Δημήτρης Κουτσούμπας: «Τα λόγια του Μπελογιάννη, αυτούς θα τους στοιχειώνουν κι εμάς θα μας συντροφεύουν» (ΒΙΝΤΕΟ)

Εκδηλώσεις που ξεκίνησαν από την Ηλεία, την Αμαλιάδα, «ταξίδεψαν» στην Αιτωλοακαρνανία και τη Ζάκυνθο, συνεχίστηκαν με δράσεις στην Πάτρα και ολοκληρώθηκαν με τη μεγάλη πολιτική γιορτή στην πλατεία Παντοκράτορος, όπου ακόμα υπάρχουν σπίτια από την περίοδο που έζησε στην πόλη ο Νίκος Μπελογιάννης.

Στη συγκέντρωση παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της ΚΕ με τους Δημήτρη Αρβανιτάκη και Λουίζα Ράζου, μέλη του ΠΓ. Επίσης, η Ιφιγένεια Αθανασούλα, μέλος του Γραφείου του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ.

Παραβρέθηκε πολυμελής αντιπροσωπεία της δημοτικής αρχής με επικεφαλής τον δήμαρχο Κώστα Πελετίδη.

Παρόντες ήταν οι επικεφαλής των δημοτικών παρατάξεων Γιώργος Ρώρος, Αλέκος Χρυσανθακόπουλος, Χρήστος Πατούχας, Γρηγόρης Αλεξόπουλος και ο δημοτικός σύμβουλος Διονύσης Βορίσης.

Το «παρών» έδωσαν, επίσης, οι ηθοποιοί Ελένη Γερασιμίδου και Βαγγέλης Ξένος και ο παλαίμαχος καλαθοσφαιριστής Κώστας Πετρόπουλος. Ακόμη, οι πρόεδροι των Εργατικών Κέντρων Πάτρας, Αγρινίου, Ζακύνθου, Κεφαλονιάς – Ιθάκης, Δημήτρης Μαρμούτας, Γιώργος Ντουντούμης, Γιώργος Κωνσταντίνου και Σπύρος Καμπίτσης, αντίστοιχα.

Δείτε το βίντεο με την ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρη Κουτσούμπα, στη συγκέντρωση:

Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία: 

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Μόνο στην Πάτρα, όπου ο Νίκος Μπελογιάννης έδρασε ως νέος κομμουνιστής και στέλεχος του ΚΚΕ, θα μπορούσαν να κορυφωθούν οι εκδηλώσεις του ΚΚΕ για τα 70 χρόνια από την εκτέλεσή του, μαζί και των συντρόφων του Αργυριάδη, Καλούμενου και Μπάτση που το αντιδραστικό μετεμφυλιακό καθεστώς οδήγησε στο εκτελεστικό απόσπασμα…

Μόνο σ’ αυτές εδώ τις περιοχές της Πελοποννήσου, όπου ο Νίκος Μπελογιάννης ανέπτυξε πλούσια δράση θα μπορούσαν να βρουν πραγματική έκφραση, τα όσα έγραφε η Ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ ανήμερα της εκτέλεσής του:

Ο Μπελογιάννης “ζει μέσα στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Ο Μπελογιάννης πέρασε στο πάνθεον των μεγάλων ηρώων της προοδευτικής ανθρωπότητας”.

Γιατί η σύλληψή του, οι δίκες και η εκτέλεσή του από το καθεστώς Πλαστήρα, πριν από 70 χρόνια, απλά έγραψαν τον επίλογο της ζωής του, ως φυσικής παρουσίας και τίποτα άλλο.

Ναι, ο Μπελογιάννης ζει σε κάθε γωνιά της Πάτρας, γιατί εδώ, αλλά και σε άλλες πόλεις της περιοχής, μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, συνδέθηκε με την εργατική τάξη, τους ανθρώπους του μόχθου.

