Εργατικό Κέντρο Άρτας: Το δικό μας «ευαγγέλιο» χαράκτηκε από μια κόκκινη γραμμή, που άφησαν πίσω τους οι νεκροί συνάδελφοι μας
Ο λαός της πόλης μας με μπροστάρη το Εργατικό Κέντρο Άρτας και την οικογένεια του αδικοχαμένου συναδέλφου, έβαλε τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, καταδικάζοντας την εργοδοσία. Η απόφαση του τριμελούς πλημμελειοδικείου Άρτας να κρίνει ένοχη την εργοδοσία, επισφράγισε αυτό που η εργατική τάξη είχε ήδη αποφασίσει.
Με απόφαση μαζικής καταδίκης του εργοδοτικού εγκλήματος για το θάνατο του 29χρονου ηλεκτρολόγου Χρήστου Ζορμπά που έχασε την ζωή του εν ώρα εργασίας το Σάββατο 6 Ιούνη του 2020, απάντησε ο λαός της Άρτας, στις προσπάθειες της εργοδοσίας, για να καταργηθεί κάθε έννοια ευθύνης για τα μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, που κατακτήθηκαν με αγώνες δεκαετιών από το εργατικό κίνημα, στις προσπάθειες να απαλλαγεί από την υποχρέωση της να διασφαλίζει μέτρα προστασίας γιατί αποτελούν κόστος και εμπόδιο στην καλπάζουσα κερδοφορία του κεφαλαίου, προσπαθώντας να παγιώσουν μια αντίληψη ότι τα μέτρα σε κάθε χώρο είναι ευθύνη των εργαζομένων και περιλαμβάνονται στο μισθό τους. Η απάντηση του λαού της Άρτας, δόθηκε για άλλη μια φορά, μέσα από ένα από τα μεγαλύτερα συλλαλητήρια, που έχουν γίνει στην πόλη και διοργανώθηκε από το Εργατικό Κέντρο Άρτας, με την συμπαράσταση των Εργατικών Κέντρων, Πάτρας, Αγρινίου, Γιαννίνων, Λευκάδας, Θεσπρωτίας, Κέρκυρας και της Πανελλήνιας ομοσπονδίας εργατοτεχνιτών σε Γάλα – Τρόφιμα – Ποτά.
Δείτε αναλυτικά εδώ:
Η μεγάλη συγκέντρωση ξεκίνησε με την κεντρική ομιλία του Εργατικού Κέντρου Άρτας, από τον Αλέξη Κατσαρό ακολούθησε χαιρετισμός από τον Μανώλη Καραντούσα, πρόεδρο της Ομοσπονδίας Εργατοτεχνιτών Γάλακτος Τροφίμων Ποτών με αναφορές στα εργοδοτικά εγκλήματα που γίνονται στο βωμό του κέρδους και στη συνέχεια η Αντιπρόεδρος του Εργατικού Κέντρου διάβασε την κοινή δήλωση των δικηγόρων της οικογένειας του Χρήστου Ζορμπά, κ. Όλυ Τσουμάνη και Θανάση Καμπαγιάννη.
Η ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Εργαζόμενοι – Εργαζόμενες.
Λαέ της Άρτας.
Ένας ανελέητος πόλεμος διεξάγεται από την πλουτοκρατία, ενάντια στη ζωή και το μέλλον της εργατικής τάξης και του λαού μας. Σήμερα δεν υπάρχει έγκλημα που το κεφάλαιο δεν θα το κάνει για το κέρδος. Σ’ αυτό τον πόλεμο που μας κήρυξαν, σε αυτή την νόμιμη και καθαγιασμένη ληστεία, μετράμε ατελείωτους στεναγμούς, ατέλειωτες (παράπλευρες για αυτούς) απώλειες εργαζομένων, θύματα της εργοδοσίας στο ανελέητο κυνήγι του κέρδους. Μόνο για το 2017, που βγήκαν τα στοιχεία, μετράμε, 4954 νεκρούς και σακατεμένους εργάτες, και 5336 το 2018. Μια ματιά να ρίξετε το τελευταίο διάστημα, έχουμε δεκάδες νεκρούς συναδέλφους μας.
Είναι αυτό που περιέγραψε πριν από 180 χρόνια ο Μάρξ, ότι το κεφάλαιο, με κέρδος 20% γίνεται ζωηρό, με 50% γίνεται θετικά παράτολμο, με 100% τσαλαπατάει όλους τους ανθρώπινους νόμους, με 300% δεν υπάρχει έγκλημα που να μη ριψοκινδυνεύσει να το κάνει.
Είναι αυτή η τάξη, που ο λαϊκός μας λογοτέχνης, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, έγραψε πρίν 130 χρόνια, ότι η πλουτοκρατία ἦτο, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ὁ μόνιμος ἄρχων τοῦ κόσμου, ὁ διαρκὴς ἀντίχριστος. Αὕτη γεννᾶ τὴν ἀδικίαν, αὕτη τρέφει τὴν κακουργίαν, αὕτη φθείρει σώματα καὶ ψυχάς.
Και εμείς όπου μας βρίσκει το κακό, θυμόμαστε την προτροπή του Οδυσσέα Ελύτη στο Άξιον Εστί, και μνημονεύουμε τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Και τον μνημονεύουμε γιατί σήμερα τα παράσιτα του πλούτου, απαξιώνουν τη ζωή των εργαζομένων, και για αυτή την απαξίωση θέλουν και θετική για αυτούς δικαστική απόφαση, θέλουν κάθε έναν να υποτάσσεται στη θέληση τους.
Σήμερα το κακό δεν βρήκε μόνο τον 29χρονο συνάδελφο μας τον Χρήστο. Βρίσκει όλη την εργατική τάξη, όλους τους εργαζόμενους. Η δίκη που βρίσκεται σε εξέλιξη, για τον θάνατο του 29χρονου Χρήστου Ζορμπά είναι δυστυχώς μία τραγική αφορμή για να αναδειχθούν οι προσπάθειες που κάνει η εργοδοσία, για να καταργηθεί κάθε έννοια ευθύνης για τα μέτρα υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς, που κατακτήθηκαν με αγώνες δεκαετιών από το εργατικό κίνημα. Η εργοδοσία κάνει προσπάθειες να απαλλαγεί από την υποχρέωση της να διασφαλίζει μέτρα προστασίας γιατί αποτελούν κόστος και εμπόδιο στην καλπάζουσα κερδοφορία του κεφαλαίου. Πάνε να παγιώσουν μια αντίληψη ότι τα μέτρα σε κάθε χώρο είναι ευθύνη των εργαζομένων και περιλαμβάνονται στο μισθό τους.
Αυτό αποδεικνύεται και στη συγκεκριμένη δίκη, από την προσπάθεια της εταιρείας “Ηπειρος” να συσκοτίσει την ευθύνη της σε σχέση με την εγκληματική έλλειψη των ρελέ διαφυγής στους ηλεκτρολογικούς πίνακες. Αποδεικνύεται από το ότι εμφάνισε αδίστακτα τιμολόγιο με γάντια καθαριότητας ως δήθεν “γάντια ηλεκτρολογικά”, που ακόμα και αυτά δεν χρεώθηκαν πουθενά, θέλοντας έτσι να φορτώσει αποκλειστικά την ευθύνη στον αδικοχαμένο συνάδελφό μας, στον Χρήστο Ζορμπά.
Εργαζόμενοι – Εργαζόμενες.
Για το πού πάει το πράμα, φάνηκε πιο έντονα τα τελευταία χρόνια όταν η Άρτα, έγινε πασαρέλα υπουργών και παρατρεχάμενων, για το «οικονομικό θαύμα» που συντελείται. Αυτήν την τάξη, οι κυβερνήσεις, την χαρακτηρίζουν σαν κλάδο επενδυτών, σαν κλάδο ευεργετών, και στην καλύτερη περίπτωση, άντε και να ζητήσουν να έχουν πιο υγιή ανταγωνισμό.
Με τη «λογική» τους έχουν δίκιο, γιατί οι ισολογισμοί των εργοστασίων της Άρτας, παρουσιάζουν τεράστια κέρδη. Πίσω όμως από αυτό το «οικονομικό θαύμα», κρύβονται συνθήκες στην κυριολεξία γαλέρας, βάζοντας στο περιθώριο την ίδια την ζωή των εργαζομένων.
