Ελπίδα, καμιά!
Απ’ ό,τι φαίνεται η ηγεσία του επιτελικού μας κράτους μάλλον θα στηρίξει άλλα ιδιωτικά κεφάλαια μετά τη «στενοχώρια» που εισέπραξε από τις «κακές» εταιρείες «Άκτωρ Παραχωρήσεις» και «Άβαξ». Τώρα ποιες θα είναι οι επόμενες καλές ιδιωτικές ή το σχήμα που θα προκύψει από τη σύμπραξή τους; Η αηδία και η αποφορά της σαπίλας δεν μπορούν με τίποτα να συγκαλυφθούν
Με δεδομένο ότι στο σχήμα των «Άκτωρ Παραχωρήσεις» και «Άβαξ» αναμένεται σύντομα να προστεθεί και τρίτο μέλος, προκειμένου να προχωρήσουν στη δημιουργία κοινοπραξίας που θα μπει στη μάχη για τη διεκδίκηση της παραχώρησης εκμετάλλευσης της Αττικής Οδού για τα επόμενα 25 χρόνια, μπορούμε να πούμε ότι καλά του έκατσε του ομίλου το μπάχαλο που δημιουργήθηκε, υπό την έννοια ότι βρήκε την ευκαιρία να απομακρύνει τον CEO Βασίλειο Χαλκιά, Διευθύνοντα Σύμβουλο και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της εταιρείας. Μία απομάκρυνση που όπως φαίνεται ήταν προαποφασισμένη. Γιατί το δόγμα περί “ατομικής ευθύνης” είναι κυρίαρχο παντού και πάντα. Γιατί πώς θα βγουν στην κούρσα της διεκδίκησης του χρυσωρυχείου που λέγεται Αττική οδός οι εν λόγω εταιρείες και πώς θα συγκαλύψουν τις τεράστιες ευθύνες που φέρουν στις ελλείψεις συντήρησης και στην έλλειψη ετοιμότητας διαχείρισης καταστάσεων κρίσης, όπως αυτές που έφερε η «Ελπίδα»; Επιρρίπτοντας φυσικά τις ευθύνες σε ένα πρόσωπο!
Από την άλλη, ο Μωυσής βρήκε την ευκαιρία να μας δείξει ότι το επιτελικό κράτος δεν διστάζει να τα βάλει με το ιδιωτικό κεφάλαιο τολμώντας να διεκδικήσει αποζημιώσεις 2.000 ευρώ για κάθε ταλαίπωρο που είχε την ευκαιρία να δει από πρώτο χέρι τα “καλά” που φέρνει στη χώρα μας το ξεπούλημά της στα μεγάλα fund και στους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους. Το παιχνίδι πλέον θα παιχτεί στις συμμαχίες που θα γίνουν στην κούρσα διεκδίκησης. Απ’ ό,τι φαίνεται η ηγεσία του επιτελικού μας κράτους μάλλον θα στηρίξει άλλα ιδιωτικά κεφάλαια μετά τη «στενοχώρια» που εισέπραξε από τις «κακές» εταιρείες «Άκτωρ Παραχωρήσεις» και «Άβαξ».
Τώρα ποιες θα είναι οι επόμενες καλές ιδιωτικές ή το σχήμα που θα προκύψει από τη σύμπραξή τους; Θα είναι η η ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ, που έχει πάρει και την Εγνατία και που ελέγχει όλο το εθνικό οδικό δίκτυο στην Ελλάδα και ο βασικός της μέτοχος έχει οικογενειακές σχέσεις με τον Γεραπετρίτη; (Εδώ τους τα χαλάει λίγο η τηλεπερσόνα που έχει μια μανία κάθε μέρα να βγάζει στη φόρα τις ιδιαίτερες σχέσεις με Γεραπετρίτη και άλλα σημαίνοντα πρόσωπα του περιβάλλοντος της πολιτικής ηγεσίας της χώρας μας).
Θα είναι το fund CVC Capital, που έχει διεισδύσει παντού στην ελληνική οικονομία και στο οποίο υψηλόβαθμη θέση κατέχει η κόρη του Μητσοτάκη, η οποία εργάζεται ως investors relation manager στη CVC Capital Partners από τον Αύγουστο του 2021; (Να θυμηθούμε ότι η εξαγορά της Εθνικής Ασφαλιστικής από την CVC Capital την οποία οι εργαζόμενοί της χαρακτήρισαν «ξεπούλημα», ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο).
Θα είναι η η αυστραλιανή Macquarie Asset Management, που απέκτησε πρόσφατα το 49% του ΔΕΔΔΗΕ;
Να μην ξεχάσουμε βέβαια και την Intrakat την εταιρεία που τον Μάρτιο του 2017 ανέλαβε από τη Fraport Greece το σχεδιασμό και την υλοποίηση των εργασιών ανακατασκευής, αναβάθμισης και επέκτασης των 14 περιφερειακών αεροδρομίων στην Ελλάδα. Πονοκέφαλος για την κυβέρνησή μας η όλη διαδικασία…
Μέχρι τότε, ας βολευτούν οι ταλαίπωροι με τα ψίχουλα, όπως βολεύτηκαν οι πυρόπληκτοι του καλοκαιριού από τις γενναίες αποζημιώσεις και τα προγράμματα αποκατάστασης, μέχρι τότε ας χτυπάμε καθημερινές κατοστάρες σε θανάτους, μέχρι τότε ας ζητούν οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης από τους διευθυντές των σχολείων να δώσουν ονόματα εκπαιδευτικών που δεν παρείχαν τηλεκπαίδευση τη Δευτέρα, στερώντας από τους μαθητές τους μια παιδεία από ένα κράτος που όχι απλά υπηρετεί τη σαπίλα του καπιταλισμού αλλά έχει και το θράσος να εξακολουθεί να κοροϊδεύει, παρόλο που όσο αγώνα κι αν κάνουν τα παπαγαλάκια του, όσες μεθόδους και αν χρησιμοποιούν για να πείσουν για το “κοινωνικό κράτος” που είναι δίπλα στον πολίτη, η αηδία και η αποφορά αυτής της σαπίλας δεν μπορούν πλέον με τίποτα να συγκαλυφθούν.