Λίγοι απλοί τρόποι για να διαλύσετε ένα Εθνικό Σύστημα Υγείας (Το μεγάλο μας τσίρκο)

«Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνω περίμενε μια στάλα ν’ ανασάνω και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω, να κλάψω, να φωνάξω, ή να σωπάσω.»

Σχεδόν δύο δεκαετίες πριν η Ελλάδα διένυε μια εποχή εθνικής ανάτασης: ευρώ, Ολυμπιακοί Αγώνες και το αφήγημα της αλλαγής αλλάζει μαζί με τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ, από το σοσιαλισμό στις επενδύσεις και το Nitro. Βέβαια όλα αυτά ήταν μια ωραία και μεγάλη φούσκα που έσκασε λίγο αργότερα όπως περίπου και η εθνική ποδοσφαίρου του Euro 2004 (μια πολύ μέτρια ομάδα, παίζοντας πολύ κακό ποδόσφαιρο) που πήρε το ευρωπαϊκό κύπελο και κάποιοι πίστεψαν ότι όντως ήταν η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη.

Εκείνη την εποχή είμαστε οι καλύτεροι. Το ιδεολογικό αυτό αφήγημα εμφανίζεται πάλι με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, και συμπυκνώνεται στις αντιδράσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία (όλος ο κόσμος μποϊκοτάρει τη Ρωσία και αν δείτε χάρτη είναι μόνο η ΕΕ και οι ΗΠΑ, όλα τα κοινοβούλια είναι περήφανα να έχουν τον Ζελένσκι καλεσμένο, τα εξής τρία τέσσερα το πολύ, όλοι θαυμάζουν τον Πρωθυπουργό, κλπ κλπ).

«Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαν από ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες, αγάλι αγάλι εγίναν νεκροθάφτες και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένα και πώς να ξαναρχίσω πάλι απ’ την αρχή κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.»

Και με την επίσημη τοποθέτηση της χώρας ως πρώτης σε θανάτους ανά εκατομμύριο κατοίκων στην Ευρώπη, σκάει και επίσημα η φούσκα της αριστείας που κυριαρχεί στα ΜΜΕ την τελευταία τριετία. Φάνηκε σε τι ακριβώς είμαστε καλύτεροι: στην παπάτζα και το σανό. Γιατί δυστυχώς αυτό που βίωσε η ελληνική κοινωνία την τελευταία διετία, μοιάζει με το κωμικοτραγικό Μεγάλο μας Τσίρκο του Ιάκωβου Καμπανέλλη.

Όμως πλέον η πανδημία δεν συμφέρει να είναι κεντρικό θέμα στο τσίρκο αυτό. Γιατί αν ξαναγίνει, όταν εμφανιστούν οι celebrity επιστήμονες του προηγούμενου διαστήματος θα πρέπει να εξηγήσουν γιατί τελικά απέτυχαν οι σχεδιασμοί τους. Και θα πρέπει να εξηγηθεί πού ακριβώς αποσκοπεί το τελευταίο νομοσχέδιο της ΝΔ για την υγεία, όπου πλέον η κυβέρνηση θέλει ως εμβληματική κίνηση δική της να δημιουργήσει το Ιδιωτικό Σύστημα Υγείας με ορισμένα απλά βήματα:

Επιχείρησε να καταργήσει επί της ουσίας την μονιμότητα των γιατρών του συστήματος, καθώς εκτός από τους διευθυντές οι υπόλοιπες δύο βαθμίδες θα είναι ουσιαστικά συμβασιούχοι πενταετίας.

Απορρίπτει την έγκριση επικουρικών θέσεων σε μια σειρά νοσοκομείων, ενώ για επικοινωνιακούς λόγους διατηρεί θέσεις στις οποίες δεν υπάρχουν γιατροί στη λίστα.

Με αυτό τον τρόπο δίνει ξεκάθαρο μήνυμα στους γιατρούς ή να φύγουν από τη χώρα, όπως γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, ή να οδηγηθούν στον ιδιωτικό τομέα.

