Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Θάλασσά μου σκοτεινή»

Η «αρπαχτή» είναι το θέμα της πολύ καλής ταινίας «Μπραζιλέρο» (2001), σε σενάριο και σκηνοθεσία του Σωτήρη Γκορίτσα. Ο «Βασίλης Αρβανιτάκης»-Στέλιος Μάινας, παράγοντας μιας επαρχιακής πόλης καταφέρνει να πάρει χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση για δήθεν ανέγερση ενός «ελληνικού πολιτιστικού κέντρου». Όμως «επενδύει» τα χρήματα στην απόχτηση ενός… τριτοκλασάτου Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή και όταν βρεθεί αντιμέτωπος με τους Ευρωπαίους ελεγκτές που τον επισκέπτονται ζητώντας να δουν το ανύπαρκτο… πολιτιστικό κέντρο προσπαθεί να τους ξεγελάσει με όπλο την «ελληνική πονηριά». Την κωμικοτραγική… «ωραία ατμόσφαιρα» συναποτελούν μια ομάδα ποδοσφαίρου, ο τοπικός σοσιαλιστής βουλευτής, ένας διεφθαρμένος αστυνομικός και ΜΜΕ της περιοχής…

«Μπραζιλέρο» (2001) – Το trailer της ταινίας:

Για τον Νίκο Πορτοκάλογλου το εγχείρημα να γράψει τη μουσική και τα τραγούδια της ταινίας κάθε άλλο παρά ως «αρπαχτή» αντιμετωπίστηκε· αποτέλεσε αληθινή πρόκληση. Από τη σύλληψη της αρχικής ιδέας σκοπός του εξαίρετου τραγουδοποιού ήταν ο δίσκος που θα προέκυπτε αφενός να υπηρετούσε επάξια την ταινία, αλλά ταυτόχρονα να μπορούσε να «ταξιδέψει» και χωρίς αυτή. Δηλαδή τα ορχηστρικά θέματα και τα τραγούδια  ν’ ακούγονται κι από εκείνους που δεν είδαν ή δεν γνωρίζουν για την ταινία.

«Μπραζιλέρο» – Το soundtrack:

Το «Θάλασσά μου σκοτεινή» αποτελεί την κορωνίδα ενός road trip δίσκου, που μπορείς από την αρχή ως το τέλος να τον ακούσεις οδηγώντας ή ταξιδεύοντας με το αυτοκίνητο, αλλά και να σε «ταξιδέψει». Τραγούδι με ρυθμό που ξεσηκώνει, συναρπαστικό «πάντρεμα» οργάνων και ήχων (όπως και το κεντρικό μουσικό θέμα – «Μπραζιλέρο»), και στίχο που «καταπίνει» σαν τα κύματα της αγριεμένης θάλασσας. Το ερμηνεύει ιδανικά ο ίδιος ο δημιουργός του.

Αχ θάλασσά μου σκοτεινή, θάλασσα αγριεμένη
πού θα με βγάλεις το πρωί
σε ποια στεριά μου ξένη
πού θα με βγάλεις το πρωί
σε πιά στεριά μου ξένη
αχ θάλασσά μου σκοτεινή, θάλασσα αγριεμένη.

Τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω
τι να τα κάνω τώρα πια
απόψε που σε χάνω.

Μέσα στα μαύρα σου νερά
κομμάτια η ζωή μου
αχ θάλασσά μου εσύ βαθιά
που κρύβεις το νησί μου
αχ θάλασσά μου εσύ βαθιά
που κρύβεις το νησί μου
μέσα στα μαύρα σου νερά, κομμάτια η ζωή μου.

Τα είχα όλα μια φορά μα ήθελα παραπάνω
τι να τα κάνω τώρα πια
απόψε που σε χάνω.

«Θάλασσά μου σκοτεινή» – Νίκος Πορτοκάλογλου:

Τα άλλα τραγούδια του δίσκου ερμηνεύουν η Ελευθερία Αρβανιτάκη, η – πρωτοεμφανιζόμενη – Ανδριάνα Μπάμπαλη και ο Σταύρος Λογαρίδης.

Με το «Μπραζιλέρο» ο Νίκος Πορτοκάλογλου έβαλε τη σφραγίδα του σε ένα από τα καλύτερα soundtrack των τελευταίων δεκαετιών. Το… σκοτεινής «απόχρωσης», μάλλον απαισιόδοξο «Θάλασσά μου σκοτεινή» ταξιδεύει ήδη δυο δεκαετίες. Άλλωστε γι’ αυτό «γεννήθηκε»  και δεν έχει σκοπό να τελειώσει σύντομα το «ταξίδι» του…

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Θάλασσά μου σκοτεινή» – Νίκος Πορτοκάλογλου, Στέλιος Μάινας

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… και από 26/10/2020 νέα ονομασία: Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να  συγκινούν, να συντροφεύουν τις μικρές και μεγάλες στιγμές των ανθρώπων, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους.

Η στήλη, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή τον τίτλο του «ειδικού», «παίζει» τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια γραμμένα από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Ανασκαλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας την ιστορία τους, πότε γράφτηκαν, σε ποιες συνθήκες, από ποιους πρωτοτραγουδήθηκαν, ποιοι τα τραγουδούν στις μέρες μας.

Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, τραγούδια ελληνικά και «ξένα», με γνώμονα ότι, εκτός από το να θυμίζουν εικόνες από το παρελθόν, συναρπάζουν τις αισθήσεις, γεννούν συναισθήματα, εμπνέουν και συγκινούν σήμερα.

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Ακούστε τα όλα εδώ.