Βαθιά μεσάνυχτα

Βαθιά μεσάνυχτα μ’ ένα τσιγάρο
κι ένα ποτήρι στο χέρι αδειανό,
για συντροφιά σου είχες το χάρο
κι ένα συντρίμμι για ουρανό…

Χρόνια σαν κύματα, σ’ έχουν αλλάξει,
μα στ’ άδειο βλέμμα σου μια πυρκαγιά,
τ’ αστέρια κάποτε μου είχες τάξει
κι η αγάπη ράγισε κάποια βραδιά.

Βαθιά μεσάνυχτα μες στην ταβέρνα
δίπλα σου στάθηκα να θυμηθώ
κι εσύ με κοίταξες και μου είπες, κέρνα
κι αυτή τη νύχτα να σ’ αρνηθώ.

Καινούρια δάκρυα η αυγή θα σπείρει,
στη μοναξιά μου πώς να πιαστώ;
Φεύγεις κι αγγίζω το άδειο ποτήρι,
τον άγιο πόνο σου να μοιραστώ…

Ποίηση: Γιώργος Δ. Μπίμης
Μουσική – ερμηνεία: Αλέξανδρος Χατζηνικολιδάκης