Καθώς χορεύουν και τραγουδούν καινούργιοι τόποι ξεπροβάλλουν

Καθώς χορεύουν και τραγουδούν
καινούργιοι τόποι ξεπροβάλλουν

I

Ταξιδιάρικο πουλί είμαι
τι περίεργα με κοιτάτε
Δεν με χωράνε οι πλαγιές
τα χωράφια με τα στάχυα
δεν με χωράνε τα βουνά
η γη ολόκληρη δεν με χωράει
Τι περίεργα με κοιτάτε
κι αυτός ο καταρράκτης
αχ, αυτός ο καταρράκτης
με τη μονότονη μουσική του
με νιώθει, με πονά
κι εσύ, από παιδιά
κι εσύ με πονάς, πόνο μεγάλο
τσιγγάνικη η καρδιά της καρδιάς μας
είναι η φωλιά μας, η ζεστή
Κοίτα πώς μας κοιτούν
πάρε τα σχοινιά, πάρε τα λουριά
να φορτώσουμε τα λιγοστά
το βιολί, βρέφος σαν να είναι
προσεκτικά βάλτο στη θήκη
δεν μας χωράει ο τόπος
πάμε τσιγγάνα καρδιά μου
Τι κοιτάτε, τι μας κοιτάτε, φεύγουμε
σαν ταξιδιάρικα πουλιά
Τη θήκη που’ ναι φυλαγμένο το βιολί
με τ’ αδέρφια μας
θα την ανοίξουμε σ’ άλλους τόπους.

ΙΙ

Τι ονειρεύεσαι, τι ονειρεύεσαι τσιγγάνε
μες στον δίκοπο ύπνο τον ελαφρύ;
Από μακριά να ‘ρχεται αργά το καραβάνι
να σέρνει πίσω τους αιώνες
από μακριά να ‘ρχονται τραγούδια
άλλοι ντέφια να χτυπάνε
γυναίκες να χορεύουν στα βιολιά
άλογα τη ζέστη ν’ αψηφάνε
πάνω στα καπούλια τα παιδιά
κι οι πρώτοι στο καραβάνι, οι πρώτοι
να θωρούνε τα πρώτα τα λευκά
της καινούργιας χώρας τα σπιτάκια
κι οι τελευταίοι ανάστροφα τον ήλιο
καθώς η κούραση τα μάτια ξεγελά
η δύση να’ ναι, ή χαρούμενη η ανατολή
του ήλιου του πασίχαρου λεβέντη
ή μήπως η πολυπόθητη χαραυγή
– ακόμα – να σπρώχνει, ν’ ανεβάζει
των ανθρώπων όλων τη ζήση
στον ωραίο της ισότητας τον θρόνο
κι εκεί, ω πικρόγλυκο όνειρο
εκεί να θέλω να ξυπνήσω
όταν στο κομοδίνο το ρολόι
σαν κοκόρι, φωνή τρανή λαλήσει
απ’ όλου του κόσμου την αυλή.

ΙΙΙ

Οι καλεσμένοι σου θα έρθουν
αυτοί που δεν σε ήθελαν
θα γευτούν το φαγητό σου
το κρασί σου το γλυκό
ξύλα θα κόψουν
να φτιάξουν ντέφια και βιολιά
όμοια με τα δικά σου
ω, τσιγγάνε
τα λόγια σου να κάνουν τραγούδι.

Άνοιξη 2022

Εικόνα: Έργο της τσιγγάνας Ceija Stojka, που επέζησε του Ολοκαυτώματος των ναζί

Ακολουθούν έξι βίντεο:

Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης.

Στρατής Γαλιάτσος