Δεν είναι τυχαίο, που κανένα από τα κόμματα που «κονταροχτυπιούνται», για το ποιος θα είναι κυβέρνηση στις επόμενες εκλογές, δεν έβγαλε όχι καταγγελία, αλλά ούτε «κιχ». Άντε το πολύ – πολύ, να πουν κάτι για την «κακιά την ώρα». Μόνο που η «κακιά ώρα» βρίσκει μόνο τους εργαζόμενους. Κανένας εφοπλιστής δεν σκοτώθηκε από ηλεκτροπληξία, κανένας τραπεζίτης δεν έπεσε από σκαλωσιά, κανένας βιομήχανος δεν βαρυστομάχιασε, από το ανελέητο φαγοπότι των επιδοτήσεων. Τα κέρδη των επιχειρήσεων, ο ανταγωνισμός, η προάσπιση του εκμεταλλευτικού συστήματος, είναι το δικό τους ευαγγέλιο.
Προσπαθούν να καθαγιάσουν την τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, συνεχίζοντας να κρύβουν εργατικά ατυχήματα. Δεν είναι λίγοι οι εργάτες που καταλήγουν στο νοσοκομείο και δηλώνουν αυτοτραυματισμό. Ποιος οδηγός για παράδειγμα, μένει στην δουλειά του αν ζητήσει να έχει τα σωστά λάστιχα το φορτηγό που του δίνουν να κάνει δρομολόγιο; Πότε δηλώθηκε σαν ατύχημα το σακάτεμα του εργάτη από πτώσεις βράχων; Ακόμα και η καταγγελία του Εργατικού Κέντρου στηρίχθηκε στους αυτόπτες μάρτυρες άλλου συνεργείου. Προσπαθούν αυτά που πετυχαίνουν με το βούρδουλα της απόλυσης να τα κάνουν και παγιωμένη νομική αντίληψη.
Στην σημερινή ζούγκλα των εργασιακών σχέσεων, προειδοποιούμε ότι έρχονται και χειρότερα. Στις γαλέρες της παραγωγής κέρδους, ένα μακελειό διαρκείας, βρίσκεται σε εξέλιξη, με τη ζωή του εργάτη να κοστολογείται, με μέτρο σύγκρισης, αν κοστίζουν πιο πολύ συγκροτημένα μέτρα προστασίας, από μια ψευτοαποζημίωση, που και αυτή πάνε να την καταργήσουν. Σήμερα πιά, θέλουν απρόσκοπτη ανάπτυξη χωρίς εμπόδια, χωρίς καταδικαστικές αποφάσεις για τους εργοδότες. Χωρά όμως σακατεμένους και νεκρούς εργάτες, τεράστια ποσοστά κέρδους, σμπαραλιασμένα εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα.
Το Εργατικό Κέντρο της Άρτας, απευθύνεται σε όλους τους εργαζόμενους και τους καλεί να υπερασπίσουν μαζικά και αποφασιστικά το δικαίωμα στη ζωή. Η δίκαιη οργή μας, να γίνει δύναμη οργάνωσης και αγώνα, να γίνει δύναμη ανατροπής. Δεν είμαστε αριθμοί που προσθέτονται ή αφαιρούνται. Είμαστε οι σταγόνες, που ζυμώνονται στο ποτήρι της ανατροπής και η μία είναι που θα το ξεχειλίσει. Που θα βγάλει φτερούγες και κανείς πιά δεν θα μπορεί να τις σταματήσει.
