Ακόμη! (στον Γιάννη Μιχαηλίδη)

Ο Μπόμπι των Άμμων κοιτά·
πέρασε στον τρομερό εκείνο κόσμο που έτρεμε·
στέκεται γερτά και σκέπτεται:

Ακόμη δεν έγινε ο άνθρωπος;
Ακόμη η Σιωπή που παχνιάζει τους δρόμους;
Ακόμη οι Καιροί που δεν εκπληρώθηκαν;
Ακόμη η Φωνή που τη φιμώνουν σαν αληθεύει;
Ακόμη η Συμπόνια που πνίγεται εύκολα σαν κλείσεις τα μάτια;
Ακόμη τα Αλφα τα Στερητικά μπρος σε κάθε λέξη;

Ακόμη δεν έγινε ο άνθρωπος;
Ακόμη το Δίκαιο που δικαιώνει το Άδικο;
Ακόμη οι Ψεύτικες Γιορτές της Δημοκρατίας;
Ακόμη οι Νεκροκάπηλοι προσεύχονται ολεθρίως;
Ακόμη οι Ψυχές που βρυχήθηκαν δεν έχουν βροντήξει;
Ακόμη οι Σπόροι που λιαστήκανε δεν έχουν ανθίσει;

Ακόμη δεν έγινε ο άνθρωπος;
Ακόμη η Επιλογή που πάρθηκε να γίνει αχρείαστη;
Ακόμη η Ελπίδα που γελοίως υπάρχει;
Ακόμη η Πείνα που διατάχτηκε να σιγήσει;
Ακόμη ο Θάνατος που δε μέτρησε αυτόν που πα’ να σκοτώσει;
Ακόμη η Ανθρωπιά που λοξεύει από δρόμους απάτητους;

Ακόμη δεν έγινε ο άνθρωπος;
Ακόμη η Ευχή που δεν εκπληρώθηκε των γενναίων;
Ακόμη η Μάχη που δεν έληξε νικηφόρα;
Ακόμη ο Πόλεμος που δεν ζητήθηκε από κανέναν;
Ακόμη η Ζωή που λιγοστεύει θριαμβικά;

Ακόμη δεν έγινε ο άνθρωπος;
Ακόμη τα Χαμηλόνεφα που μας γιομίζουνε δάκρυα;
Ακόμη το Χέρι που χτυπάει νομίμως στις πλάτες;
Ακόμη το Πόδι που κλωτσάει με μίσος κεφάλια;
Ακόμη το Δάχτυλο στη σκανδάλη που πιέζει για Αίμα;

Ακόμη δεν έγινε ο άνθρωπος;
Ακόμη… η Ζωή…
Ακόμη… τόσο πολύτιμη.
Ακόμη… τόσο φτηνή.
Ακόμη… εις των Αιώνα των Αιώνων;

Ακόμη;
Ακόμη;!
Ακόμη δεν έγινε ο άνθρωπος, Άνθρωπος;!
Άνθρωπος!
Όχι!
άνθρωπος, ακόμη!

Ηλίας Κοντανδριόπουλος