Όπως έγραψε και ο Νίκος Ζαχαριάδης:

“Απ’ τα μικρά του, τα νεανικά του χρόνια είδε τα βάσανα της πατρίδας, του λαού του… και τοποθέτησε τον εαυτό του, οριστικά και αμετάκλητα, στις γραμμές εκείνων που πάλευαν για μια καινούργια, λαοκρατική, λεύτερη Ελλάδα, στις γραμμές του ΚΚΕ. Γέννημα-θρέμμα του ηρωικού Μωρηά, γαλουχήθηκε με τις πιο ευγενικές, πατριωτικές, επαναστατικές παραδόσεις του ‘21. Έθρεψε μέσα του όλη τη φλόγα και την αλυγισιά του Κολοκοτρώνη. Και είδε σωστά, επιστημονικά, ότι το έργο που άρχισε το 1821, θα βρει τη συνέχισή του και στον επαναστατικό αγώνα και τις λαϊκοδημοκρατικές, σοσιαλιστικές επιδιώξεις της εργατιάς, της προοδευτικής διανόησης και του άλλου εργαζόμενου λαού της χώρας μας με εμπνευστή, οργανωτή και καθοδηγητή το ΚΚΕ.

Και απ’ τη στιγμή που διάλεξε ο νεαρός Μπελογιάννης το δρόμο της τιμής, του χρέους, του αγώνα, όλα τ’ άλλα μπαίνουν στη μπάντα. Απ’ τα πρώτα κιόλας βήματα γνώρισε δυσκολίες, στερήσεις, όλη την αδυσώπητη απαιτητικότητα, που έχει ο αγώνας, τη σκληρότητα του εχθρού, την υποχρέωση να είσαι έτοιμος για όλα, να τα δίνεις όλα και, όταν αυτό χρειάζεται, και τη ζωή σου ακόμα. Ολοκληρωτικό δόσιμο που δε γνώρισε ποτέ δισταγμό, ταλάντευση, υποχώρηση, τέτοια είναι η ζωή του Μπελογιάννη”.

Αυτά έγραψε ο Νίκος Ζαχαριάδης κι έχει απόλυτο δίκιο.

Πραγματικά χωρίς δισταγμό, ταλάντευση και υποχώρηση, ο Νίκος Μπελογιάννης ρίχνεται στην καθημερινή πάλη για το δίκιο του λαού. Στην πάλη ενάντια στην δικτατορία του Μεταξά, μετά ενάντια στη ναζιστική γερμανική κατοχή και μετά στην κορυφαία στιγμή της ταξικής πάλης, στον δίκαιο αγώνα του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.

Εδώ στην Πάτρα, είναι ακόμα όρθια τα σπίτια που τον φιλοξένησαν. Τα υπόγεια και οι φωταγωγοί που κρύφτηκε για να μη συλληφθεί. Τα σπίτια που χρησιμοποιούσε για να μαζεύονται οι παράνομοι πυρήνες του ΚΚΕ, αλλά και οι πρωτοπόροι εργάτες που πάλευαν για το μεροκάματο. Εδώ στην Πάτρα, ο Μπελογιάννης, ως νέος κομμουνιστής, φοιτητής, αναπτύσσει πλούσια δράση.

Εδώ γνωρίζει τις πρώτες διώξεις του αστικού κράτους, τις φυλακίσεις, από δω εξορίζεται. Εδώ ζει σε συνθήκες απόλυτης παρανομίας. Εδώ υπηρετεί τη στρατιωτική του θητεία. Εδώ κρατάει αλύγιστη ανυποχώρητη στάση και καταφέρνει να κρατήσει αλώβητη την παράνομη Στρατιωτική Οργάνωση.

Εδώ δουλεύει μεθοδικά στην παρανομία για τη συγκρότηση των πρώτων κομματικών πυρήνων στην πόλη. Εδώ γράφει ο ίδιος και εκδίδει παράνομες εφημερίδες, παράνομες προκηρύξεις για την ενημέρωση, τη διαφώτιση του λαού.

Εδώ προετοιμάζεται και προετοιμάζει τον λαό για τον επικείμενο πόλεμο και τα δεινά που τον περιμένουν. Εδώ φτάνει ξανά μετά τα ιταλικά στρατόπεδα συγκέντρωσης, την απόδρασή του από το νοσοκομείο “Σωτηρία” και ρίχνεται στη δράση για να σταθεί όρθιο το Κόμμα, να ριζώσει ξανά με νέα μέλη και στελέχη στην περιοχή.

Εδώ καθοδηγεί την ανασυγκρότηση του ΕΑΜ και του ΚΚΕ στην Αχαΐα που αποκτούν πάλι τη δική τους δυναμική. Από δω αναλαμβάνει τα νέα καθήκοντα για τα οποία χρειάστηκε να εγκαταλείψει την Πάτρα για να βγει στο αντάρτικο με τον ΔΣΕ Πελοποννήσου.

Ο λαός της Πάτρας λοιπόν, ολόκληρης της Πελοποννήσου, μπορεί να είναι περήφανος, γιατί μέσα από την πάλη του, στις κρίσιμες στιγμές αυτού του τόπου, αναδείχτηκε ο Μπελογιάννης ως στέλεχος του τιμημένου ΚΚΕ. Ένα στέλεχος που έμαθε να συνδυάζει όλα τα καθήκοντα, όσο δύσκολα κι αν ήταν, γι αυτό και κατέχει μια ξεχωριστή θέση ανάμεσα στους αλύγιστους της ταξικής πάλης.

Ο Μπελογιάννης ανέλαβε τις ευθύνες του απέναντι στην εργατική τάξη και στην υπόθεσή της και έκανε το καθήκον μέχρι το τέλος. Γιατί αγαπούσε την εργατική τάξη, το λαό, είχε ακλόνητη πίστη στο Κόμμα και στην πάλη για μια κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Αυτή η ακλόνητη πίστη του στο δίκιο του λαού, στο κόμμα του, το ΚΚΕ, μέχρι την τελευταία στιγμή της ζωής του, ήταν που έκανε δυνατό να γελοιοποιήσει τότε και που συνεχίζει να γελοιοποιεί, όσους πίστευαν και πιστεύουν ότι μπορούν να ξεριζώσουν το ΚΚΕ από την καρδιά του λαού μας.

Τα λόγια του Μπελογιάννη στην απολογία του, ακόμα τους στοιχειώνουν και θα τους στοιχειώνουν για πάντα! Αυτούς θα τους στοιχειώνουν κι εμάς θα μας συντροφεύουν.

Θα μας οδηγούν τούτα δω τα λόγια του:

“Το δίδαγμα, που θα βγει από τούτη τη δίκη, είναι, ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν χτυπιέται με τη βία. Όπως απέδειξε η ιστορία του ως τώρα, έχει βαθιές ρίζες, ακατάλυτες, ποτισμένες με αίμα, που έχυσε στους αγώνες για την Ελλάδα και το λαό της. Εμείς προβάλλουμε την πιο σωστή θεωρία, που συνέλαβε η πιο προοδευτική ανθρώπινη σκέψη. Και συνεχώς προσπαθούμε, η θεωρία αυτή να γίνει πραγματικότητα για την Ελλάδα και για τον κόσμο ολόκληρο…

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Ελλάδας δεν έχει ανάγκη να ζητήσει πατριωτικά εύσημα από άλλους, γιατί τα πήρε με το σπαθί του. Τα πήρε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, στο Κούρνοβο, σε όλους τους τόπους εκτελέσεων. Τα πήρε πολεμώντας τους Γερμανούς και τους Ιταλούς στους κάμπους και στα βουνά της χώρας μας.

Το Κόμμα μας όμως έχει και έναν άλλο ακόμη εθνικό τίτλο. Ό,τι έχει κερδίσει μέχρι σήμερα ο λαός μας, τη βελτίωση της ζωής και του πολιτισμού του, το χρωστά στους αδιάκοπους αγώνες του Κομμουνιστικού Κόμματος -αγώνες πολύμορφους και ειρηνικούς…

Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε, όταν κινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της. Και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε, για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε. Και όταν χρειαστεί, θυσιάζουμε και τη ζωή μας.”

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Ο Μπελογιάννης και οι σύντροφοι του στάθηκαν όρθιοι μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, περήφανοι γιατί είχαν κάνει το χρέος τους απέναντι στην εργατική τάξη, το λαό…

Ήσυχοι γιατί ήξεραν ότι το κόκκινο γαρύφαλλο της θυσίας τους θα συνεχίζει να ανθίζει μέσα στους μεγάλους αγώνες του μέλλοντος, με το ΚΚΕ μπροστά.

Και αν στις ηρωικές σελίδες της ιστορίας αυτού του λαού, αυτού του τόπου, υπάρχει γραμμένο με μεγάλα γράμματα το όνομά τους, όπως και το όνομα χιλιάδων άλλων αγωνιστών είναι γιατί όλοι τους, στις κρίσιμες στιγμές πήραν τη θέση τους στη σωστή πλευρά της ιστορίας. Κι έμειναν εκεί στο πλάι της εργατικής τάξης, του λαού, σταθερά απέναντι στο κεφάλαιο, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τις κυβερνήσεις του.

Αυτή είναι η σωστή πλευρά της ιστορίας σταθερά απέναντι από τους εκμεταλλευτές που τώρα για τα δικά τους αναβαθμισμένα γεωστρατηγικά συμφέροντα, κλιμακώνουν με χίλιους δυο τρόπους τη συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, στο πλευρό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ απέναντι στην καπιταλιστική Ρωσία.

Κι αυτός ο πόλεμος που τυπικά ξεκίνησε πριν μερικούς μήνες, αλλά η φωτιά του σιγοκαίει χρόνια, δίνει καθημερινά πολλές αποδείξεις ότι η σύγκρουση ανάμεσα στα δύο ιμπεριαλιστικά στρατόπεδα, τη Ρωσία από τη μια και τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ από την άλλη, είναι σφοδρή.

Ο κίνδυνος να γενικευτεί, παίρνοντας αμπάριζα και άλλους λαούς, μεγαλώνει.

Για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών, μιας χούφτας μονοπωλίων, που προσδοκούν οφέλη και κέρδη από τη μοιρασιά των ιμπεριαλιστών, ο λαός ματώνει.

Για να πληρωθούν τα πάνω από 4 δις ευρώ το χρόνο για το ΝΑΤΟ, για τους νέους εξοπλισμούς, που φυσικά δεν υπηρετούν την άμυνα της χώρας, αλλά τις ανάγκες αυτού του δολοφονικού ιμπεριαλιστικού μηχανισμού.

Για τα ίδια συμφέροντα όλη η χώρα έχει γεμίσει αμερικανο-νατοïκές βάσεις οι οποίες διαχρονικά, πολύ περισσότερο τώρα στον πόλεμο στην Ουκρανία στοχοποιούν, απειλούν άλλους λαούς.

Διαθέτουν ακόμα και υποδομές για πυρηνικά όπλα, όπως η βάση στον Άραξο, εδώ στην περιοχή. Τελικά όμως μετατρέπουν τη χώρα μας, το λαό μας σε στόχο αντιποίνων και μαγνήτη επιθέσεων.

Για να υπηρετήσει αυτά τα ξένα προς το λαό συμφέροντα, η κυβέρνηση της ΝΔ έφερε άρον-άρον την ελληνοαμερικανική συμφωνία στη Βουλή και ετοιμάζεται να την ψηφίσει την Πέμπτη για να την πάρει μαζί στις αποσκευές του ο Πρωθυπουργός, ο κ. Μητσοτάκης στο ταξίδι του στις ΗΠΑ.

Μια συμφωνία όμως, που προετοίμασε ο ΣΥΡΙΖΑ και η κυβέρνησή του, ο κ. Τσίπρας, μέσω του “στρατηγικού διαλόγου” με τις ΗΠΑ, κι ας εμφανίζεται τώρα ότι δεν ξέρει τίποτα για το έγκλημα.

Γιατί η αναβάθμιση της Σούδας, οι νέες βάσεις στην Αλεξανδρούπολη, το Στεφανοβίκειο και τη Λάρισα, που με τη συμφωνία με τις ΗΠΑ ισχυροποιούνται πάρα πέρα και επεκτείνονται επ’ αόριστον, είναι έγκλημα σε βάρος του λαού μας.

Και όλα τα υπόλοιπα, περί δήθεν προστασίας της εδαφικής ακεραιτότητας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων απέναντι στις προκλητικές διεκδικήσεις της Τουρκίας που για δεκαετίες επικαλούνται, αποδείχτηκαν μύθος και κατέρρευσαν παταγωδώς. Στις μέρες μας, δεν μπορούν καν να ακουστούν, γιατί καλύπτονται από τον διαπεραστικό ήχο των Τούρκικων μαχητικών πάνω από το Αιγαίο, που έχουν κάνει κόσκινο τον ελληνικό εναέριο χώρο.

Βουλιάζουν στις ΝΑΤΟϊκές θάλασσες. Θάβονται κάτω από το ΝΑΤΟϊκό έδαφος κι όλα τα άλλα “ωραία”, που ανακάλυψαν οι ΑμερικανοΝΑΤΟϊκοί για να στρώσουν το έδαφος των απαράδεκτων συμβιβασμών με την Τουρκία, οι οποίοι, όχι μόνο δε θα λύσουν, αλλά το αντίθετο: Θα δημιουργήσουν νέα προβλήματα και μεγαλύτερες συγκρούσεις.

Όποιος θέλει πραγματικά να βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας, με την εργατική τάξη, το λαό, και όχι μαζί με τους εκμεταλλευτές του, τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και τις κυβερνήσεις τους, παίρνει τη θέση του στον αγώνα που ξεδιπλώνεται σε όλη την Ελλάδα με το ΚΚΕ μπροστά, ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας σε αυτόν.

Κι αυτό σημαίνει πάλη για να μην περάσει, να καταδικαστεί στην εργατική λαϊκή συνείδηση η Ελληνοαμερικάνικη συμφωνία αλλά και οι κυβερνήσεις, τα κόμματα που την προετοίμασαν, τη στήριξαν.

– Για να κλείσουν τώρα όλες οι στρατιωτικές βάσεις του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη χώρα μας, που αξιοποιούνται ως ορμητήρια πολέμου.

– Να κλείσει η βάση του Άραξου και να σταματήσει κάθε σχέδιο, ακόμα και σκέψη να έρθουν εδώ πυρηνικά όπλα.

– Να σταματήσουν να χρησιμοποιούνται οι στρατιωτικές υποδομές της χώρας μας για ΝΑΤΟϊκές και άλλες ασκήσεις, πραγματικές «πρόβες πολέμου» που πραγματοποιούν τα γεράκια του πολέμου στην Ανδραβίδα και άλλου.

– Να μη σταλεί κανένα ελληνικό στρατιωτικό σώμα πουθενά ούτε στην Ουκρανία, ούτε σε χώρες που συνορεύουν με αυτήν ή σε άλλες ιμπεριαλιστικές αποστολές. Κανένα σώμα των Ένοπλων Δυνάμεων να μη βρεθεί εκτός συνόρων.

– Να μη χρησιμοποιούνται ελληνικά εδάφη, υποδομές και μέσα, ως στρατιωτικά – πολεμικά προγεφυρώματα οποιουδήποτε.

– Με λίγα λόγια να σταματήσει οποιαδήποτε συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας που δεν περιορίζεται φυσικά, μόνο στην αποστολή πολεμικού υλικού, αλλά έχει χίλιες δυο μορφές, σαν τη Λερναία Ύδρα.

Να δυναμώσει ο αγώνας ενάντια στις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, όπου είναι στρατευμένη η αστική τάξη της χώρας μας και οι κυβερνήσεις της.

Για να συντονιστεί η πάλη των λαών, ώστε αυτοί να δώσουν τη διέξοδο από τον πόλεμο, βάζοντας στο στόχαστρο τον πραγματικό τους αντίπαλο σε κάθε χώρα και συνολικότερα.

Όποιος θέλει πραγματικά να βρίσκεται στη σωστή πλευρά της ιστορίας με την εργατική τάξη, το λαό και όχι με το κεφάλαιο, τους εκμεταλλευτές του, παίρνει τη θέση του στον αγώνα για να μην πληρώσει ο λαός το λογαριασμό του πολέμου, όπως συνεχίζει να πληρώνει το λογαριασμό τη κρίσης και της πανδημίας.

Γιατί αυτός ο λογαριασμός, αυτό το χρέος, δεν είναι δικό του. Είναι λογαριασμός που δημιουργήθηκε από την προκλητική στήριξη των μεγάλων επιχειρήσεων στα χρόνια της κρίσης και της όποιας ανάπτυξης ακολούθησε, στα χρόνια της πανδημίας που έφερε μια νέα κρίση. Και τώρα ήρθε και ο πόλεμος για να φουσκώσει κι άλλο τον λογαριασμό.

Παίρνουμε, λοιπόν θέση στον αγώνα για μέτρα υπεράσπισης του εργατικού – λαϊκού εισοδήματος από την ακρίβεια και την ενεργειακή φτώχεια…

Μια φτώχεια που δε δημιούργησε ο πόλεμος, αλλά έχει ξεκινήσει νωρίτερα με τις στρατηγικές επιλογές όλων των κυβερνήσεων στον τομέα της ενέργειας. Με την απελευθέρωση της ενέργειας και την απολιγνιτοποίηση, στο όνομα της «πράσινης» μετάβασης, για να τα κονομήσουν τα «πράσινα» μονοπώλια.

Κι αυτή η “κονόμα” για τα μονοπώλια της ενέργειας, δεν πρόκειται να σταματήσει, επειδή η κυβέρνηση της ΝΔ ανακοίνωσε κάποια μέτρα για την ενεργειακή ακρίβεια, τα οποία ουσιαστικά μετατρέπουν τους αβάσταχτους υπέρογκους λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος σε νέους πρόσθετους φόρους και περικοπές για το λαό.

Ας αφήσουν λοιπόν την κοροϊδία: πάλι τα λαϊκά νοικοκυριά θα πληρώσουν τα σπασμένα, αυτή τη φορά από τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή με νέες περικοπές και νέους φόρους. Αυτό που πριν πληρώναμε ως “καταναλωτές”, τώρα θα το πληρώνουμε ως «φορολογούμενοι»! Αλλά την ίδια ώρα, τα κέρδη των ενεργειακών ομίλων, των εφοπλιστών, που μεταφέρουν το αμερικανικό φυσικό αέριο, δεν θα τα ακουμπήσει κανείς! Αλίμονο!

Ουσιαστική ανακούφιση του λαού αποτελούν μόνο οι προτάσεις του ΚΚΕ.

Γιατί βρίσκονται σε σύγκρουση με την πολιτική της ΕΕ για την “πράσινη μετάβαση” που με συνέπεια προωθούν και στηρίζουν από κοινού ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα αστικά κόμματα.

Αυτές οι προτάσεις θέτουν στο επίκεντρο:

• Την άμεση και πλήρη επαναλειτουργία των λιγνιτικών μονάδων,
• Την κατάργηση του λεγόμενου «ευρωπαϊκού τέλους διοξειδίου του άνθρακα», που τεχνητά απαξιώνει τη λιγνιτική παραγωγή,
• Την κατάργηση της ρήτρας αναπροσαρμογής, των ειδικών φόρων και του χρηματιστηρίου ενέργειας,
• Την εγκατάλειψη των κυρώσεων κατά της Ρωσίας, που εκτινάσσουν το κόστος του φυσικού αερίου.
• Για να αξιοποιηθούν όλες οι πηγές ενέργειας που διαθέτει η χώρα μας και να πάψει επιτέλους η ενέργεια να αποτελεί εμπόρευμα.

Φίλες και φίλοι

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Από δω, απ’ αυτή τη μεγαλειώδη συγκέντρωση της Πάτρας, σας καλούμε όλους και όλες, να συνεχίσουμε να στεκόσαστε ακόμα και με τις επιμέρους ξεχωριστές απόψεις και τους προβληματισμούς σας, σε αυτή τη σωστή πλευρά της ιστορίας, κάνοντας το ΚΚΕ, το εργατικό λαϊκό κίνημα, ακόμα πιο ισχυρά, μεγάλα, δυνατά!

Γιατί ξέρετε, ότι το ΚΚΕ δεν ταλαντεύτηκε ποτέ, δεν έκανε βήμα πίσω. Βρίσκεται σταθερά στο πλάι της εργατικής τάξης, του λαού, για να βρουν επιτέλους δικαίωση τα όνειρα του Μπελογιάννη, και του κάθε Μπελογιάννη, για να ξημερώσουν καλύτερες μέρες για το λαό μας και τα παιδιά του.

Από όποιο μετερίζι βρίσκεται ο καθένας και η καθεμιά. Από όποια σκοπιά κι αν βλέπει τα πράγματα, από όποια σκοπιά προσπαθεί να εξηγήσει τις εξελίξεις. Ό,τι επιλογές κι αν έκανε στο παρελθόν, κατά βάθος γνωρίζει, πως αυτή είναι τελικά η σωστή πλευρά της Ιστορίας. Να πάρει τη θέση του στο πλάι του ΚΚΕ, στο δρόμο της ανατροπής για την εργατική εξουσία, το σοσιαλισμό.

