«Ποινή στ’ ανάστημα μπουντρούμια, εξορία/ Χαράζαν τ’ όνομα στης Μέρλιν φυλακές…»

«Ο τοίχος» είναι το νέο τραγούδι του Γιάννη Τσιαντή που ερμηνεύει η Ελένη Δήμου και περιλαμβάνεται στο υπό έκδοση βιβλίο-cd του Γιάννη Τσιαντή «Χάραμα Καισαριανής» που θα κυκλοφορήσει σύντομα από τις εκδόσεις Μετρονόμος.

Ένα μυθιστόρημα κινηματογραφικής γραφής ορόσημων αλλά και άγνωστων ιστορικών γεγονότων, βασισμένο στη διαδρομή της κατοχικής εικόνας της Αθήνας και κυρίως της Καισαριανής, έτσι όπως διαμορφώθηκε και ζυμώθηκε στα προσφυγικά, στις μάχες των γειτονιών, στις ταβέρνες, στα εκτελεστικά αποσπάσματα και στα φριχτά κρατητήρια / φυλακές της Κομανταντούρ.

Το τραγούδι «Ο τοίχος», που ερμηνεύει η Ελένη Δήμου, αναδεικνύει την ιστορία που έχει «γραφτεί» σε επίπεδο ελευθερίας και ηρωισμού, όπως σ’ εκείνο το αείμνηστο άσμα του Μάνου Λοΐζου και της Κωστούλας Μητροπούλου «Ο δρόμος».

«Ακολουθώντας με σεβασμό και χρέος την ιστορία του τραγουδιού  “Ο δρόμος” του Μάνου Λοΐζου και της Κωστούλας Μητροπούλου, δημιουργήσαμε την ιστορία του ‘’Τοίχου’’ έτσι όπως γράφτηκε και χαράκτηκε στα εκτελεστικά αποσπάσματα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, στις μάντρες γειτονιών και στα μπουντρούμια της Κοραή.» Γιάννης Τσιαντής

Δείτε το βίντεο: 

Ο τοίχος
Μουσική -στίχοι: Γιάννης Τσιαντής
Ερμηνεία: Ελένη Δήμου
Μετρονόμος, 2022

Παίζουν οι μουσικοί:
Τάσος Γιαννούσης τζουρά, στρέλα
Νίκος Πρωτόπαπας κιθάρα
Δήμος Βουγιούκας ακορντεόν

Ηχοληψία – μίξη mastering: Άκης Γκολφίδης, Studio Sierra
Σκηνοθεσία – λήψη: Άγγελος Βαλσαμής
Συμμετέχουν τα παιδιά: Πηνελόπη και Αθανασία

Στίχοι:
Ο τοίχος είχε τη δική του ιστορία
Δεκάδες στήσανε σε μάντρες γειτονιάς
Μ’ αίμα πότισε η λέξη Ελευθερία
Τα χρόνια μέρα μοιάζαν βαρυχειμωνιάς

Ο τοίχος είχε τη δική του ιστορία
Μυδράλια λέκιασαν λιθάρια, λυγαριές
Ποινή στ´ ανάστημα μπουντρούμια, εξορία
Χαράζαν τ’ όνομα στης Μέρλιν φυλακές

Ο τοίχος είχε τη δική του ιστορία
Δασκάλας σύνθημα ημέρας κατοχής
Βροντούσε η Ρούμελη, άστραψε η Ικαρία
Τροχός γυρίζει μονάχα αν τον τροχείς

Ο τοίχος είχε τη δίκη του ιστορία
Κι αν κάποιοι σβήσανε μελάνι, χαρακιά
Ψες είδα άγνωστη γαρούφαλλα κυρία
Που πριν τ’ αφήσει, έχυσε χάμω μια ρακιά