«Αυτό είναι το ΚΚΕ. Ασπίδα για το σήμερα, ελπίδα για το αύριο» – Μήνυμα αισιοδοξίας από τη Λήμνο στην εκδήλωση για το 48ο Φεστιβάλ ΚΝΕ – Οδηγητή (ΦΩΤΟ)

 Με επιτυχία και μαζική συμμετοχή του κόσμου, πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση στα πλαίσια του 48ου Φεστιβάλ ΚΝΕ ΟΔΗΓΗΤΗ στο πάρκο Ανδρωνίου στη Μύρινα της Λήμνου την Κυριακή 4 του Σεπτέμβρη.

  Την κεντρική πολιτική ομιλία που επισυνάπτουμε, έκανε η βουλευτής του ΚΚΕ στο νομό Λέσβου Μαρία Κομνηνάκα.

  Εκ μέρους της οργάνωσης της ΚΝΕ στη Λήμνο, χαιρετισμό έκανε ο Θανάσης Γεωργαντής.

  Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης προβλήθηκε το βίντεο της ΚΝΕ «ποιο ήταν το πρώτο θύμα του πολέμου στην Ουκρανία», ενώ ακολούθησε λαϊκό γλέντι με τοπικό μουσικό συγκρότημα, με πολύ κέφι και χορό από τα μέλη και τους φίλους του κόμματος και της ΚΝΕ.

  Στο χώρο της εκδήλωσης λειτούργησε παιδική γωνιά με κατασκευές για μικρά παιδιά, καθώς και έκθεση βιβλίου της «Σύγχρονης Εποχής».

Ακολουθεί η κεντρική πολιτική ομιλία, της βουλευτής του ΚΚΕ στο νομό Λέσβου, Μαρίας Κομνηνάκα, και φωτογραφίες από την εκδήλωση:

Φίλες και φίλοι 

Συντρόφισσες και σύντροφοι

Ανταμώνουμε ξανά εδώ στη Μύρινα στη Λήμνο, σε έναν ακόμα σταθμό του ταξιδιού του 48ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή.

 Ένα ταξίδι απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας, όπου μεταφέρεται, συγκεντρώνεται και δυναμώνει το μήνυμα ότι η νέα γενιά δε βολεύεται στον κόσμο της εκμετάλλευσης, της αδικίας, της ανασφάλειας. 

Δε βολεύεται με λιγότερο ουρανό. 

Κάνοντας πράξη το σύνθημα του Φεστιβάλ, εμπνευσμένο απ’ τα γεμάτα φλόγα λόγια του Ν. Μπελογιάννη, στην επέτειο φέτος των 70 χρόνων απ’ την εκτέλεσή του, η νέα γενιά συναντιέται με το ΚΚΕ στον αγώνα «για το μεγάλο, το ωραίο, το συγκλονιστικό», για τη μόνη πραγματική, σύγχρονη απάντηση που αναζητούν οι ανάγκες μας τον 21ο αιώνα, την κοινωνία για την οποία παλεύει το ΚΚΕ, το Σοσιαλισμό. 

Για να βρουν διέξοδο τα όνειρα και οι ανάγκες της νέας γενιάς που ασφυκτιούν, που δεν έχει κανένα λόγο να αφήσει τη ζωή της να ξοδεύεται από κρίση σε κρίση, σε μια ζωή που ολοένα και περισσότερο μοιάζει με παρατεταμένη «έκτακτη κατάσταση». Πριν με τα μνημόνια, μετά με την πανδημία, τον εγκλεισμό στο σπίτι και την μορφωτική τηλε-υποβάθμιση, τώρα με την ακρίβεια και την γενικευμένη ανασφάλεια με τους παγκόσμιους ανταγωνισμούς για το ξαναμοίρασα του κόσμου. 

Να γιατί πραγματική ανάσα και διέξοδος είναι η καινοτόμα πρόταση του ΚΚΕ για την αξιοποίηση των τεράστιων δυνατοτήτων που υπάρχουν σήμερα για να ζούμε, να δουλεύουμε, να μορφωνόμαστε πολύ καλύτερα. 

Η εντυπωσιακή ανάπτυξη άλλωστε της τεχνολογίας και της επιστήμης, η εκρηκτική άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας επιτρέπει σήμερα στην εργατική τάξη και τα παιδιά της να απολαμβάνει καλύτερο επίπεδο ζωής, δουλεύοντας λιγότερες ώρες. 

Αντ’ αυτού, στο σημερινό σύστημα, οι τομές αυτές αξιοποιούνται για την παραπέρα ένταση της εκμετάλλευσης, της εντατικοποίησης της δουλειάς. Σάμπως τα ρεκόρ κερδών του «θαύματος του τουρισμού» των μεγάλων ξενοδοχειακών ομίλων και των tour operators, δεν χτίζονται στις πλάτες των εργαζομένων του τουρισμού, της εστίασης, του εμπορίου, που σακατεύονται κατά τη διάρκεια της σεζόν, με εξαντλητικά ωράρια και εξευτελιστικούς μισθούς, μη ξέροντας πάλι αν θα τα βγάλουν πέρα το χειμώνα; Στην ίδια περίπου μοίρα με τους μικρούς επαγγελματίες και τα μικρομάγαζα, που ο τζίρος τους ίσα που φτάνει για να βγάλουν «τα σπασμένα», παλεύοντας πάλι το χειμώνα με τα χρέη για να κρατήσουν το μαγαζί ανοιχτό.