Και δω στην Πάτρα έχετε πλέον πολλές αποδείξεις πως η συμπόρευση με το ΚΚΕ είναι αυτή που μπορεί να συγκινήσει ξανά, να αγκαλιάσει, να δώσει διέξοδο σε παλιούς αγωνιστές, και να γεννήσει και καινούργιους.

Να δυναμώσει ξανά την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αρχίζει να αλλάζει. Και θα αλλάξει, με πείσμα, αφοσίωση και αυταπάρνηση.

Μόνο που αυτό το κάτι σήμερα κερδίζεται με επίπονη αποφασιστική δουλειά, δουλειά μυρμηγκιού, εκεί που ο ένας που στέκεται όρθιος μπορεί να κερδίσει κι άλλους, να τους δώσει το χέρι να σηκωθούν και όλοι μαζί να φέρουν τελικά τον κόσμο ανάποδα.

Φίλες και φίλοι

Μπορεί ακόμα να μην έχουμε φέρει τον κόσμο ανάποδα, αλλά είμαστε αισιόδοξοι ότι κάτι έχουμε καταφέρει.

Κι εδώ στο δήμο της Πάτρας, που δίπλα στους κομμουνιστές συμπορεύονται κι άλλοι αγωνιστές, για να μπορέσει να πάρει ανάσα ο εργάτης, ο άνεργος, ο βιοπαλαιστής, ο αυτοαπασχολούμενος, τα παιδιά του εδώ σ’ αυτή την πόλη που τσακίζει κόκκαλα η φτώχεια και η ανεργία.

Αυτή την ευθύνη αναλάβαμε πριν μερικά χρόνια όταν ο λαός της Πάτρας εμπιστεύτηκε το δήμο στο ΚΚΕ και στον κομμουνιστή δήμαρχο, στον Κώστα τον Πελετίδη. Και συνεχίζουμε.

Το λαό της Πάτρας υπηρετεί η σημερινή πλειοψηφία του Δήμου και όχι τα μεγάλα συμφέροντα της πόλης. Αυτή την ευθύνη έχουμε αναλάβει και σ’ αυτό τον δύσκολο γεμάτο εμπόδια δρόμο θα βαδίσουμε.

Έχετε πλέον πολλές αποδείξεις πως η συμπόρευση των τίμιων αγωνιστών, όλων των ανθρώπων καλής θέλησης με τους κομμουνιστές, μπορεί να αλλάξει μια κατάσταση που πριν φαινόταν αδύνατο πως θα συμβεί.

Όπως επίσης έγινε στο Εργατικό Κέντρο της Πάτρας, εκεί όπου είχαν κατσικωθεί σε βάρος των εργαζομένων τα τσιράκια της εργοδοσίας.

Και σήμερα οι εργάτες στα μεγάλα εργοστάσια, στους μεγάλους χώρους δουλειάς, τα νέα παιδιά που βγαίνουν στο μεροκάματο, έχουν ένα στήριγμα απέναντι στην εργοδοτική ασυδοσία, έχουν από κάπου να πιαστούν για να μη τους καταπιεί η εργασιακή ζούγκλα.

Όλοι όσοι αισθάνεστε προοδευτικοί, αριστεροί εδώ στην Πάτρα, ξέρετε ότι η συμπόρευση με το ΚΚΕ πολλαπλασιάζει τις μάχιμες δυνάμεις, ανοίγει δρόμους και δείχνει πως υπάρχει τελικά διέξοδος για το λαό. Κι αυτή δεν βρίσκεται στα κόμματα του κεφαλαίου που άρχισαν τα παζάρια ποιος με ποιόν θα κυβερνήσει, δηλαδή ποιος και με ποιους κυβερνητικούς συνεργάτες θα κάτσει ξανά στο σβέρκο του λαού.

Έχετε την πείρα να δείτε ποιος είναι μαζί σας και ποιος είναι απέναντι με το κεφάλαιο και ενάντια σας!

