Μόνο Ελλάδα μη γίνουμε!

Είμαστε επισήμως η χώρα του “Μεγάλου απεγκλωβισμού”! Έρμαια των καιρικών συνθηκών σε χώρα της Μεσογείου και της “ελεήμονος” Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Βρέχει; Κινδυνεύουμε από πνιγμό, πλημμυρίζουν τα σπίτια μας, κόβεται το ρεύμα, δεν υπάρχει ούτε τηλέφωνο επικοινωνίας. Φυσάει; Kαίγονται τα δάση μας, τα ζώα μας, τα σπίτια μας, είμαστε τυχεροί αν γλιτώσουμε τους εαυτούς μας. Τελευταία στιγμή έρχεται ένα καράβι- σωτήρας που ζητά ναύλα για να μας μεταφέρει στην απέναντι στεριά, επί της οποίας δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη για μας. Χιονίζει; Εγκλωβιζόμαστε σε κεντρικές χρυσοπληρωμένες αρτηρίες μιας πρωτεύουσας που διασκεδάζει τη φρίκη της, μας παρατάνε μια ολόκληρη μέρα χωρίς νερό και φαγητό, χωρίς μισή εξήγηση για να μας στοιβάξουν στο τέλος σε ένα τρένο και να κοιμηθούμε στο πάτωμα. Μας σέρνουν σε λόμπι ξενοδοχείων που απαιτούν το πρωί 15 ευρώ αντίτιμο για τη “φιλοξενία” στο πανάκριβο χαλί τους. Εγκλωβιζόμαστε σε τρένα σχεδόν ένα 24ωρο, μάς παρατάνε σε ένα μικρό σταθμό, χωρίς εξήγηση, μάς λένε να χτυπήσουμε στα γύρω σπίτια για νερό και φαγητό. Να ζητιανέψουμε!

Συνοικίες του κέντρου χωρίς ρεύμα και ως εκ τούτου χωρίς θέρμανση επί ώρες. Σε μια χώρα που για να μπορέσεις να πληρώσεις το ηλεκτρικό κάνεις τρεις δουλειές! Σε μια χώρα που οι τιμές των καυσίμων έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο. Σε μια χώρα που ο κόσμος καίει έπιπλα για να ζεσταθεί, που πεθαίνει κόσμος από μαγκάλια! Το 2022!

Όχι, η κρατική μηχανή δεν πιάστηκε απροετοίμαστη! Γνώριζε πάρα πολύ καλά τι έρχεται. Μέρες τώρα είχε που μας εκφόβιζε στα μέσα, για την ελπίδα που ερχόταν δριμεία! Τι έγινε λοιπόν; Τι πήγε λάθος πάλι; Πήγαν όλα λάθος, όπως πάνε πάντα. Γιατί; Μα η απάντηση είναι απλή, γιατί δεν υπάρχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον για την ζωή του λαού. Ο λαός θα ζήσει, αν ζήσει, επειδή έτυχε να ζήσει.

Οι εικόνες από την αττική οδό, από τη Μεσογείων και τη Λαυρίου (δρόμοι για τους οποίους δεν μιλά κανείς επειδή βολεύει στην παρούσα φάση να μετατοπιστεί η οργή στον ιδιώτη που σε όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις οι ίδιες οι πολιτικές εκθείαζαν, οι ίδιες άλλωστε ανέθεσαν και το έργο), οι εικόνες από τους επιβάτες των τρένων, είναι εικόνες απερίγραπτης ντροπής! Όλα αφημένα στην τύχη! Κανένας σχεδιασμός, καμία πρωτοβουλία. Άφαντοι υπεύθυνοι και υπαίτιοι!

Έχουμε καταστεί παράδειγμα προς αποφυγή! Μας συζητάνε και θα μας συζητάνε στο μέλλον πολιτικοί χωρών στα όρια της εξαθλίωσης, όταν θα θέλουν να δικαιολογήσουν τις αποτυχίες τους,  λέγοντας: “Μόνο Ελλάδα μην γίνουμε”. Είμαστε μια χώρα, στην οποία ο σκληρός καπιταλισμός, έχει καταντήσει “καπιταλυγμός”- που έλεγε και μια παλιά συντρόφισσα.

Στην πραγματικότητα είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια πραγματικότητα που δεν έχει γυρισμό, σε μια σκληρή αλήθεια από την οποία οι μόνοι που μπορούν να μας απεγκλωβίσουν είμαστε εμείς οι ίδιοι!

Μόνο ο λαός θα σώσει το λαό!

*Μικρή ανάσα οι παρεμβάσεις των σωματείων σε χώρους δουλειάς, ώστε να φύγουν οι εργαζόμενοι για να γυρίσουν ασφαλείς στα σπίτια τους, τα κλιμάκια του ΚΚΕ που έφτασαν στο πλευρό των εγκλωβισμένων και τα παιδιά από το Φυσάει Κόντρα.