“Μια γενιά σημαδεμένη” – “Χάρκοβο και Παλαιστίνη”

Δύο ποιήματα του Γιώργου Δ. Μπίμη

Μια γενιά σημαδεμένη

Μια γενιά σημαδεμένη,
ήρωες, δειλοί και σκάρτοι,
πένθιμη κλωστή δεμένη
στου Οδυσσέα το κατάρτι…

Με τα μάτια διψασμένα
στον αγέρα που σφυρίζει,
κύματα τα περασμένα
κι ο καιρός ξανά γυρίζει.

Στη βροχή που δυναμώνει,
τρέμουν στο βοριά τα φύλλα,
μα στο βλέμμα που νυχτώνει
πάλι για τον πόνο μίλα.

Στην Καισαριανή ένα βράδυ,
χάθηκε της γης  τ’ ασκέρι
κι άνοιξαν οι πόρτες του Άδη
από τ’ αδερφού το χέρι.

Μια γενιά σημαδεμένη
δίχως φως κι ελευθερία.
Κάποιοι βγήκαν κερδισμένοι
κι άλλοι ζουν μια εξορία,…

 

Χάρκοβο και Παλαιστίνη

Χάρκοβο και Παλαιστίνη,
ίδια μοίρα μας ενώνει…
Ποιος το θάνατο συστήνει,
πιο συμφέρον μας ματώνει;

Στην Ευρώπη, στην Ασία,
σε Αφρική κι Αμερική,
όλοι οι μόχθοι μια θυσία,
να πλουταίνουν μερικοί.

Τα κανόνια, τις οβίδες,
τα χρεώνονται οι λαοί,
για να ζουν οι παραλήδες
στην αφύσικη χλιδή.

‘’Αίμα και ψυχή θα δώσω
στο θυσιαστήριο,
εισφορά, για ν’ ακυρώσω,
το φριχτό μαρτύριο…’’

Κάποια μέρα να φιλιώσουν
οι ανάγκες των πολλών
κι οι κολλήγοι να τελειώσουν
την ελίτ των τρυφηλών.

Η ομόνοια ν’ αγκαλιάσει
όλους τους λαούς της γης!
Κι όλη η πλάση ν’ αγαλλιάσει
στους παιάνες μιας αυγής,…

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Κάντε ένα σχόλιο: