής συμμετοχής στις μαζικές διαδικασίες, τη συζήτηση και τη λήψη αποφάσεων.
• -Προστασία της συνδικαλιστικής δράσης, προστασία του συνόλου των ιδρυτικών μελών ενός σωματείου. Κατοχύρωση της ανεμπόδιστης συνδικαλιστικής δράσης στους χώρους δουλειάς, εξασφάλιση των συνδικαλιστικών αδειών.
• -Όχι στις απολύσεις συνδικαλιστών. Ακύρωση κάθε απόλυσης και κάθε δίωξης για συνδικαλιστική δράση.
• -Κάτω τα χέρια από τις συνδρομές και τα οικονομικά των συνδικάτων. Ενίσχυση του ΟΑΕΔ για την αποκλειστική χρηματοδότηση και την πραγματική προστασία των εργαζομένων, των ανέργων και των οικογενειών τους.
• -Επαναφορά των ποσοστών συμμετοχής στις γενικές συνελεύσεις που προβλεπόταν πριν το νόμο ΣΥΡΙΖΑ το 2018.
• -Απειθαρχία και κατάργηση του απεργοσπαστικού μηχανικού με τίτλο “προσωπικού εγγυημένης παροχής υπηρεσιών”.
• -Επαναφορά της δυνατότητας στα κλαδικά συνδικάτα, στα δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια συνδικαλιστικά όργανα να ασκούν ανεμπόδιστα τη συνδικαλιστική τους δραστηριότητα, μεταξύ άλλων να μπορούν να καλύπτουν τον αγώνα κάθε συνδικάτου με τη μορφή πάλης που θα επιλέξει το ίδιο.
• -Προστασία του απεργιακού δικαιώματος έναντι της απεργοσπασίας και απαγόρευση της ανταπεργίας (lockdown).
• -Κατάργηση της προβοκατόρικης διάταξης περί “άσκησης ψυχολογικής βίας” που αποτελεί όχημα δίωξης αγωνιστών που περιφρουρούν τον αγώνα τους.

Οι αγώνες των τελευταίων ετών απέδειξαν ότι μπορεί να ακυρώνονται αντεργατικές πολιτικές όπως ο νόμος της ΝΔ για τον περιορισμό των διαδηλώσεων και ο απεργοκτόνος νόμος του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορούμε να μετράμε νίκες όπως η υπογραφή της ΣΣΕ στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία και η κατοχύρωση βασικών εργασιακών δικαιωμάτων των διανομέων της E- FOOD που ακυρώνουν στην πράξη το νόμο – Χατζηδάκη. Απέδειξαν την αξία της οργανωμένης πάλης, της μαζικής συμμετοχής των εργαζομένων στα Συνδικάτα.

Οργανώνουμε αποφασιστικά την κλιμάκωση του αγώνα. Με συσκέψεις, κινητοποιήσεις, συλλαλητήρια, απεργιακές μάχες.

Το λέμε ξεκάθαρα απέναντι στους νόμους τους. Νόμος είναι το δίκιο του εργάτη. Νόμος είναι η δουλειά με δικαιώματα, οι αυξήσεις των μισθών. Νόμος είναι η ικανοποίηση των σύγχρονων αναγκών μας.

Τώρα, όσο ποτέ, ο αγώνας μάς έχει όλους ανάγκη και όλοι έχουμε ανάγκη τον αγώνα.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ –ΟΛΟΙ ΣΤΑ ΣΥΝΔΙΚΑΤΑ