Σωτήρης Δημητρόπουλος: Εμπνεόμαστε από τους αγώνες σε Efood και COSCO – Θέλουμε να γίνουμε σαν τους ήρωες που φωτογραφίζουμε!

Ο κλάδος των ΜΜΕ είναι πρωτοπόρος. Όχι μόνο στην ειδησεογραφία, την τεχνολογία κτλ, αλλά και… στην αντίδραση, καθώς εκεί εφαρμόζονται ήδη στην πράξη, όσα ήρθε να κατοχυρώσει και νομικά ο αντεργατικός νόμος Χατζηδάκη. Κι έτσι πίσω από τα λαμπερά φλας του φωτογραφικού φακού, υπάρχει μια σκοτεινή πραγματικότητα για τους εργαζόμενους φωτορεπόρτερ -σαν τους σκοτεινούς θαλάμους που χρησιμοποιούσαν παλιά για να εμφανίσουν τα φιλμ- ενώ πολλές φορές δεν αναγνωρίζονται καν ως τέτοιοι, δηλαδή εργαζόμενοι, αφού είναι… “αυτόνομοι συνεργάτες”.

Τον περασμένο μήνα έγιναν οι εκλογές της ΕΦΕ -της Ένωσης των Φωτορεπόρτερ- που σηματοδότησαν μια μερική -πλην καθόλου αμελητέα- αλλαγή στους συσχετισμούς, με τη δυναμική εμφάνιση της Αγωνιστικής Συσπείρωσης στο προσκήνιο. Αυτή ήταν η αφορμή για τη συζήτησή μας με τον Σωτήρη Δημητρόπουλο, που είναι εκλεγμένος στο ΔΣ της Ένωσης, με το ψηφοδέλτιο της Αγωνιστικής Συσπείρωσης. Μια συζήτηση που αναδεικνύει την κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο και τα οξυμένα προβλήματα των εργαζόμενων, και φτάνει μέχρι την πρόσφατη πετυχημένη πρωτοβουλία-συμβολική διαμαρτυρία των φωτορεπόρτερ κατά της βίας του συστήματος -με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες στα ΜΜΕ που προκάλεσαν αίσθηση, δείχνοντας τη δύναμη τόσο της εικόνας, όσο και των εργαζόμενων που την απαθανατίζουν και τη διαμοιράζουν.

Συναντήσαμε τον Σωτήρη σε ένα ημι-υπαίθριο καφέ κοντά στο Σύνταγμα, εκεί που είναι “τα πιτ-στοπ των φωτορεπόρτερ” -όπως τα χαρακτηρίζει ο ίδιος-, ένα κλασικό σημείο για καθημερινές συζητήσεις – ζυμώσεις με  τους συναδέλφους, ελλείψει χρόνου και κανονικών γραφείων. Η δική μας συζήτηση ξεκίνησε με όσα μας είπε για τη συγκρότηση της παράταξης, που κατέβηκε ξανά στις εκλογές μετά από αρκετά χρόνια, δείχνοντας ότι επιτέλους κάτι αρχίζει και κινείται ξανά…

Για πρώτη φορά μετά το 2008, κατεβάσαμε  το δικό μας ψηφοδέλτιο, της Αγωνιστικής Συσπείρωσης Φωτορεπόρτερ. Η διακήρυξή μας έθεσε βασικά ζητήματα και διεκδικήσεις, από τις Συλλογικές Συμβάσεις ως τον νόμο Χατζηδάκη, που ήταν και η αφορμή να συσπειρωθούμε και να ξεκινήσουμε. Βάλαμε ως προμετωπίδα όχι μόνο τα μισθολογικά, αλλά την υγεία και την ασφάλειά μας, το αίτημα να διδαχτούμε από ειδικευμένο προσωπικό -πχ πυροσβέστες- για τις συνθήκες που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στο ρεπορτάζ -σεισμούς, πυρκαγιές, πλημμύρες κτλ. Διεκδικούμε να καλύπτουν οι εργοδότες τα έξοδα για τις μετακινήσεις μας. Όσοι έχουμε προσωπικό μέσο, δεν πληρωνόμαστε ή παίρνουμε ένα μικρό έναντι που είναι ανεπαρκές και δεν καλύπτει την ακρίβεια στα καύσιμα, τις φθορές, το σέρβις κτλ. Ζητάμε να οριστεί ένα day-rate και για τους ελεύθερους επαγγελματίες, όπως γίνεται στο εξωτερικό.

