“Ποτέ σου μη κοιτάς αποσπερίτη, στα όνειρα να ψάχνεις τα γραμμένα…”

O ρυθμός

Ο άνεμος δεμένος στο κατάρτι
τα πλοία σαν σε ξόβεργα πιασμένα
και συ να ανασαίνεις κάθε Μάρτη
που τα χελιδόνια έρχονται απ’ τα ξένα

Η ζωή ένα ποτάμι δίχως κοίτη
και τα φυτά στις όχθες τρελαμένα
ποτέ σου μη κοιτάς αποσπερίτη
στα όνειρα να ψάχνεις τα γραμμένα

Το τραγούδι που σου γράφω κάθε βράδυ
στην καρδιά σου να το έχεις φυλαχτό
είν’ τα λόγια του στα μέτρα μας κομμένα
για να δίνουν στη ζωή μας το ρυθμό

Ζωή Καραπατάκη