Καλούμε όλους εσάς που συγκεντρωθήκατε σήμερα εδώ και όλους τους εργαζομένους της Άρτας. Σας καλούμε να εμπιστευτείτε τα σωματεία σας σε όποιον κλάδο και αν εργάζεστε. Να εμπιστευτείτε το εργατικό κέντρο. Τώρα πρέπει να κάνουμε το επόμενο βήμα. Οι εργαζόμενοι σε κάθε χώρο δουλειάς, να συζητήσουν τα προβλήματά τους, να βάλουν στο χαρτί τα αιτήματα τους. Ποια συγκεκριμένα μέτρα Υγείας και Ασφάλειας πρέπει να λάβει η εργοδοσία με ευθύνη της, για να μπορούμε να επιστρέψουμε ασφαλής πίσω στις οικογένειές μας. Να απαιτήσουμε ελέγχους από όλες τις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες. Να ορθώσουμε ανάστημα απέναντι στην εντατικοποίηση, τα ατελείωτα ωράρια, γιατί σε αυτές τις συνθήκες εργασίας πολλαπλασιάζονται τα εργατικά ατυχήματα. Να αξιοποιήσουμε κάθε χαραμάδα που μας δίνει ο νόμος για την προστασία της ζωής μας. Να εκλέξουμε σε κάθε χώρο δουλειάς επιτροπές υγείας, όπως προβλέπει ο νόμος, με τη συμμετοχή εργαζομένων που εμπιστευόμαστε ότι δεν θα πουλήσουν το τομάρι τους στην εργοδοσία, που θα τρέχουν τη λήψη και την εφαρμογή των μέτρων Υγείας και Ασφάλειας. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει. Είμαστε υποχρεωμένοι αν θέλουμε να κάνουμε πράξη τον σκοπό που μαζευτήκαμε σήμερα όλοι εδώ. Ο Χρήστος Ζορμπάς να είναι το τελευταίο παιδί της εργατικής τάξης που χάνει τη ζωή του, από τις εγκληματικές ευθύνες της εργοδοσίας.
Ας το ακούσουν καλά. Δεν αποδεχόμαστε καμία θυσία για τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς του κεφαλαίου. Καμμιά θυσία για την πλουτοκρατία.
Το δικό μας «ευαγγέλιο» χαράκτηκε από μια κόκκινη γραμμή, που άφησαν πίσω τους οι νεκροί συνάδελφοι μας. Η στάση μας είναι απλή. Κανένα βήμα πίσω. Γιατί πίσω βρίσκεται η ίδια η ζωή, η ίδια φυσική ύπαρξη της εργατικής τάξης.
Η ΕΡΓΟΔΟΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. ΝΑ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΙ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ. ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΕΣ ΠΟΥ ΦΥΓΑΔΕΥΟΥΝ ΑΠΟ ΤΑ «ΣΑΛΟΝΙΑ» ΤΟΥ «ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ» ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ.
ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΑΡΤΑΣ
Χαιρετίζουμε τη μεγάλη συγκέντρωση του λαού της Άρτας στις 12 & 13 Ιούλη που καταδίκασε την εργοδοσία του «ΗΠΕΙΡΟΣ» και δικαίωσε από την πρώτη στιγμή τον αδικοχαμένο συνάδελφό μας Χρήστο Ζορμπά.
Το Εργατικό Κέντρο Άρτας από την πρώτη στιγμή βρέθηκε στην πρώτη γραμμή προειδοποιώντας πως κράτος και εργοδοσία θέλουν να συγκαλύψουν το έγκλημα, να κρύψουν τις τεράστιες ευθύνες της εργοδοσίας. Αναδείξαμε πως δεν πρόκειται για ένα μεμονωμένο γεγονός αλλά για την καρδιά της πολιτικής των κυβερνήσεων που στο όνομα του κόστους θυσιάζουν τα μέτρα υγιεινής και ασφάλειας με κίνδυνο της ζωής των εργατών.
Ο λαός της πόλης μας με μπροστάρη το Εργατικό Κέντρο Άρτας και την οικογένεια του αδικοχαμένου συναδέλφου, έβαλε τη σφραγίδα του στις εξελίξεις, καταδικάζοντας την εργοδοσία. Η σημερινή απόφαση του τριμελούς πλημμελειοδικείου Άρτας να κρίνει ένοχη την εργοδοσία, επισφράγισε αυτό που η εργατική τάξη είχε ήδη αποφασίσει.
Τώρα είναι ώρα μαζικά οι εργαζόμενοι της πόλης να εμπιστευτούν και να οργανωθούν στα Σωματεία τους, σε όποιο κλάδο κι αν εργάζονται, να εμπιστευτούν το Εργατικό Κέντρο Άρτας και τη γραμμή σύγκρουσης που έχει στο κίνημα. Με τέτοια οργάνωση βρίσκουμε τη δύναμη και σπάμε το φόβο στην πράξη, με τέτοιους αγώνες βρίσκουμε την ελπίδα που χρειαζόμαστε. Άλλο δρόμο δεν έχουμε, άλλος δρόμος δεν υπάρχει.