Ξεκινήσαμε αυτή την πρωτοβουλία μέσα από την επιτροπή αγώνα που στήσαμε. Σε αυτήν απολογούνται τα εκλεγμένα μέλη του ΔΣ, από εκεί παίρνουμε κατευθύνσεις, ζυμώνουμε τις προτάσεις που φέρνουμε στο Διοικητικό Συμβούλιο. Είναι μια νέα προσπάθεια η οποία μετράει δύο μήνες ζωής, έχουμε καλή χημεία και βλέπουμε πολύ θετικά αποτελέσματα στους στόχους που βάζουμε. Η κίνησή μας στηρίχθηκε  και από το ΠΑΜΕ Τύπου-ΜΜΕ.

–Πώς αποτιμάτε το αποτέλεσμα;

-Είναι πολύ θετικό και ξεπέρασε τις προσδοκίες μας. Πήραμε τη δεύτερη θέση, με τρεις έδρες από τις 9 συνολικά στο ΔΣ, όπου έχουμε τη θέση του Γενικού Γραμματέα και του Ειδικού Γραμματέα

-Τι ρόλο παίζουν οι άλλες παρατάξεις στο ΔΣ;

-Η μία παράταξη είναι ξεκάθαρα εργοδοτική, την μια θέση του ΔΣ την κατέχει ένας ιδιοκτήτης φωτοειδησιογραφικου πρακτορείου. Η άλλη παράταξη μπορεί να μην έχει τα ίδια χαρακτηριστικά, αλλά δεν προσπαθεί να οργανώσει και να μαζικοποιήσει τον αγώνα μας. Παίζει, με τον τρόπο της, ανασταλτικό ρόλο στις διεκδικήσεις μας.

-Η συμμετοχή ήταν αυξημένη;

-Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, η συμμετοχή ήταν αυξημένη κατά 25 με 30 άτομα. Συντέλεσε και η δική μας παρουσία σε αυτό, στο ζωντάνεμα της διαδικασίας. Οι άλλες δυνάμεις συγκριτικά με τις προηγούμενες εκλογές έχασαν ψήφους.

-Υπήρξαν πιέσεις για να γίνει ηλεκτρονική ψηφοφορία;

-Η τελευταία Γενική Συνέλευση ήταν η μοναδική των τελευταίων δύο ετών -λόγω της πανδημίας, αλλά και της στάσης της διοίκησης. Στο τέλος τέθηκε το ζήτημα να διερευνηθεί η δυνατότητα της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, με πρόσχημα τους συναδέλφους που μένουν στην επαρχία, τα έξοδα και τις δυσκολίες στη διαδικασία. Η στάση των μελών της Επιτροπής Αγώνα, η οποία μόλις είχε συσταθεί, ήταν να τοποθετηθούμε αρνητικά επί της πρότασης.

-Μπαίνει ως αίτημα να μην ανήκουν στον ίδιο φορέα αφεντικά και εργαζόμενοι;

-Υπάρχει μια διαχρονική άποψη να διωχθούν τα αφεντικά από την Ένωση, μέσω αναθεώρησης του Καταστατικού. Στην τελευταία Γενική Συνέλευση πετύχαμε τη δέσμευση του Προεδρείου πως η επόμενη συνέλευση θα είναι καταστατική. Ως Αγωνιστική Συσπείρωση, θεωρούμε ότι η Ένωση φωτορεπόρτερ πρέπει να είναι μια ένωση που να προασπίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων και να οργανώνει νέους αγώνες οι οποίοι θα στοχεύουν σε νέες διεκδικήσεις, μιας και οι ανάγκες μας συνεχώς διευρύνονται.

