Γιώργος Ηρακλέους – Η περιπλάνηση

“21 ΜΑΡΤΙΟΥ 2022, παγκόσμια ημέρα ποίησης, την αφιερώνω σε όλους τους ξεριζωμένους της γης για να έχει νόημα αυτή η μέρα και το ποίημα μου που ακολουθεί. 

Το ποίημα μου “Η περιπλάνηση” καταγγέλλει τη μεγαλόστομη υποκρισία του συστήματος για ένταξη και αποκατάσταση των προσφύγων, των μεταναστών, των εξορίστων, των φυλακισμένων. Η ίδια υποκρισία υπάρχει μέσα μας, είμαστε πολύ δήθεν” Γ. Η.

Η περιπλάνηση

Ένας, ένας φτάσανε ως εδώ,
ξυπόλυτοι στις μεγάλες φωτιές του δρόμου της επιστροφής,
κάποιοι με τις παλιές γδαρμένες βαλίτσες τους,
άλλοι παράνομοι, πιστοί συνδρομητές στο περιοδικό “ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΙ”.
Ένας κρατάει μία κιθάρα,
στέκεται στο υπόστεγο του λεωφορείου της άγονης γραμμής,
παίζει ένα παλιό αντάρτικο, το τραγουδάει με βραχνή φωνή… 

Χίλιοι γυρίζουνε μόνοι, τσακισμένοι, σιωπηλοί ξεχασμένοι ανάμεσα στους ίσκιους,
λέξη δεν βγαίνει από το στόμα τους,
ανασαίνουν βαριά, πατούν άηχα, έχουν μπροστά στα μάτια τις εικόνες της σκοτωμένης τους μνήμης…
Οι μισοί σημαδεμένοι απ’ τ’ αγκάθι της μετανάστευσης,
πρόσφυγες και άστεγοι, και κείνοι οι δραπέτες απ’ τις εξορίες,
πιο λίγοι από τις φυλακές της ασωτίας. 

Και είναι σαν να περάσανε κάποτε απ’ τη ζωή
και να μην είχαν ούτε όνομα ούτε ταυτότητα!
Δείχνουν φωτογραφίες και χαρτιά για αναγνώριση,
οι δικοί τους έχουν όλοι πεθάνει,
κανείς δεν νοιάζεται να τους υποδεχτεί.
Σκίζουν και πετάνε χάμω τις φωτογραφίες και τα χαρτιά τους,
κανείς δεν πρόκειται ποτέ να τα μαζέψει από εκεί,
όλοι τώρα πια αόρατοι και ανυπόστατοι θα γυμνάζονται στο χρόνο της αντοχής,
χαμένοι σε άγνωστες πολιτείες, κρατώντας από το χέρι ανάπηρα παιδιά, που θα μας γνέφουν με τα λυπημένα μάτια τους και εμείς, μ’ ένα ψεύτικο δάκρυ θα σφυρίζουμε αδιάφορα και θα κοιμόμαστε ήσυχοι όπως πάντα… 

[Φωτογραφία ανάρτησης: Δημήτρης Θεοδωρακόπουλος]