«Θα φύγω τώρα σαν τρελός, απόκληρος και πικραμένος. Εγώ ο ξένος…»
Σαν σήμερα έφυγε από τη ζωή ο μεγάλος Στράτος Διονυσίου. Η σημασία της προσφοράς του ως λαϊκού τραγουδιστή ή καλύτερα ως κοινωνού με τον απλό λαϊκό κόσμο και με τις μάζες γενικότερα, υπήρξε μεγάλη, γι’ αυτό και αγαπήθηκε τόσο πολύ, όσο λίγοι συνάδελφοί του
Σαν σήμερα, στις 11 του Μάη 1990, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 55 ετών, ο μεγάλος λαϊκός ερμηνευτής Στράτος Διονυσίου.
«Ο Στράτος Διονυσίου, 30 ολόκληρα χρόνια χωρίς την παραμικρή διακοπή, κυριάρχησε στο γνήσιο λαϊκό τραγούδι. Χάραξε δικούς του ερμηνευτικούς δρόμους και με την αξία του, τίμια και παλικαρίσια, αναδείχτηκε κορυφαία φυσιογνωμία στον χώρο του. Μέσα από το έργο του περνάει σχεδόν ολόκληρη η ζωή αυτού του υπέροχου λαϊκού τραγουδιστή. Μια ζωή που συνδέεται με επιτυχία διαρκείας αλλά και με βάσανα, περιπέτειες και κοινωνική αδικία που αντιμετώπισε στα χρόνια της πορείας του στο λαϊκό τραγούδι. Από το ξεκίνημά του ως τον θάνατό του. Από το πρώτο ως και το τελευταίο τραγούδι» σημειώνει ο αξέχαστος δημοσιογράφος, μελετητής, «άγιος» του λαϊκού μας τραγουδιού, Πάνος Γεραμάνης, στο βιβλίο του “Η ζωή μου ένα τραγούδι” (εκδ. Καστανιώτη).
Ο Στράτος Διονυσίου γεννήθηκε στις 8 του Νοέμβρη 1935, στη Νιγρίτα Σερρών, από γονείς Μικρασιάτες και τα πρώτα χρόνια της ζωής του τα πέρασε στη Θεσσαλονίκη. Στην οικογένειά του το τραγούδι δεν έλειψε ποτέ, οι γονείς του είχαν πολύ καλή φωνή.
Ορφάνεψε από πατέρα στα 10 του χρόνια και δούλεψε σκληρά για να ζήσει. Πούλαγε λουκούμια με τον ταβλά, στις γειτονιές της Θεσσαλονίκης, κουβάλησε λάσπη στα γιαπιά της πόλης, δούλεψε σε ραφτάδικο.
Το 1959, τελειώνοντας το στρατιωτικό του, έπιασε δουλειά επαγγελματικά ως τραγουδιστής στο κέντρο «Φαρίντα», πάντα στη Θεσσαλονίκη.
Από το καλοκαίρι του 1958 και το πρώτο του ηχογραφημένο τραγούδι «Παράγκες και παλάτια» ερμήνευσε αμέτρητα τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες και κέρδισαν τη μάχη με το χρόνο. Ενδεικτικά αναφέρουμε τους τίτλους: “Δεν με πόνεσε κανείς”, “Και τι δεν κάνω”, “Γιατί καλέ γειτόνισσα”, “Του κόσμου το περίγελο”, “Άστη να φύγει”, “Εγώ καλά σου τα ‘λεγα”, “Στο σταθμό του Μονάχου”, “Θα ρίξω ροδοζάχαρη”, “Ήταν ψεύτικα”, “Μια γυναίκα”, “Φέρτε το παιδί του χάρου”, “Βρέχει φωτιά στη στράτα μου”, “Ο παλιατζής”, “Μπαγλαμάδες και μπουζούκια”, “Ένας αητός γκρεμίστηκε”, Αγάπη μου επικίνδυνη”, “Αφιλότιμη”, “Αποκοιμήθηκα”, «Υποκρίνεσαι», «Τα πήρες όλα», «Και λέγε-λέγε», «Άκου βρε φίλε», «Μόνο οι ερωτευμένοι» ,«Ο λαός τραγούδι θέλει», «Ο Σαλονικιός», «Με σκότωσε γιατί την αγαπούσα», «Εγώ ο ξένος», «Ένα λεπτό περιπτερά», «Καλύτερα μαζί σου και τρελός», «Θυμήσου», «Της γυναίκας η καρδιά», «Νομίζεις», «Ο ταξιτζής», «Και τότε μόνος» και πολλά άλλα.
«Η σημασία της προσφοράς του ως λαϊκού τραγουδιστή ή καλύτερα ως κοινωνού με τον απλό λαϊκό κόσμο και με τις μάζες γενικότερα, υπήρξε μεγάλη, γι’ αυτό και αγαπήθηκε τόσο πολύ, όσο λίγοι συνάδελφοί του. Άγγιξε τα παράπονα και τις ευαισθησίες των ανθρώπων της γειτονιάς μα και… του σαλονιού. Η φωνή του Στράτου Διονυσίου και τα τραγούδια του ξεκινούσαν από την Κοκκινιά, έφταναν ως το Περιστέρι και την Νέα Ιωνία, και άρεσαν ακόμη και στο Κολωνάκι. Γι’ αυτό στα 32 χρόνια της αδιάκοπης πορείας του στο λαϊκό τραγούδι η δημοτικότητά του ήταν μεγάλη» επισημαίνει ο Πάνος Γεραμάνης.
Ο Στράτος συνεργάστηκε με δημιουργούς, από τα μεγαλύτερα ονόματα του λαϊκού τραγουδιού, όπως: Απόστολος Καλδάρας, Βασίλης Τσιτσάνης, Γιάννης Παπαϊωάννου, Μανώλης Χιώτης, Θόδωρος Δερβενιώτης, Μπαγιαντέρας, Γιώργος Μητσάκης, Κώστας Βίρβος, Μπάμπης Μπακάλης, Μίμης Πλέσσας, Άκη Πάνου, Αντώνης Ρεπάνης, Λευτέρης Παπαδόπουλος, Χρήστος Κολοκοτρώνης, Αντώνης Κατινάρης, Γιώργος Χατζηνάσιος, Τάκης Σούκας, Τάκης Μουσαφίρης, Χρήστος Νικολόπουλος, Θανάσης Πολυκανδριώτης, Αλέκος Χρυσοβέργης και Σπύρος Γιατράς, Γιάννης Πάριος και πολλοί άλλοι.
Το 1990 κυκλοφορεί ο δίσκος «Ποιος άλλος» ο τελευταίος σταθμός της συνεργασίας του Τάκη Μουσαφίρη με τον Διονυσίου, που έμελλε να είναι και ο τελευταίος δίσκος του Στράτου αφού στις 11 του Μάη έφυγε ξαφνικά από τη ζωή. «Δεν πιστεύω να ένοιωθαν οι λέξεις τόσο όμορφα σε άλλο στόμα…Τα τραγούδια του Στράτου, όταν έλεγαν ψωμί, μάνα, πατέρας, φίλος, μπέσα, οικογένεια, πουλιά, θεός, γίνονταν ζωντανές εικόνες», θα πει ο Μουσαφίρης συγκλονισμένος από την απροσδόκητη απώλεια του Στράτου, μπροστά στην κάμερα της κρατικής τηλεόρασης, εκφράζοντας απεριόριστη εκτίμηση και θαυμασμό για τον μεγάλο λαϊκό ερμηνευτή τον οποίο αποκαλεί «φυσικό φαινόμενο».
Μια μέρα πριν το αναπάντεχο τελευταίο ταξίδι του ο Στράτος βρίσκεται στο στούντιο με τον Μουσαφίρη. Ευδιάθετος και ευχαριστημένος από την πορεία των ηχογραφήσεων ευχαριστεί τον συνθέτη για τα τραγούδια του και τον ασπάζεται. Δίνουν ραντεβού για την επόμενη ηχογράφηση, μα ο θάνατος τον προλαβαίνει και του κόβει το νήμα της ζωής. Είχε προλάβει να ολοκληρώσει εννιά τραγούδια…
«Ιδιαίτερα το τραγούδι του Τάκη Μουσαφίρη, «Εγώ ο ξένος», ο Στράτος Διονυσίου το έχει ερμηνεύσει με πολύ παράπονο» σημειώνει ο Πάνος Γεραμάνης. Κια συνεχίζει: «Ήταν μια έκφραση της ίδιας του της ζωής. Του θύμιζε άλλες καταστάσεις δίωξης και κατατρεγμού, από φίλους και εχθρούς, που τον ενοχοποίησαν και τον έριξαν στη φυλακή. Αυτές τις στιγμές του άδικου κατατρεγμού και του μεγάλου πόνου δεν τις ξεχνούσε ποτέ ο Στράτος. Έσταζαν ατέλειωτη πίκρα τα χείλη του όταν μιλούσε γι’ αυτά τα γεγονότα…»
Δείτε ακόμα:
Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια ταξιδεύουν: «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου»