-Ποια σημεία επιδιώκετε να αλλάξουν στο Καταστατικό της ΕΦΕ;

-Κατ’ αρχήν, τίποτα δεν κατακτιέται μέσα από αλλαγές καταστατικού, αλλά από την πάλη και τον αγώνα των εργαζόμενων. Εφόσον ανοίγει αντικειμενικά, όμως, μια τέτοια συζήτηση, θα την παρακολουθήσουμε και θα επιδιώξουμε να βελτιώσουμε κάποια πράγματα, με ταξικό πρόσημο, αφού τα δούμε αναλυτικά με νομικούς και εργατολόγους. Πχ έχουμε την αντίληψη, η οποία μπαίνει και στην διακήρυξή μας, πως δεν μπορεί να υπάρχει διάκριση των μελών σε δόκιμα και τακτικά. Πιστεύουμε ότι κάποιος μπορεί να θεωρηθεί τακτικό μέλος από το πρώτο ένσημο, το πρώτο τιμολόγιο, την πρώτη δημοσίευση.

-Η ΕΦΕ είναι επαγγελματική ένωση; Έχει τη δυνατότητα πχ να προκηρύσσει απεργίες;

-Για να προκηρυχθεί απεργία στον χώρο μας, πρέπει να συναποφασίζει η ΠΟΕΣΥ (σ.σ.: η Ομοσπονδία), που ακόμα δεν είμαστε αναγνωρισμένο όργανό της. Προσπαθούμε να παίρνουμε μέρος σε αυτές τις προσπάθειες, γιατί ανοίγουν σημαντικά ζητήματα στον κλάδο μας. Θεωρούμε, ωστόσο, πως αν έχουμε εκείνους τους συσχετισμούς, ώστε να καταλάβουν μαζικά οι εργαζόμενοι πως δε θα πάει κανείς στη δουλειά να καλύψει θέματα, δε χρειάζεται να προκηρύξει κανείς μια απεργία από τα πάνω. Αν υπάρχουν ούτως ή άλλως αγωνιστικές διεργασίες δεν πιστεύουμε σε αυτή την περίπτωση ότι είναι θεσμικό ή νομικό το θέμα. Εμείς είμαστε αυτοί που παράγουν, οπότε λόγο και εξηγήσεις δίνουμε μόνο μεταξύ μας και σε κανέναν άλλον.

-Μπαίνει, ωστόσο, σαν αίτημα να αναγνωριστεί η ΕΦΕ από την ΠΟΕΣΥ;

-Ναι, μπαίνει σαν αίτημα και όχι μόνο από εμάς. Υπάρχει γενικώς η θέληση να ενταχθεί η ΕΦΕ στην ΠΟΕΣΥ.

-Στο Σωματείο συσπειρώνονται πολλοί ελεύθεροι επαγγελματίες. Καλλιεργείται κι εδώ η λογική του freelancer, που… “δεν είναι υπάλληλος” και είναι κύριος του εαυτού του;

-Αυτό το αφήγημα σπάει αμέσως στην πραγματικότητα. Στον χώρο μας, οι περισσότερες προσλήψεις γίνονται με το καθεστώς του ελεύθερου επαγγελματία. Κατά συνέπεια, ένα μεγάλο μέρος του κόστους ασφάλισης μεταφέρεται στον εργαζόμενο, που… “είναι αυτόνομος”. Χρησιμοποιεί δικό του μεταφορικό μέσο κι αν πάθει κάτι, δεν αναγνωρίζεται ούτε σαν εργατικό ατύχημα. Έχουμε το παράδειγμα συναδέλφου που χτυπήθηκε από τον “Αίαντα” (σ.σ.: την αύρα της αστυνομίας) και τρεις μήνες μετά, δεν έχει επανέλθει ακόμα στη δουλειά του. Αν δούλευε με άλλο τύπο σύμβασης, το πρακτορείο του θα μπορούσε να τον απολύσει μετά από 15 μέρες, για οποιονδήποτε λόγο απουσίας και τώρα θα ήταν άνεργος!

