Ο Γ. Ρούσης επαναπροσεγγίζει το ΚΚΕ και εκδίδει το βιβλίο του στη “Σύγχρονη Εποχή”

Δεν ήταν λίγες οι ιδιαίτερες παρουσίες στη χτεσινή εκδήλωση στον Περισσό, για το κάλεσμα του ΚΚΕ για συμπόρευση. Αξιοσημείωτη ήταν η παρουσία μελών από τον χώρο της ακαδημαϊκής κοινότητας και της μαρξιστικής διανόησης. Μεταξύ άλλων στο κάλεσμα ανταποκρίθηκαν ο Μάνος Σαριδάκης, ο Γιάννης Μηλιός, ο Δημήτρης Πατέλης, ο Γιώργος Ρούσης και ο επιστήθιος φίλος του Αλέξανδρος Χρύσης. Και αν τα πρώτα ονόματα δεν προκαλούν πια έκπληξη σε κανέναν, δεν ίσχυε ίσως το ίδιο και για αυτό του Ρούση, που έκανε την παρακάτω δήλωση στήριξης, επισημοποιώντας την επαναπροσέγγισή του με το ΚΚΕ, μετά από αρκετά χρόνια.

«Το γεγονός και μόνον ότι το ΚΚΕ πήρε την πρωτοβουλία να απευθύνει Κάλεσμα συμπόρευσης για την ανατροπή.

Οι τοποθετήσεις του σχετικά με επίκαιρα ζητήματα όπως η πανδημία και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις.

Οι αποφάσεις του 21ου Συνεδρίου του με βάση τις οποίες κατά την κρίση μου ξεκόβει σαφώς με τη σοσιαλδημοκρατία και τις αστικές “δημοκρατικές” δυνάμεις, επαναφέρει στο προσκήνιο προς επανεξέταση ζητήματα όπως την ευθύνη του για τη δημιουργία του ενιαίου ΣΥΝ, την μέχρι τώρα μονοσήμαντη οικονομική οπτική γωνία αντιμετώπισης του υπαρκτού, την ανάγκη οργανωτικής και ιδεολογικής ανασυγκρότησής του και άλλα.

Η απόφαση της “Σύγχρονης Εποχής” να εκδώσει το επόμενο βιβλίο μου.

Κρίνω ότι αποτελούν θετικά δείγματα γραφής τα οποία θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη, να αξιολογηθούν θετικά και να ενισχυθούν.

Με αυτά τα δεδομένα υποστηρίζω ότι στην εποχή της βαρβαρότητας που καλπάζει, αυτή η συμπόρευση που προτείνει το ΚΚΕ συνιστά τη μόνη συγκροτημένη, μαζική γραμμή άμυνας και ανατρεπτικής αντεπίθεσης που έχει επιτακτική ανάγκη ο λαός μας.

Και είμαι βέβαιος ότι την ίδια άποψη συμμερίζονται χιλιάδες ανένταχτοι κομματικά, αριστεροί και κομμουνιστές».

Δε χρειάζεται να συμφωνεί κανείς με όσα λέει ο Ρούσης, διαπιστώνοντας θετικά βήματα στο ΚΚΕ και τις συνεδριακές του επεξεργασίες, ούτε είναι απαραίτητο να συμφωνεί ο ίδιος σε όλα με το ΚΚΕ -αυτή είναι εξάλλου η έννοια της συμπόρευσης και η αξία του καλέσματος για ευρύτερη συσπείρωση που απευθύνει το Κομμουνιστικό Κόμμα. Μεγαλύτερη σημασία έχουν οι πολιτικές συμφωνίες, που αναδείχτηκαν ιδιαίτερα το τελευταίο διάστημα, κατά την περίοδο της πανδημίας, αλλά και σχετικά με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τον ανταγωνισμό των αστικών τάξεων και το ενδεχόμενο μιας πολεμικής σύγκρουσης -σε αυτές εστιάζει άλλωστε και η δική του δήλωση.

Ο Ρούσης είχε προαναγγείλει, κατά κάποιον τρόπο, αυτή την εξέλιξη στον προσωπικό του τοίχο στο Facebook, δίνοντας ταυτόχρονα την “είδηση” της κυκλοφορίας του νέου του βιβλίου από τη Σύγχρονη Εποχή.

Είμαι στην ευχάριστη θέση να προαναγγείλω ότι το επόμενο βιβλίο μου ,θα εκδοθεί από τη Σύγχρονη Εποχή , εκδοτικό του ΚΚΕ.

Πέρα του ότι αυτό είναι συναισθηματικά και πολιτικά ιδιαίτερα σημαντικό για μένα, θεωρώ ότι συνιστά ένα, μεταξύ άλλων, πολλαπλής σημασίας θετικό βήμα του κόμματος , το οποίο αξίζει να εκτιμηθεί δεόντως.

Ελπίζω ότι παρόμοια βήματατα, τα οποία καταγράφτηκαν και από την πολιτική Απόφαση του 21ου Συνεδρίου, θα συνεχιστούν ακόμη πιο θαρραλέα σε βάθος χρόνου.

Είναι βέβαιο ότι αυτό θα συμβάλλει τόσο στην βελτίωση της εικόνας του ίδιου του ΚΚΕ, όσο και στην επιτυχία της προτεινόμενης από αυτό ευρείας αγωνιστικής συμπόρευσης μαζί του με στόχο την αντίσταση και την επαναστατική ανατροπή της συνεχώς επιδεινούμενης κυρίαρχης τάξης πραγμάτων, την οποία υπηρέτησαν και προτίθενται να υπηρετήσουν όλες οι αστικές κυβερνήσεις πασών των συνδυασμών και αποχρώσεων .

