Πώς να χαρώ τον Αύγουστο;

Πώς να χαρώ τον Αύγουστο; Μυρίζει Χιροσίμα,
Μυρίζει θάνατο αργό, μυρίζει αμνησία.
Τυφλώνει με τον ήλιο του και κλαίει με το κύμα,
Καταδικάστηκε η ζωή σ’ αιώνια ακινησία.

Μυρίζει πεύκο κάρβουνο, ψεύτικες υποσχέσεις,
Αέρα που όσο προσπαθείς, δε μπορείς ν’ ανασάνεις,
Μισοκρυμμένο πανικό, φαντάσματα από σχέσεις,
Μια κίνηση να πας μπροστά και δυό πίσω να κάνεις.

Ένα φεγγάρι κόκκινο, σα να σταλάζει αίμα
Από αόρατες πληγές στη θάλασσα να τρέξουν,
Νομίζουν πως θα γιατρευτούν, αλλά αυτό είναι ψέμα,
Γιατί μαχαίρια άμα βρουν, πάλι μ’ αυτά θα παίξουν.

Πώς να χαρώ τον Αύγουστο; Βουβάθηκε η κιθάρα,
Δεν έχει τόπο να σταθεί και σώπασε τ’ αηδόνι,
Έκλεισε πια με δύναμη του κάστρου η αμπάρα,
Γελάνε όσοι ξέχασαν, αλλά λυπούνται οι μόνοι.

Άρης Κωνσταντίνου