-Χωρίς να αναγνωρίζεται ως εργατικό ατύχημα;

Όχι! Δεν υπάρχει αυτό για τον ελεύθερο επαγγελματία. Τα φορτώνουν όλα στην ατομική του ευθύνη. “Μόνος του” επιλέγει πού θα πάει για ρεπορτάζ, “μόνος του” δρα και σκέφτεται, παίρνει μέτρα προστασίας, “μόνος του” τραυματίζεται. Δεν είχε εντολή πχ να ρισκάρει να πάει μπροστά στην αύρα, απλώς να καλύψει το θέμα…

-Αυτός είναι ο κανόνας στον κλάδο;

-Τείνει να γίνει. Το καθεστώς αυτό συνοδεύεται από σύμβαση ατομικής παροχής υπηρεσιών σε ένα πρακτορείο. Σε οδηγούν υποχρεωτικά να ανοίξεις μπλοκάκι, μιας και σπάνια υπάρχει εναλλακτικός τρόπος πρόσληψης. Καλλιεργείται η εντύπωση ότι μπορείς να δουλέψεις ατομικά για οποιονδήποτε, αλλά στην πράξη δεν ισχύει.

-Τι γίνεται με τη διαβόητη διάταξη Χρυσοχοΐδη για την… “προστασία” των φωτορεπόρτερ;

-Απ’ όσο έχω παρακολουθήσει, είχε κάνει πίσω και δεν ψηφίστηκε. Έρχεται όμως πάλι η πραγματικότητα, όπου οι οδηγίες της αστυνομίας είναι να μας κρατούν πίσω και να μας σπρώχνουν μακριά από τα γεγονότα που θέλουμε να καλύψουμε. Όταν βγήκε πχ το βίντεο, στην επέτειο του Γρηγορόπουλου, με τον άνδρα των ΜΑΤ που χτυπούσε τα λουλούδια στον τοίχο, θυμάμαι ότι δεν μπορούσαμε να προσεγγίσουμε το μνημείο του Αλέξη. Δε μας άφηναν να προσεγγίσουμε καν το σημείο, μέχρι τουλάχιστον πολύ αργά το απόγευμα. Στις κινητοποιήσεις για τον Κουφοντίνα, μας κρατούσαν μακριά από τις συλλήψεις. Στον δρόμο εφαρμόζεται κανονικά ο νόμος Χρυσοχοΐδη, δεν πάρθηκε ποτέ πίσω. Απλώς δεν εφαρμόστηκε να φοράμε τη στολή Press. Τότε θα τις τρώγαμε από παντού…

(λέει γελώντας και προσθέτει αμέσως).

Αν και για να είμαι δίκαιος, ποτέ δεν είχαμε καμία ενόχληση από οποιαδήποτε πτέρυγα του κινήματος, αναρχικούς, αριστερούς κτλ. Ό,τι πρόβλημα υπάρχει, το λύνουμε με συνεννόηση. Η μόνη ενόχληση που έχουμε είναι από την αστυνομική βία. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα συναδέλφων που έπεσαν θύματα αστυνομικής βίας. Το κυνήγησαν μετά, αλλά δεν έβγαλαν κάτι ουσιαστικό.

-Ο αγώνας στην COSCO και την Efood είχε αντίκτυπο στον δικό σας κλάδο;

-Αυτοί οι αγώνες ήταν η αφορμή για να στηθεί η Επιτροπή Αγώνα και η παράταξη. Το γεγονός ότι τα έβαλαν με γίγαντες και όσα πέτυχαν… Από όλες τις χώρες που δραστηριοποιείται η COSCO, μόνο στην Ελλάδα έχει παραχωρήσει η εταιρεία τέτοια δικαιώματα. Κατακτήθηκαν με αγώνα, δε χαρίστηκαν. Αυτό έδωσε ώθηση και σε εμάς. Παραδειγματιζόμαστε από αυτούς τους αγώνες και όπως λέμε χαρακτηριστικά, θέλουμε να μοιάσουμε στους ήρωες που φωτογραφίζουμε, όχι απλά να τους παρακολουθούμε!

-Έχουν γίνει απεργίες-σταθμοί στον δικό σας κλάδο;

-Για να είμαι ειλικρινής, μπορώ να μιλήσω με ασφάλεια μόνο για τα χρόνια που είμαι μέλος της ΕΦΕ. Αυτό που γίνεται είναι να λαμβάνεται μια απόφαση από τα πάνω, ότι απεργούμε μαζί με τον Τύπο, μας την γνωστοποιούν και αυτό είναι όλο. Ούτε διεκδικητικό πλαίσιο, ούτε οργάνωση, τίποτα. Καμία σχέση με ζωντανή διαδικασία…

-Ποια είναι τα βασικά προβλήματα του κλάδου; Οι συλλογικές συμβάσεις;

-Όταν αναφέραμε τις Συλλογικές Συμβάσεις στη Συνέλευση, ο Πρόεδρος είπε ότι είναι ουτοπικό να μιλάμε για κάτι τέτοιο! Έχει δείξει η ιστορία ότι οι εργαζόμενοι μπορούν να επιβάλουν με τον αγώνα τους τις διεκδικήσεις τους. Αν αυτό θα γίνει μέσω συλλογικής σύμβασης ή θα το επιβάλουμε με άλλον τρόπο -αλλά αντίστοιχο αποτέλεσμα- είναι τυπικό ζήτημα. Το ουσιαστικό είναι να καλυφτούν οι σύγχρονες ανάγκες μας. Ο μισθός, η εκπαίδευση, τα έξοδα, ο εξοπλισμός. Θέλουμε λύσεις σε όλα αυτά.

-Μπαίνει ως στόχος και η ένταξή σας στα Βαρέα και Ανθυγιεινά;

-Ναι, θεωρούμε ότι είναι σύγχρονο αίτημα και αναγκαίο να γίνει. Μιλάμε, βέβαια, για έναν κλάδο που έχει λίγους υπαλλήλους, οπότε πρέπει να δούμε πώς θα καλύπτονται και οι ελεύθεροι επαγγελματίες, χωρίς να πληρώνουν από την τσέπη τους. Έχουν γίνει κινήσεις για ραντεβού με τον υφυπουργό Οικονομικών.

-Έχετε προβλήματα με τις πληρωμές ή με το ωράριο;

-Το ωράριο είναι λάστιχο. Σε κάποιους χώρους υπάρχουν τυπικά βάρδιες, αλλά δεν πληρώνονται οι υπερωρίες. Επειδή κινούμαστε με βάση την επικαιρότητα, τις “άδειες μέρες” η εργοδοσία αρχίζει το αφήγημα “εντάξει, όλη μέρα δεν έκανες τίποτα…”. Για εμάς, είτε τρέχει η επικαιρότητα είτε όχι, αυτός ο χρόνος είναι δεσμευμένος, περιμένεις ένα τηλεφώνημα και δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο για ξεκούραση ή αναψυχή. Συνεπώς είναι εργάσιμος χρόνος και πρέπει να πληρωθεί! Δε γίνεται να υπάρχουν 12ωρα…

Πρόβλημα στις πληρωμές υπάρχει κυρίως σε εργαζόμενους που κόβουν τιμολόγια ως “ανεξάρτητοι freelancer”, και επωμίζονται το ΦΠΑ για την παροχή που προσέφεραν, αλλά το ΜΜΕ τους πληρώνει μετά από μήνες, με καθυστέρηση. Στο ενδιάμεσο ο εργαζόμενος επωμίζεται όλα τα βάρη και δεν μπαίνει εισόδημα σπίτι του…

-Πώς εφαρμόζεται στον κλάδο σας ο νόμος Χατζηδάκη;

Ο κλάδος των ΜΜΕ είναι πρωτοπόρος στην αντίδραση, εδώ και χρόνια. Όσα προβλέπει ο νόμος Χατζηδάκη, κυριαρχούν καιρό τώρα στα ΜΜΕ, ως ωράρια και εργασιακές σχέσεις. Σου λένε πως αν θες να ξεχωρίσεις, πρέπει να αφιερώσεις όλο τον χρόνο σου στην δουλειά. Αλλά ο νόμος Χατζηδάκη έχει πολλά παράθυρα και δεν ξέρεις τι σε πρωτοχτυπάει. Πχ το ψηφιακό φακέλωμα, όπως το λένε τα ταξικά συνδικάτα, που προβλέπει να γραφτούν σε ένα μητρώο τα μέλη του Σωματείου και της διοίκησης. Απώτερος σκοπός να γίνουν όλα ψηφιακά και απομακρυσμένα σε λίγα χρόνια, χωρίς τη ζωντανή διαδικασία της ουσιαστικής συζήτησης.

