Η νέα γενιά έχει ιδανικά…

Η νίκη της Πανσπουδαστικής αποτέλεσε έναν σταθμό, ιδιαίτερα με τον τρόπο που ήρθε. Μας έκανε να χαμογελάσουμε, με έναν τρόπο απολαυστικό. Σαν να γυρίσαμε στα αμφιθέατρα εμείς.  

Οι εκλογικές νίκες της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για πάνω από τριάντα χρόνια (δυστυχώς) αποτελούσαν ένα εκλογικό θεμέλιο, που ήταν σχεδόν ακατόρθωτο να σπάσει. Σχεδόν. Γιατί δεν είχαν προβλέψει τα παιδιά της Πανσπουδαστικής…

Μιλάμε για εκείνα τα παιδιά που βίωσαν ήδη από το δημοτικό τις συνέπειες των πολιτικών των 2 μνημονίων. Και κάπου στο γυμνάσιο τούς ήρθε και το αριστερό μνημόνιο. Και καπάκι τους έρχεται η Κεραμέως. Και μετά τους έρχεται η πολιτική της κυβέρνησης για την πανδημία, και τους λέει «όχι, δεν μπορείς να κάνεις μάθημα διά ζώσης». Λες και μπορείς να κανείς εργαστήρια μέσω υπολογιστή με ένα ίντερνετ που έπεφτε συνεχώς, αν είχες και δικό σου υπολογιστή. Και τέλος, τους φέρνουν και την καταστολή μέσα στο ίδρυμα. Ε, καλή κηδεία έκαναν στην ΔΑΠ.

Οι εκλογικές νίκες της ΔΑΠ ήταν γνωστό το πώς επιτυγχάνονταν (σχεδόν παντού). Ακόμα και όταν υπήρχαν παιδιά που προσπαθούσαν να θέσουν πιο συζητήσιμα τις απόψεις τους, εντός της συγκεκριμένης παράταξης, πάντοτε οι τακτικές αυτές υπερτερούσαν. Ήταν κεντρική γραμμή και λογική. Λογική, γιατί όταν ξέσπασε ο κορονοϊός και οι διαπροσωπικές σχέσεις περιορίστηκαν οι εκλογές εκ των πραγμάτων έγιναν πιο πολιτικές. Και όταν πολιτικοποιούνται οι εκλογές, η ΔΑΠ χάνει. Αυτό θα μείνει. Του χρόνου θα πάνε φοβισμένοι. Φοβισμένοι από τη γενιά που τους ξερίζωσε και φοβισμένοι μην πολιτικοποιηθούν οι εκλογές ξανά….

ΥΓ1: Όλοι όσοι σταθήκαμε σαν φοιτητές δίπλα στο γαρύφαλλο, νιώσαμε σαν να κερδίσαμε εμείς.

ΥΓ2: Και επειδή αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, ΜΠΡΑΒΟ ΣΤΗΝ ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΧΩΡΟΤΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΣΤΟ ΑΠΘ!!!!