Γιώργος Ηρακλέους: Η Σμύρνη της φωτιάς – εικόνες

“Ανάβω το καντήλι της μνήμης
με λάδι από το Ικόνιο,
έναν αιώνα τώρα…
Τα δυο τα φίδια που με κρατάγανε,
οι Αγγλογάλλοι,
μου έφαγαν τα δάχτυλα,
μα εγώ ολονυχτίς τ’ ανάβω…”

Η Κατιούσα δημοσιεύει τέσσερα ποιήματα του Γιώργου Ηρακλέους, μικρό αφιέρωμα στη Μικρασιατική καταστροφή. Σήμερα το πρώτο ποίημα.

Πραγματικές εικόνες από τη λεηλασία της Σμύρνης που κράτησε πολλές μέρες.

Ανάβω το καντήλι της μνήμης
με λάδι από το Ικόνιο,
έναν αιώνα τώρα…
Τα δυο τα φίδια που με κρατάγανε,
οι Αγγλογάλλοι,
μου έφαγαν τα δάχτυλα,
μα εγώ ολονυχτίς τ’ ανάβω.

Στους φραγκομαχαλάδες βλέπω την Κατινιώ,
να βάζει μόνη της φωτιά στο μπορντέλο της,
να καίγεται σα τη λαμπάδα
μαζί με τα κορίτσια της,
δεν ήθελαν το σώμα τους ν’ αγγίξει Τούρκος!

Πρόσφυγας μόνος του στη μοίρα του αντάμα
κλαίει ο λαός και ψάχνει φως…

Τέντωσε τ’ αυτί και μάθε,
στους απάνω μαχαλάδες,
σώθηκε ο τεκές του Γιάγκου
για τους δερβίσηδες οι αργιλέδες του οι σκαλιστοί,
ο Γιάγκος τον έδωσε με κλάματα
κι ύστερα κρεμάστηκε.
Στους δρόμους γυναίκες ντυμένες άνδρες,
κι άνδρες ντυμένοι χανούμισσες
τρέχουνε βιαστικά για να γλιτώσουν!

Πέντε χιλιάδες μαγαζιά ρωμαίικα
κάηκαν, αφού πρώτα τους κλέψανε
 ό,τι είχαν και δεν είχαν,
πανάκριβα υφάσματα, καπνό,
ρούχα μεταξωτά, παπούτσια,
χρυσαφικά, ρολόγια, πίνακες με ζωγραφιές αξίας.

Η προσφυγιά απλώθηκε σαν κύμα,
σαν ποτάμι σ’ όλη την παραλία,
Έφεσος, Πέργαμος, Σμύρνη κι Αλικαρνασσός.
Ο Θεός είναι μεγάλος,
μπορεί μια μέρα να γυρίσουμε ξανά, λέγανε.

Πρόσφυγας μόνος του στη μοίρα του αντάμα
κλαίει ο λαός και ψάχνει φως…

 

1 Αυγούστου 2022

Από τη συλλογή «Ο καθρέφτης της μνήμης»

Facebook Twitter Google+ Εκτύπωση Στείλτε σε φίλο

Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6

3 Trackbacks

Κάντε ένα σχόλιο: