Το νόημα / Η άλλη όχθη – Δύο αδημοσίευτα ποιήματα του Γιώργου Δ. Μπίμη

Το νόημα

Το νόημα της ύπαρξης στοχάσου,
στον πόλεμο το έχει σου θα χάσεις,
οπλίτη, την οντότητα σεβάσου,
κι αυτούς που σ’ απατούν να τους δικάσεις.

Φαινόμενα δεινά και γεγονότα
μ’ αιτίες στα κατάβαθα κρυμμένες,
στου χάρου του δωσίλογου τα χνώτα,
οι άζωες ζωές, φωτιές σβησμένες.

Κουλτούρα, παραδόσεις και αξίες,
ζητούν οι ζηλωτές να καταργήσουν,
μ’ ανθρώπινες ψυχές και με θυσίες,
στην πλάση την οδύνη να σκορπίσουν.

Το πάθος τους το έκαμαν σημαία,
να βάλουν στο ζυγό τους ηττημένους,
να ζήσουνε εις βάρος τους λαθραία,
στους μαύρους τους καιρούς, τους κολασμένους.

…

Η μέρα προσπερνάει και νυχτώνει
κι ο χρόνος, τα δεινά καταδικάζει.
Κι ο πλούτος;  μια ιδέα που παλιώνει,
σαν η ψυχή στα τάρταρα βουλιάζει…

Η άλλη όχθη

Μ’ ένα  αμπέχονο στους ώμους
στέκεις μονάχος στη γωνία,
κι αναμετράς λυγμούς και τρόμους,
στων γιάπηδων την κοινωνία.

Την άλλη όχθη αγναντεύεις,
που ‘χει φεγγάρια αναμμένα
κι όλο ρωτάς, μα δε μαντεύεις,
τα μυστικά της τα κρυμμένα.

Μέτρα τους χτύπους της καρδιάς σου
στο φως που φθίνει κι αλαργεύει
κι αν θες να φτάσεις κάπου, βιάσου,
γιατί κι ο χρόνος λιγοστεύει.

Τα πλοία φεύγουν για ταξίδια,
κι ο πόνος που θα βρει λιμάνι;
Σ’ αυτό τον κόσμο όλα ίδια,
αρχονταριό κι ανθρωπομάνι.

Για να μερώσει η τρικυμία,
πρέπει το χρέος σου να κάνεις.
Να αντιταχτείς στην ανομία
κι ορθός, στη μάχη να πεθάνεις…

*Ο Γιώργος Δ. Μπίμης, ποιητής, συγγραφέας, είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών