Στρατής Γαλιάτσος – Γυναίκα

ΓΥΝΑΙΚΑ

Ι

Γεννήθηκες ξανά κάτω
απ’ τη μεγάλη απαντοχή
στου δειλινού το χρώμα τ’ απατηλό
Στο σώμα σου η μέρα ξημερώνει
την αφορμή ζητώντας
πλάι στο πεύκο το ψηλό

Στο κατώφλι της στοργής
μπροστά του θα φανείς

Χαρά πηγαία, χέρια λατρευτά
της καρδιάς η σταλαγματιά
στιγμές εξαίσιες γυρεύουν
Κλωνάρι λυγερό, αιώνων άνθισμα
λίγο ακόμα κι άντεξε, μη λυγίσεις
στους ανέμους π’ αγριεύουν

Σε νέο ξεκίνημα θα βρεθείς
στο μετερίζι, πλάι του θα φανείς.

ΙΙ

Σε λένε
πλάσμα αιθέριο
μάνα και πιστή
νοικοκυρά καλή
ερωμένη θαύμα
ομορφιά μοιραία
μοντέλο του ξενέρωτου
και καθώς ο ατόφιος εαυτός σου
από δίπλα τους περνάει
ακούς λόγια ψεύτικα
και πώς να σου μάθουν
ετούτο το θολό τοπίο
το μια κι έξω, για σένα φτιαγμένο
πώς να σου μάθουν ν’ ακούς
τα τύμπανα της υποταγής
Δύσκολα
αμέτρητα πρωινά κυοφορείς
Φωτεινά
αμέτρητα πρωινά κυοφορείς
Και το ξέρεις.

ΙΙΙ

Επέστρεψε σπίτι
απ’ τη δουλειά της
αποχαιρέτησε τη γειτόνισσα
το μωρό της αγκάλιασε
στοργικά το κοίμισε
Στο μπαλκόνι πίνει ένα ποτό
ή ένα ποτήρι νερό, αδιάφορα
Απ’ το κλαρί
που ακουμπά στο σπίτι
και κατευθείαν στην καρδιά της
πέταξε και το τελευταίο σπουργίτι
Μόνη της απόμεινε
Ποια αγάπη θα την τυλίξει
ποια αγάπη, αληθινή;

IV

Έρωτας απ’ την αρχή
Ενωμένα ερωτευμένα πλάσματα
Ενωμένα ξεχωριστά πλάσματα
Κι η Γυναίκα θ’ ανασταίνει
Θ’ ανασταίνει το πάθος για ζωή
Κοιτώντας άλλους ουρανούς
Τότε ο άντρας
Θα την αγαπήσει
Χωρίς ψεγάδια
Χωρίς της αγάπης την εξουσία.

V

Γεια σου Ρόζα μου
Ήσυχη δες το πρωινό φως
Με τ’ απαλά χρώματα
Το γεμάτο υποσχέσεις
Γεια σου Ηλέκτρα μου
Ετούτη τη μέρα
Τις χαρές ας μετρήσεις
Μονάχα τις χαρές
Ρόζα μου, Ηλέκτρα μου
Τη δυστυχία του κόσμου
Τα παιδιά σας
Θα την καταργήσουν.

Στρατής Γαλιάτσος

Εικόνα: Έργο του χαράκτη Τάσσου