Το μητρώο μας χτυπά επιτακτικά την πόρτα και πρέπει να το λύσουμε. Από τη διοίκηση η ενημέρωση ότι από 1η Φλεβάρη εφαρμόζεται υποχρεωτικά το φακέλωμα, ήταν σχεδόν ένα τυπικό ζήτημα. Οι εκλογές έγιναν στα μέσα Γενάρη, αλλά η εγγραφή μας καθυστέρησε αρκετές μέρες και βρισκόμαστε τώρα προ τετελεσμένου. Στο πρώτο ΔΣ που έλαβε μέρος πριν λίγες μέρες βάλαμε το ζήτημα της ΓΕΜΗΣΟΕ στην ημερήσια διάταξη. Μετά από δική μας εισήγηση και επιμονή υιοθετήθηκε η απόφαση να παγώσει η διαδικασία για κάποιο χρονικό διάστημα, περιμένοντας να δούμε και τις αποφάσεις των δικαστηρίων ως προς συνταγματικότητα του ΓΕΜΗΣΟΕ.  Θέσαμε επίσης την ανάγκη να συζητήσουμε το συγκεκριμένο θέμα σε έκτακτη ΓΣ όταν θα είναι ξεκάθαρα καλύτερα κάποια πράγματα. Επιπλέον πέρασε και η πρότασή μας όσον αφορά την παροχή δυνατότητας εκπαίδευσης των φωτορεπόρτερ από την πυροσβεστική υπηρεσία και το ΕΚΑΒ.  Ο στόχος που θέτουμε είναι ο σημερινός φωτορεπόρτερ να συμβαδίζει με τις σύγχρονες απαιτήσεις του επαγγέλματος, αποτελώντας έναν ολοκληρωμένο εργαζόμενο.

-Έχετε ως μακροπρόθεσμο σχεδιασμό τη συγκρότηση ενός ενιαίου Σωματείου Τύπου και ΜΜΕ;

-Είναι σύγχρονο και αναγκαίο. Πρέπει να υπάρξουν μεγαλύτερες εστίες αντίστασης σε όλους τους κλάδους, για να πιέζουμε συνολικά όλοι σαν εργαζόμενοι. Δε θεωρούμε τους εαυτούς μας διαφορετικούς πχ από τους εικονολήπτες, τους ηχολήπτες και τους τεχνικούς. Έχουμε κοινά συμφέροντα.

-Θεωρείς ότι υπάρχει συντεχνιακή νοοτροπία σε κάποιους συναδέλφους;

-Υπάρχει, αλλά ο στόχος είναι να ανοιχτούμε, να προβάλουμε όσα κάνουμε. Ο κόσμος θέλει να δει επιτεύγματα και αυτά τα φέρνει η οργάνωση και η συλλογική πάλη, που μπορεί να φέρει εξελίξεις σε όλους τους κλάδους.

-Πώς ξεκίνησε η πρόσφατη πρωτοβουλία με τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες, ως συμβολική διαμαρτυρία για τη δολοφονία του Άλκη;

-Ξεκίνησε από συναδέλφους στη Θεσσαλονίκη, που φώναξαν “ΩΣ ΕΔΩ”. Ως εδώ σε όσους αφαιρούν έτσι μια ανθρώπινη ζωή και στοχοποιούν οτιδήποτε διαφορετικό. Και το διαφορετικό δεν είναι μόνο ομάδα, αλλά και φύλο, σεξουαλικές προτιμήσεις. Και πρωτίστως με την τάξη -εκεί είναι το θέμα!

