Ένα album της σολίστ κλασικής κιθάρας Εύας Φάμπα

«Δείτε το βίαιο και τον ομαδικό θάνατο του ανθρώπινου γένους από την πολεμική ισχύ του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος,

δείτε την ελευθερία της μαζικής και της ολοκληρωτικής καταστροφής στα πεδία των άνισων μαχών,

δείτε την κατάρρευση της ανθρώπινης λογικής και το αντιανθρώπινο πνεύμα που κυριαρχεί στις μέρες μας…

Αυτόν τον κόσμο της οδύνης θα τον αλλάξουμε αν πρώτα κατανοήσουμε τις αιτίες που γεννάνε τα γεγονότα κι αν αποφασίσουμε να γίνουμε εμείς οι δημιουργοί κι οι πρωταγωνιστές των γεγονότων…

Εμείς οι δόκιμοι ποιητές, λιμπιζόμαστε να υμνήσουμε την αγάπη του κόσμου, την τρομερή του ομορφιά, τη συμμετρία και την αρμονία του, την ειρήνη, τη δημοκρατία, την ισότητα, τη λευτεριά, τις ωραίες ιδέες, τα οράματα και τα όνειρα των ανθρώπων και των άστρων.

Τα μεγάλα πλήθη συνωστίζονται στις πλατείες, κάτω από τα πλακάκ με τα κόκκινα συνθήματα, κάτω από τις πορφυρές σημαίες του δίκαιου αγώνα, για να διαδηλώσουν ενάντια στο μαρασμό, στη διαφθορά, στην αναισχυντία, στην ψυχική ερήμωση και στην απανθρωπιά.

Στον ξεπεσμό των λαών, στην αχαλίνωτη φτώχεια και στον αδήλωτο πλούτο, στα αγριεμένα μάτια και στις άπληστες ψυχές,  που δεν μπορούν να προσδιορίσουν  τα όρια του χρόνου, που δεν μπορούν να διακρίνουν την τύψη, τη φθορά της ύλης και το θάνατο…

Ας βαδίσουμε σύντροφοι αντάμα κάτω από το φως των καινούριων οραμάτων της ζωής με  τα ολόλευκα φτερά της ψυχής και του πνεύματός μας ορθάνοιχτα για να νιώσουμε, έστω και για μια στιγμή, πάνω σε τούτο το μαρτυρικό  χώμα πραγματικά λεύτεροι και αδέσμευτοι.

Γιατί πρέπει επιτέλους να θυμηθούμε ποιοι είμαστε και ποιον κώδικα τιμής πρέπει να υπηρετούμε.

Κι εκεί που θα αρθούν  οι αλληλοσκοτωμοί και οι άσκοποι διαχωρισμοί, η τέχνη να έχει τον πρώτο λόγο για την αισθητική πλήρωση και την ηθική ολοκλήρωση του προικισμένου, από τη φύση του, ανθρώπου….

Γιατί, η αληθινή ελευθερία ανήκει μόνο στα εκλεκτά πνεύματα, γιατί μόνο στην ανωτερότητα του ανθρώπινου πνεύματος μπορεί να καθρεφτιστεί ο πράος ουρανός της ελπίδας, ώστε να εναντιωθούν επιτέλους οι ανθρώπινες συνειδήσεις στην ακατάβλητη και στην τιτάνια εξουσία της μετριότητας και της ιδιοτέλειας.

Σ’ αυτό το ενδεχόμενο, είναι υπερβέβαιο πως  δεν θα  αποπροσανατολιστούν οι θνητοί, πως δεν θα ακυρώσουν την προοπτική της λύτρωσης, μήτε θα αρνηθούν τον ένθεο προορισμό τους και την πνευματική τους ωρίμανση, ήτοι τα κρίσιμα στοιχεία που συνθέτουν τους αναγκαίους όρους για την αθανασία της ψυχής τους!»

Γιώργος Δ. Μπίμης

Η Εύα Φάμπα, σολίστ κλασικής κιθάρας έχει διεθνή αναγνώριση, πλούσιο καλλιτεχνικό, δισκογραφικό και εκδοτικό έργο.

Έχει δώσει σειρά από κοντσέρτα στην Ελλάδα κι έχει ταξιδέψει επανειλημμένα σε χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής, δίνοντας ρεσιτάλ και κοντσέρτα με σημαντικές ορχήστρες.

Αυτή τη στιγμή, επιχειρεί τη σύνθεση μιας σειράς έντεχνων τραγουδιών που οι στίχοι τους μετέδωσαν καταλυτικά μηνύματα στον εσωτερικό της κόσμο.

Ασφαλώς, μιλάμε για μελοποιημένη ποίηση, ντυμένη με όμορφες μελωδίες.

Η Εύα Φάμπα, επέλεξε και ενέταξε σ’ αυτό το album τέσσερα δικά μου ποιήματα που έχουν τίτλους: «Τσε Γκεβάρα», «Ορφέας και Ευρυδίκη», «Στον πόλεμο», «Ταξίδι στο χρόνο».

Τα τραγούδια αυτά πλαισιωμένα από άλλα έξι ποιήματα βρίσκονται αυτή τη στιγμή στο στούντιο για ηχογράφηση.

Εκτιμώ πως είναι νωρίς ακόμα για να μιλήσω για τους άλλους συντελεστές αυτής της δουλειάς αφού αυτό το έργο δεν έχει πάρει ακόμα την τελική του μορφή. Κι εγώ περιμένω με αγωνία να δω το τελικό αποτέλεσμα.

Χρέος μου είναι να ευχαριστήσω από τα βάθη της ψυχής μου την Εύα για τη μεγάλη  τιμή που μου έκανε να εντάξει σ’ αυτή τη δημιουργία της κομμάτια από τη δική μου δουλειά.

Την εκτιμώ, την αγαπώ, τη σέβομαι απεριόριστα ως καλλιτέχνη και της εύχομαι τα καλύτερα!!!

Παραθέτω το ποίημά μου με τίτλο: «Τσε Γκεβάρα»:

Τσε Γκεβάρα

Στα μάτια σου γεννήθηκε
της λευτεριάς το βλέμμα
κι ένας θυμός για τ’ άδικο,
το ξοδεμένο αίμα…

Νιάτα στο κύμα κι άνεμος
τα ζωντανά σου στήθια,
κάμπος που θάλλει ο έρωτας,
χώμα που ανθεί η αλήθεια.

Στην παιδεμένο σου λαό
το κήρυγμά σου μπόρα:
«φτάνει στη γη η λευτεριά
με του Χριστού τα δώρα!»

Σε μια παλλαϊκή γιορτή
σπονδή του εργάτη το αίμα,
λαμπρό αστέρι, νέα γη,
ένδοξης νίκης στέμμα.

Η οργισμένη σου ψυχή
αντρειεμένο κύμα,
λόγχη στην πλάτη του φονιά
κι ελπίδα για το θύμα.

…

Ήλιε, η δικαιοσύνη σου,
πάθος οξύ που καίει.
Αυγή που δεν ξημέρωσε
κι από μαράζι κλαίει!