«Θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου, κι ας είμαι ένα ταπεινό λυχνάρι…»

Σαν σήμερα, στις 3 του Γενάρη 1951, έφυγε από τη ζωή ο Γεώργιος Δροσίνης.

Ποιητής και πεζογράφος, ο Γεώργιος Δροσίνης υπήρξε ένας ακούραστος πνευματικός εργάτης, με μεγάλη προσφορά στα Γράμματα αλλά και στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής γλώσσας.

Γεννήθηκε στην Αθήνα, στις 9 του Δεκέμβρη 1859.

Σπούδασε Νομική, Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ιστορία Καλών Τεχνών.

Πρωτοεμφανίστηκε στα Γράμματα το 1878 με στίχους που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό «Ραμπαγάς».

Η πρώτη ποιητική του συλλογή ήταν οι «Ιστοί της Αράχνης».

Η ποίησή του – έγραψε και αρκετά πεζά – χαρακτηρίζεται από τη χρήση της δημοτικής γλώσσας και την απλότητα στην έκφραση. Υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της Νέας Αθηναϊκής Σχολής και ακαδημαϊκός από το 1926.

Ο Γεώργιος Δροσίνης χρησιμοποιεί τη γλώσσα των απλών ανθρώπων. Τα θέματά του είναι παρμένα από τη ζωή τους, τους αφορούν. Το έργο του αποπνέει ανθρωπιά, αγγίζει τον απλό καθημερινό άνθρωπο ανεξάρτητα από εποχές.

«Δεν θέλω του γιαλού το λαμπροφέγγισμα,
που γίνετ’ άστρο με του ήλιου τη χάρη.
Θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου,
κι ας είμαι ένα ταπεινό λυχνάρι.»

Γ. Δροσίνης (εδώ)

Πατώντας εδώ μπορείτε να περιηγηθείτε σε όλες τις πολύ ενδιαφέρουσες αναρτήσεις του περιοδικού για τον Γεώργιο Δροσίνη.