Θυμόμαστε πως και τη δολοφονία του Φύσσα ως περιστατικό “οπαδικής βίας” πήγαν να την παρουσιάσουν. Έτσι και τώρα, απομονώνουν το φαινόμενο από τις ρίζες του, από την επιχειρηματική δραστηριότητα στο ποδόσφαιρο. Δείτε ποιοι είναι ιδιοκτήτες στις ΠΑΕ. Εφοπλιστές και καναλάρχες, με εμπορική δραστηριότητα στον τζόγο. Οργανώνουν οπαδικούς στρατούς και για άλλους σκοπούς. Σπρώχνουν ναρκωτικές ουσίες, περνάνε τη λογική “στην πόλη εμείς κάνουμε κουμάντο”. Ένας πυρήνας φασιστών στη Δυτική Θεσσαλονίκη αλωνίζει, διαφημίζει τα “κατορθώματά” του και ύστερα κάποιοι πέφτουν από τα σύννεφα! Το σύστημα τους αφήνει να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Συνεπώς η δολοφονία δεν ήταν τυχαία, ήταν δυστυχώς κάτι αναμενόμενο…

Εμείς πήραμε την πρωτοβουλία, θεωρώντας ότι το στοιχειώδες καθήκον μας είναι η αλληλεγγύη. Μέσα από τέτοιες κινήσεις, μας δίνεται ένα βήμα και ανακαλύπτουμε τη δύναμη που έχουμε ως κλάδος. Όλες οι εφημερίδες, τα site, τα social media των ΠΑΕ βγήκαν με ασπρόμαυρες εικόνες, κινητοποιήθηκε ο ΠΣΑΤ. Φάνηκαν οι δυνατότητες που έχει ο κλάδος να πρωτοστατήσει, όχι μόνο σε τέτοια περιστατικά αλλά και στους αγώνες που έχουμε μπροστά μας. Εμείς ως Αγωνιστική Συσπείρωση λέμε ότι η επόμενη COSCO, η επόμενη EFood θα είμαστε εμείς! Ο κόσμος θα μιλάει για την ΕΦΕ, αυτό είναι το στοίχημα! Θα το δείτε, θα το επιβάλουμε στην πράξη…

-Είχε απήχηση στον κόσμο αυτή η κίνηση;

-Ήταν μεγάλος ο αντίκτυπος, η κίνησή μας αγκαλιάστηκε από όλο τον κόσμο και από άλλα σωματεία που παραδειγματίστηκαν από εμάς και βγήκαν μπροστά. Αυτό θέλουμε, με κάθε βήμα να προκαλούμε συζήτηση, ρήξεις, σύγκρουση. Δεν αφήνουμε τίποτα να πέσει κάτω.

-Υπήρξε και κριτική σε αυτή την πρωτοβουλία;

-Οι ελάχιστες αντιδράσεις που υπήρξαν στη συγκεκριμένη πρωτοβουλία, δε στάθηκαν ικανές να επισκιάσουν τη γενική θετική  επίδραση που υπήρξε στον κλάδο. Κάποιοι αντιλήφθηκαν αυτήν την κίνηση ως πυροτέχνημα χωρίς ουσία, ότι δεν ήταν αρκετά ριζοσπαστική κίνηση και ότι έπρεπε να μην πάνε οι συνάδελφοι καν στους αγώνες. Εμείς δεν μπορούμε να υποχρεώσουμε όμως τον συνάδελφο να χάσει το μεροκάματο. Θα χρειαστεί κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν μπει το ζήτημα των συλλογικών συμβάσεων και θα δούμε τότε τις δυνατότητες πχ για ένα απεργιακό ταμείο αλληλοβοήθειας. Αλλά σε αυτή τη συγκυρία, το ζητούμενο δεν ήταν να μην καλυφθεί η επικαιρότητα. Ήταν να καταλάβουν τα μέλη μας τη δύναμή τους, αυτός ήταν ο δικός μας σκοπός και σε αυτό συνέβαλαν πολύ τα παιδιά από τη Θεσσαλονίκη.