Και μη σας ξεγελούν που κάποιοι για να χαϊδέψουν τα αυτιά σας θυμήθηκαν ακόμα και το σοσιαλισμό, όπως ο Τσίπρας στο πρόσφατο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Το ίδιο είχε κάνει και ο Γιώργος Παπανδρέου το 2009 -θυμούνται οι Πατρινοί- στην αρχή της οικονομικής κρίσης, πριν φέρει και ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο, απόδειξη πως η σοσιαλδημοκρατία μπορεί να υπηρετεί τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού στο όνομα του σοσιαλισμού.

Βέβαια ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τη μια μέρα μίλησε για τον σοσιαλισμό, και την άλλη μέρα τον πήρε πίσω για να καθησυχάσει όπως είπε τα “πρόθυμα μιντιακά παπαγαλάκια”. Καμιά ανησυχία δεν είχαν τα επιτελεία του συστήματος, κύριε Τσίπρα, γιατί ξέρουν πως προσφέρεις μεγάλες υπηρεσίες στο σύστημα όταν μπορείς να εφαρμόσεις και συ, όπως και η ΝΔ, τη βαρβαρότητα και μάλιστα επικαλούμενος το σοσιαλισμό, το όραμα του οποίου παρά τη λάσπη, τη συκοφάντηση, την υποχώρηση του κινήματος, παραμένει ζωντανό στη συνείδηση ενός κόσμου.

Προσφέρεις μεγάλες υπηρεσίες στο κεφάλαιο όταν ζητάς από όσους νιώθουν προοδευτικοί, αριστεροί και είναι αγωνιστές να κρεμάσουν τον σοσιαλισμό ψηλά στο εικονοστάσι και να κατεβάσουν ακόμα πιο χαμηλά τις απαιτήσεις τους για μια καλύτερη ζωή, δηλαδή να συμβιβαστούν με τη βαρβαρότητα στο όνομα του ρεαλισμού.

Μη σας ξεγελούν! Ότι έχουν αφήσει πίσω οι κυβερνήσεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ, βαρβαρότητα είναι.

Και ότι είναι μπροστά και ετοιμάζονται να το φέρουν, ανεξάρτητα ποιος, ποιο κόμμα δηλαδή και με ποιους συνεταίρους θα το φέρει, πάλι βαρβαρότητα είναι.

Βαρβαρότητα είναι οι αντεργατικοί νόμοι, ο νόμος Χατζηδάκη που μάλιστα ο Τσίπρας θέλει να τον εφαρμόσει στο κόμμα του με την πρόταση του για την ηλεκτρονική ψηφοφορία των μελών που και γι αυτό θα ψηφίσουν την επόμενη εβδομάδα.

Βαρβαρότητα είναι για τη λαϊκή οικογένεια οι δεσμεύσεις -οι οποίες συνιστούν ένα νέο υπερμνημόνιο- του Ταμείου Ανάκαμψης, τις συμβάσεις του οποίου από κοινού ψήφισαν η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ, άσχετα αν τσακώνονται για το πως, (δηλαδή σε ποιους επιχειρηματικούς ομίλους) θα μοιραστούν τα 35 δις του Ταμείου.

Βαρβαρότητα είναι η συμμετοχή και εμπλοκή στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ, κατ’ επέκταση στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία.

Και αν σήμερα δίνουν και παίρνουν τα υπαρκτά και ρεαλιστικά σενάρια για κάποιας μορφής κυβέρνηση συνεργασίας ανάμεσα στον ΣΥΡΙΖΑ, τη ΝΔ, το ΚΙΝΑΛ είναι γιατί όλοι τους συναντιούνται, παρά τις αναγκαίες διαφορές τους, σ’ αυτή την πολιτική που όσο πιο βάρβαρη γίνεται, τόσο πιο πολλοί χρειάζονται για να την εφαρμόζουν.

Γι αυτό χρειάζεται να δυναμώσει ακόμα περισσότερο η συμπόρευση με το ΚΚΕ.

Γιατί αν σήμερα οι εργαζόμενοι, ο λαός μπορούν να κερδίσουν ανάσες ανακούφισης, αυτό θα γίνει μόνο στον ελπιδοφόρο δρόμο της σύγκρουσης με την καπιταλιστική βαρβαρότητα, για το σοσιαλισμό!

ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΡΟΜΟ Ο ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ!

ΖΗΤΩ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΗΡΩΩΝ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ!

Πηγές: 902.γρ – Ριζοσπάστης