«Σας νικήσαμε φασίστες!» – Τρεις νεαροί ΕΠΟΝίτες ξεφτιλίζουν 200 χιτλεροφασίστες καταχτητές και ταγματασφαλίτες στο «Κάστρο του Υμηττού»

Σ’ ένα μισογκρεμισμένο σπίτι της οδού Κοραή, στον Υμηττό, ξεχωρίζει το σύνθημα της ΕΠΟΝ «Διαβάτη που περνάς από το σπίτι των τριών ηρώων του Υμηττού, γονάτισε, σφίξε τη γροθιά σου κι ορκίσου εκδίκηση»…

Σ’ αυτό το μισογκρεμισμένο από τη μάχη σπίτι, που θα ονομαστεί «Κάστρο του Υμηττού», στις 28 του Απρίλη 1944, τρεις νεαροί ΕΠΟΝίτες έγραψαν μια από τις πιο ηρωικές και δοξασμένες σελίδες της Εθνικής Αντίστασης κατά των χιτλεροφασιστών κατακτητών και των συνεργατών τους.

Ο Δημήτρης Αυγέρης, ο Κώστας Φολτόπουλος και ο Φάνης Κιοκμενίδης, είχαν λάβει μέρος σε σαμποτάζ κατά των Γερμανών καταχτητών.

Τώρα, στο «κάστρο» της λευτεριάς φυλάγοντας τον οπλισμό της διμοιρίας τους, αντιμετωπίζουν με τα ατομικά τους όπλα, για πάνω από εφτά ώρες, 200 Γερμανούς φασίστες και Έλληνες ταγματασφαλίτες, μέχρι που έπεσαν νεκροί από τις σφαίρες. Είχαν προλάβει να καταστρέψουν τον οπλισμό της διμοιρίας τους, για να μην πέσει στα χέρια των ναζιστικών καθαρμάτων.

“Στο «Κάστρο» του Υμηττού, η επιγραφή στην προμετωπίδα του σπιτιού παρακινούσε: «Διαβάτη που περνάς από το σπίτι των τριών Ηρώων του Υμηττού, γονάτισε, σφίξε τη γροθιά σου και ορκίσου εκδίκηση – ΕΠΟΝ». Την έγραψε την ίδια μέρα της μάχης, μετά τα μεσάνυχτα, με μαύρη μπογιά, ανεβασμένος σε μια ξύλινη σκάλα, ο Νίκος Παπαδόπουλος, τότε β’ γραμματέας της ΕΠΟΝ Υμηττού (Μιχάλης Λιαρούτσος: «Τελειώνοντας ο Δεκέμβρης»). Οι φωνές των ηρωικών παιδιών, «Σας νικήσαμε φασίστες», ακούγονται διαρκώς. Θυμίζοντας σ’ όλους μας ότι η αντίσταση στη διευρυνόμενη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού είναι ιστορικό καθήκον για τη ζωή μας”, θα γράψει στο Ριζοσπάστη ο Παναγιώτης Καραβασίλης.

Η ηρωική θυσία των τριών ΕΠΟΝιτών ενέπνευσε την ποιήτρια της Εθνικής μας Αντίστασης, Σοφία Μαυροειδή – Παπαδάκη, δέκα μέρες μετά τη θυσία τους, να γράψει το παρακάτω ποίημα:

ΣΑΝ ΘΡΥΛΟΣ

Κάστρο δεν ήταν, ένα σπίτι απλό
βαμμένο απ’ τα συνθήματα του αγώνα
σαν όλα τ’ άλλα εκεί στον Υμηττό.
Μα τ’ όρισε η τύχη προμαχώνα.

Κάστρο δεν ήταν, μ’ άντεξε σαν Κάστρο.
Ολάκερη μια μέρα και βωμός
υψώθηκε κι ολόκληρο σαν άστρο
στην αίγλη του το πήρεν ο ουρανός

Τρία παιδιά, τρεις νέοι, τρεις επονίτες
ταν οι μόνοι άξιοι του φρουροί
και γύρω ένα φουσάτο γκεσταμπίδες,
τσολιάδες, καστροπάρτες Γερμανοί.

Κι όταν το γέρμα του ήλιου οι αντρειωμένοι
σιγήσαν πια κι αυτοί, χωρίς πνοή
προχώρησαν αργά, δειλά, σκιαγμένοι
οι πολιορκητές μες στη σιγή.

Σωρό τα πτώματα έλεγαν θα βρούνε
και βρήκαν μόνον τρία νεκρά παιδιά.
Κατάπληκτοι τα βλέπουν κι απορούνε
πούθε έβγαινε μια τέτοια λεβεντιά.

Πούθε έβγαινε; Απ’ τα Νιάτα απ’ τη θυσία,
τάχεν η ΕΠΟΝ γεννήσει η ηρωική
να ξαναγράψουν μια παλιά ιστορία
σε νέα σελίδα ακόμα πιο λαμπρή.

Στο Κούγκι τώρα και στ’ Αρκάδι,
το σπίτι – Κάστρο στέκεται ιερό.
Κι οι τρεις λεβέντες λάμπουν κάθε βράδυ
τρίδυμα αστέρια εκεί στον Υμηττό.

Δείτε ακόμα:

Αρκούν 3 ΕΠΟΝίτες να βαστήξουν όρθιο ένα κάστρο!