-Ποια θα είναι τα επόμενα βήματα της Επιτροπής Αγώνα;

-Είναι ένα μάθημα για όλους. Μαθαίνουμε κι εμείς να συνυπάρχουμε, να ζυμώνουμε τις απόψεις μας. Ό,τι φέρνουμε στο ΔΣ, περνάει πρώτα από την Επιτροπή Αγώνα. Ακούγονται ενδιαφέροντα πράγματα, γίνεται επιμερισμός εργασίας. Στήνουμε μικρότερες επιτροπές-ομάδες, πχ για το καταστατικό, τη σύγχρονη εκπαίδευση του εργαζόμενου, τα νομικά ζητήματα όπως η πνευματική ιδιοκτησία και ο διαχωρισμός της από την εμπορική ιδιοκτησία. Όλα αυτά τα τρέχει η Επιτροπή Αγώνα, πλάθεται μέσα από αυτό. Δίνουμε αγώνες, ακόμα και μικρής κλίμακας, αλλά σημαντικούς σε ουσία. Καταφέραμε πχ να δοθεί παράταση για την εγγραφή μελών, πέρα από το αρχικό ασφυκτικό όριο, που θα απέκλειε πολλούς συναδέλφους από τη συμμετοχή τους. Μετά από δύο χρόνια με μία μόνο Γενική Συνέλευση, οι εκλογές ήταν κι ένας τρόπος να εκφραστεί ένας κόσμος, να συμβάλει στο ζωντάνεμα της Ένωσης. Δώσαμε τη μάχη και την κερδίσαμε. Καταφέραμε επίσης να καθυστερήσουμε την εγγραφή μας στο ΓΕΜΗΣΟΕ.

Είμαστε μπροστά σε νέους αγώνες, μεγάλους και “μικρότερους”. Το μεγάλο ζήτημα είναι να μάθουμε να παλεύουμε. Να μπουν νέες δυνάμεις στο κλίμα της διεκδίκησης, στο πνεύμα της ρήξης και της σύγκρουσης. Θέλουμε να “πλάσουμε” τους νέους συναδέλφους, να μη βρουν μια αποστειρωμένη νοοτροπία, και να σπάσουμε στους μεγαλύτερους τη μοιρολατρική λογική πως “δεν αλλάζουν τα πράγματα”. Χαιρόμαστε για την πρωτοβουλία μας και μετράμε βήματα.

-Θεωρείς πως υπάρχει αντικειμενικά καλύτερο έδαφος για δουλειά στους φωτορεπόρτερ, που είναι πιο υποψιασμένοι και σχηματίζουν ιδία αντίληψη για τα γεγονότα που καλύπτουν, μακριά από την προπαγάνδα των ΜΜΕ;

-Είναι σημαντικό ατού να έχεις δική σου άποψη, αλλά δε σχηματίζουν όλοι την ίδια γνώμη, ούτε είναι όλοι παρόντες σε ένα γεγονός. Όταν μιλάμε για απόκτηση γνώσης, πρέπει να το βλέπουμε διαλεκτικά. Πρέπει να συνδέσεις την εντύπωση με κάτι ευρύτερο, γενικό, αντί να το παίρνεις μεμονωμένο, σαν φωτοβολίδα. Είναι σημαντική η ολόπλευρη ενημέρωση. Κι εμένα με απασχολεί ότι στον κλάδο μας δε διακινούνται πολλές εφημερίδες. Δε λέω συγκεκριμένου χρώματος, αλλά ο Τύπος γενικά: δε διαβάζουν εφημερίδες! Προφανώς υπάρχει η νέα τεχνολογία, τα site κτλ, αλλά δε θεωρώ ότι είμαστε όλοι πλήρως ενήμεροι. Κάποιοι το κάνουν με περισσότερο ζήλο, θεωρώντας ότι η σφαιρική ενημέρωση βοηθάει στη δουλειά τους. Άλλοι όμως είναι πίσω, ρωτάνε, αντιγράφουν τους συναδέλφους. Υπάρχουν και τέτοια παραδείγματα.