Δημιουργεί έτσι τις προϋποθέσεις με το που λήξουν οι επικουρικές συμβάσεις στις 31/12/2022,να δημιουργηθεί ένα κενό στο ΕΣΥ το οποίο δε θα μπορεί να καλυφθεί και έτσι ο ιδιωτικός τομέας θα φανεί ως ο από μηχανής θεός που θα σώσει την κατάσταση.

Θα ακολουθήσει φιλετάρισμα των επικερδών τμημάτων (χειρουργεία, εργαστήρια) στον ιδιωτικό μέσο ΣΔΙΤ όπως προβλέπει το νομοσχέδιο και το δημόσιο θα διατηρήσει τα επιζήμια τμήματα (ΜΕΘ), όπως πάνω κάτω έγινε και κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

«Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφει το μελετάνε τρεις μηχανορράφοι. Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδες με τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.»

Το σχέδιο είναι έτοιμο και στρατηγικά σχεδιασμένο από καιρό. Δε χρειάζεται προφητικές ικανότητες για να το δει κάποιος, απλά να παρακολουθήσει τις κεντρικές επιλογές της ΝΔ την διετία. Από ό,τι φαίνεται η πανδημία ήταν μια ευκαιρία για την κυβέρνηση ώστε να πειραματιστεί στο πώς μπορεί να μεταφέρει τα επικερδή τμήματα στον ιδιωτικό τομέα (τακτικά χειρουργεία και διαγνωστικός έλεγχος για τον sars cov 2 στην πανδημία), διατηρώντας τα επιζήμια (μονάδες λοιμωδών), χωρίς να το δηλώσει ρητά, αλλά καθοδηγώντας την ροή του συστήματος προς τα εκεί. Τα υπόλοιπα (Τσιόδρας, Χαρδαλιάς, κλπ) ήταν το πέπλο του αντιπερισπασμού.

Το σχέδιο φυσικά συνεχίζεται. Και δε θα σταματήσει με το να θεωρεί η μάζα ότι απλά δε θα γίνει. Οι εκτιμήσεις δεν είναι μεταφυσική ούτε βολονταρισμός, πρέπει να βασίζονται στα γεγονότα, τα στοιχεία και τις αντικειμενικές συνθήκες. Όσο η μάζα κατευνάζεται, τόσο θα μένει άβουλη. Το οποίο είναι και η κύρια διαφορά με τον όχλο, που έχει εμφανιστεί και ως συζήτηση με τα γεγονότα στην Πάτρα. Το πρόβλημα δεν είναι ούτε η οργή, ούτε η αγανάκτηση, το πρόβλημα είναι πού διοχετεύεται (για τρίτη φορά την τελευταία δεκαετία  με τη μορφή λιντσαρίσματος σε άσχετο κόσμο στην Πάτρα) και με τι όρους. Γιατί δυστυχώς η μάζα έχει δίκιο να εξοργίζεται και να εξεγείρεται. Και όπως αναφέρει και η προαναφερθείσα παράσταση, όσο περισσότερο δίκιο έχεις τόσο το χειρότερο για εσένα.

Τουλάχιστον από πλευρά των ιδιοκτητών του τσίρκου. Γιατί από την πλευρά του κοινού, όπως αναφέρει και ο Μπαλιμπάρ στο φόβο των μαζών, η μάζα είναι ικανή για τρομακτικά αλλά και για εκπληκτικά πράγματα.

«Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι, μην έχεις πια την πείνα για καμάρι. Οι αγώνες πούχεις κάνει δε φελάνε το αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.» Το μεγάλο μας τσίρκο

Πάνος  Χριστοδούλου, Βιοπαθολόγος/Εργαστηριακός Ιατρός, MSc Διοίκησης Μονάδων Υγείας, MSc Διατροφής, Τροφίμων και Μικροβιώματος, Υποψήφιος Διδάκτορας Ιατρικής Πανεπιστημίου Πατρών, PGCert Διαχείρισης κρίσεων στη δημόσια υγεία και ανθρωπιστικής απάντησης, μέλος τριμελούς επιτροπής γιατρών ΓΝ Άρτας