Σε άλλη ανάρτησή του, διευκρινίζει μάλιστα ποιο θα είναι και το θέμα της νέας έκδοσης, που αφορά την αστική δημοκρατία και την αξιοποίηση των δυνατοτήτων που μας δίνει για την ανατροπή της.

Μέρες που είναι, μικρή συμβολή μου στη μνήμη του Πολυτεχνείου .

Το βιβλίο μου που θα εκδώσει η “Σύγχρονη Εποχή” θα έχει τίτλο : “Αστική δημοκρατία εγχειρίδιο επαναστατικής χρήσης “.

Και στο επίκεντρο του προβληματισμού του είναι η αξιοποίηση της μορφής της αστικής δημοκρατίας για την ανατροπή της δικτατορίας του κεφαλαίου που αυτή εκφράζει .

Αυτή θα είναι η πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια που μια μελέτη του Γ. Ρούση θα κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις της Σύγχρονης Εποχής. Είχαν προηγηθεί κάποιες εκδόσεις μελετών του κατά τη δεκαετία του ’80, που διατηρούν το ενδιαφέρον τους και την επικαιρότητά τους -με εξαίρεση το βιβλίο για την Περεστρόικα, που διαψεύστηκε εκ των πραγμάτων από τις εξελίξεις:

-Συμμετοχή των εργαζόμενων, πεδίο ταξικής πάλης ή ταξικής συνεργασίας;
-Ο Λένιν και η γραφειοκρατία
-Σοσιαλισμός και Περεστρόικα
-Ασιατικός τρόπος παραγωγής και σοσιαλισμός

Υπενθυμίζουμε πως ο Γ. Ρούσης ανδρώθηκε πολιτικά μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, για να αποχωρήσει από αυτό το 1989, μετά τη συγκρότηση του Συνασπισμού και τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τζαννετάκη. Μετά από 10 χρόνια, ο Ρούσης επαναπροσέγγισε το κόμμα, με καταλύτη τις μεγάλες αντι-ιμπεριαλιστικές διαδηλώσεις ενάντια στους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία, λέγοντας πως νιώθει σα να μην έλειψε μια μέρα. Ήταν μάλιστα υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στις εκλογές του 2000, ενώ η Αλέκα Παπαρήγα είχε προλογίσει το βιβλίο του για τη Σύγχρονη Επαναστατική Διανόηση από τις εκδόσεις Γκοβόστη. (Ενώ αξίζει να σημειώσουμε παρενθετικά και μια πρόσφατη βιβλιοκριτική της Λιάνας Κανέλλη για το τελευταίο βιβλίο του Γ. Ρούση “Μαρξισμός και Χριστιανισμός”)

Αξίζει να ανατρέξει κανείς στο αρχείο του Ριζοσπάστη εκείνης της εποχής και να δει κάποιες από τις δημόσιες τοποθετήσεις του Γ. Ρούση, που αναφερόταν στην επιλογή της τότε συμπόρευσής του με το ΚΚΕ.

Και πάλι δικός σας σύντροφοι – Χλωρό το χρυσόδεντρο της ζωής
Γιώργος Ρούσης: Δεν υπάρχει καλός και κακός λάκκος των λεόντων
Γιώργος Ρούσης: Να στηριχτεί αυτή η δύναμη αντίστασης

Ιδιαίτερα συγκινητική, ως ανάμνηση, είναι και μια προεκλογική εκδήλωση της Πανσπουδαστικής Κ.Σ., για την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία, όπου ο Γ. Ρούσης είχε μιλήσει μαζί με τον συνθέτη Θάνο Μικρούτσικο και τον Θανάση Παφίλη, στο Πάντειο!

Μετά από μια δεκαετία, ο Γιώργος Ρούσης απομακρύνθηκε από το ΚΚΕ, θεωρώντας ότι οι επεξεργασίες του 18ου συνεδρίου για τον σοσιαλισμό συνιστούν “σταλινική στροφή” και γράφοντας μια κριτική σε αντίστοιχο πνεύμα στον προσυνεδριακό διάλογο. Στη συνέχεια μεσολάβησαν αρκετά γεγονότα (όπως ο Δεκέμβρης του 2008), η σκληρή κριτική εκατέρωθεν (με επεισόδια που σίγουρα δεν έχουν ξεχαστεί ούτε παραγράφονται) η προσέγγιση του Ρούση με την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, αλλά και η προσωπική περιπέτεια της υγείας του, που ευχόμαστε να ξεπέρασε επιτυχώς.

Ο κύκλος αυτός φαίνεται να έκλεισε, στη βάση κρίσιμων πολιτικών ζητημάτων που αναδείχτηκαν από τη συγκυρία, και τα οποία ο Γ. Ρούσης έθεσε στον προσυνεδριακό διάλογο του πρόσφατου 21ου Συνεδρίου, υπό τη μορφή μερικών ερωτημάτων.

Η επιστολή αυτή δεν έλαβε αντίστοιχη δημοσιότητα, πιθανότατα γιατί δημοσιεύτηκε στην ΚΟΜΕΠ -και όχι στο φύλλο του Ριζοσπάστη. Όσοι την είχαν διαβάσει, ωστόσο, ήταν περισσότερο υποψιασμένοι για την επαναπροσέγγιση και δεν εξεπλάγησαν όταν την είδαν να εκδηλώνεται και επίσημα.