Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου»

Μια από τις μεγάλες επιτυχίες της «Φίνος Φιλμ» αποτέλεσε η δραματική ταινία «Ορατότης μηδέν», του Νίκου Φώσκολου (υπογράφει τη σκηνοθεσία, το σενάριο και την παραγωγή), που παρουσιαζόταν στις αίθουσες τέτοιες μέρες πριν από 52 χρόνια.

Η ατάκα «όχι άλλο κάρβουνο… όχι άλλο κάρβουνο» που ξεστομίζεται από τον «Άγγελο Κρεούζη» τον μοναδικό επιζώντα ενός πολύνεκρου ναυαγίου που οφείλεται στη «δίψα» της πλοιοκτήτριας εταιρείας για κέρδη, συγκαταλέγεται στις πιο επιτυχημένες του ελληνικού κινηματογράφου, θα καθιερωθεί ως λαϊκό ρητό αντιπροσωπευτικό της οργής και της αγανάκτησης που νιώθει κάθε αδικημένος, και θα «σημαδέψει» τον Νίκο Κούρκουλο, τον πρωταγωνιστή της ταινίας.

Στην ίδια ταινία ακούγεται το τραγούδι «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» που «ντύνει» την εμβληματική σκηνή όπου ο Νίκος Κούρκουλος καίει τα λιγοστά υπάρχοντά του καταμεσής του δρόμου, μπροστά στα μάτια της σπιτονοικοκυράς του, «καίγοντας» μαζί και το παρελθόν του.

Ο Μίμης Πλέσσας έχει γράψει για την ταινία «μοντέρνα συμφωνική μουσική», όταν ο Φώσκολος καθυστερημένα, στη διάρκεια του μοντάζ, του ζητά ένα λαϊκό τραγούδι για τη συγκεκριμένη σκηνή (την οποία του σκιαγραφεί), που πρέπει να είναι έτοιμο μέσα σε 24 ώρες. Ο Πλέσσας τηλεφωνεί στον φίλο του Λευτέρη Παπαδόπουλο και του ζητά πιεστικά να γράψει τους στίχους. Ο Παπαδόπουλος αρχικά αρνείται, αλλά σε λίγο γράφει τελικά τους στίχους και τους διαβάζει στον συνθέτη…

«Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» –  Ο Μίμης Πλέσσας διηγείται με γλαφυρό τρόπο την περιπετειώδη ιστορία του τραγουδιού:

Το  «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», ένα «από τα πιο χορευτικά ζεϊμπέκικα» όπως το έχει χαρακτηρίσει ο αείμνηστος Πάνος Γεραμάνης, θα ερμηνεύσει ο Στράτος Διονυσίου που μέχρι τότε κάνει βήματα στη δισκογραφία, αλλά δεν έχει ερμηνεύσει ακόμα το τραγούδι που θα του χαρίσει την μεγάλη  επιτυχία.

«Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» – Η σκηνή της ταινίας με τον Νίκο Κούρκουλο («Ορατότης μηδέν»):

Αυτό θα συμβεί με το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», έστω και με τρόπο «παράδοξο». Το όνομα Στράτος Διονυσίου με την κυκλοφορία της ταινίας γίνεται γνωστό στο πανελλήνιο, χωρίς ωστόσο ο ίδιος να εμφανίζεται στην ταινία! Η φωνή του λαϊκού τραγουδιστή «βγαίνει» από τον δίσκο που ο «Κρεούζης»-Κούρκουλος βάζει κάτω από βελόνα ενός πικάπ, που αρχίζει να παίζει πάνω σε ένα σωρό από αντικείμενα που αποτελούν την οικοσκευή του, λίγο πριν ο ίδιος τα περιχύσει με το πετρέλαιο μιας λάμπας και βάλει φωτιά.

Είναι επίσης χαρακτηριστικό το στιγμιότυπο στο οποίο φαίνεται ο δίσκος να συνεχίζει να παίζει αλώβητος από τις φλόγες που στο μεταξύ έχουν κατακάψει τα πάντα… εκτός από το πικάπ. Σα να συμβολίζει τη δύναμη και τη διαχρονικότητα του τραγουδιού, που έχοντας κερδίσει τη θέση του ανάμεσα στα κορυφαία λαϊκά, συνεχίζει το ταξίδι του με προορισμό την αθανασία…

«Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» – Μεγάλη στιγμή

Ο Μίμης Πλέσσας παίζει στο πιάνο και ο γιος του Στράτου Διονυσίου, Στέλιος, ερμηνεύει,
στη μεγάλη συναυλία-αφιέρωμα στον Στράτο, στο Θέατρο Βράχων “Μελίνα Μερκούρη” (2005):

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου»

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… και από 26/10/2020 νέα ονομασία: Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να  συγκινούν, να συντροφεύουν τις μικρές και μεγάλες στιγμές των ανθρώπων, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους.

Η στήλη, χωρίς να διεκδικεί το αλάθητο ή τον τίτλο του «ειδικού», «παίζει» τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή. Τραγούδια γραμμένα από ποιητές, αλλά κι από δημιουργούς που δεν διάβασαν ποτέ στη ζωή τους ποίηση… Ανασκαλεύοντας το παρελθόν και ψηλαφώντας την ιστορία τους, πότε γράφτηκαν, σε ποιες συνθήκες, από ποιους πρωτοτραγουδήθηκαν, ποιοι τα τραγουδούν στις μέρες μας.

Χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς αποκλεισμούς, τραγούδια ελληνικά και «ξένα», με γνώμονα ότι, εκτός από το να θυμίζουν εικόνες από το παρελθόν, συναρπάζουν τις αισθήσεις, γεννούν συναισθήματα, εμπνέουν και συγκινούν σήμερα.

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν… Ακούστε τα όλα εδώ.