Οι σημερινές δυνατότητες επιτρέπουν να έχουν όλοι πρόσβαση σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες Υγείας και όχι να είναι κανόνας η μόνιμη πανδημία που κι εδώ στη Λήμνο μαστίζει διαχρονικά τις δημόσιες δομές υγείας. Η έλλειψη βασικών ιατρικών ειδικοτήτων και παροχών που επιβάλλει τη μετακίνηση εκτός νησιού από τη γέννα ακόμα του παιδιού με τη «μοίρα» αυτή να το ακολουθεί σε όλη του τη ζωή μέχρι να φτάσει στα γεράματα. Είναι αυτό σύγχρονο και ρεαλιστικό, με βάση τις σημερινές επιστημονικές δυνατότητες;

Οι σημερινές δυνατότητες επιτρέπουν τα πλοία, οι λιμενικές υποδομές και τα άλλα μέσα μεταφοράς ως λαϊκή περιουσία να εξασφαλίζουν τη διαρκή μετακίνηση των νησιωτών, όλους τους μήνες του χρόνου, από και προς τους τόπους προορισμού τους, με πλοία ασφαλή όχι γερασμένα σαπιοκάραβα στα οποία πληρώνουμε μάλιστα πανάκριβα ναύλα. 

Ενώ οι εφοπλιστές ξεκοκαλίζουν εκατομμύρια των επιδοτήσεων, προκλητικά προνόμια και φοροαπαλλαγές, τα οποία ανανεώνονται σταθερά, όπως με το νόμο που λίγο καιρό πριν ψήφισαν μαζί ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ.  

Πώς αλήθεια να μην οργίζεται κανείς, όταν αντί να αξιοποιούνται οι τεράστιες δυνατότητες της σύγχρονης επιστήμης και τεχνολογίας, οι τεράστιες δυνατότητες της σημερινής εποχής, προς όφελος του λαού, για να βελτιώνεται η ζωή των εργαζομένων και των παιδιών τους, ακούγονται αυτά τα αδιανόητα καλέσματα…

Για το «τέλος της αφθονίας», «των βεβαιοτήτων» και της «ανεμελιάς», λες και τα έζησε ποτέ η αυτά νέα γενιά, η εργατική τάξη και τα παιδιά της. 

Που πέρασαν απ’ τις πλάτες της πάνω από μια δεκαετία κρίσης, τρία μνημόνια με τις υπογραφές όλων αυτών που σήμερα πλασάρονται ξανά ως «νεοφώτιστοι» σωτήρες. 

Και παρότι δύο φορές, δύο κυβερνήσεις, η ΝΔ πρόσφατα και ο ΣΥΡΙΖΑ πριν, πανηγύρισαν την έξοδο δήθεν απ’ τα μνημόνια, οι μισθοί παραμένουν ακόμα καθηλωμένοι σε χαμηλότερα επίπεδα απ’ ότι πριν την κρίση, ενώ με την ημιαπασχόληση να «σπάει κόκαλα», ιδίως στη νέα γενιά, κανονικότητα έχει γίνει να ζουν με μέσο μισθό 330 ευρώ καθαρά. Για τέτοια αφθονία μιλάμε!!

Και πριν προλάβουν να «μυρίσουν» καν τους πολυπόθητους καρπούς της ανάπτυξης, για τους οποίους τάχα οι «θυσίες θα πιάνανε τόπο».  Ξεκίνησε το νέο κάλεσμα για τις μειωμένες απαιτήσεις, φτάνοντας αυτή τη φορά όχι μόνο στο ύψος του μισθού, του ωραρίου, των δικαιωμάτων, αλλά ακόμα και στο όριο του θερμοστάτη. 

Σάλπισε ήδη νέο κάλεσμα για να εμπεδωθεί ο φόβος, η παράλυση, ότι ούτε τώρα είναι καιρός για διεκδικήσεις. Μέχρι να ξεπεραστεί άλλη μια δήθεν έκτακτη κατάσταση, για την οποία πάλι φταίει άλλος ένας «εξωγενής» και «απρόβλεπτος» παράγοντας. 

Κανείς όμως δεν απαντάει πώς γίνεται σε μία χώρα όπως η δική μας, που έχει σε μεγάλες ποσότητες ορυκτά όπως ο λιγνίτης, που περισσεύει ο ήλιος και ο αέρας, που έχει ανάγλυφο και νερά που θα μπορούσαν να στηρίξουν υδροηλεκτρικά φράγματα, που έχει όλες τις δυνατότητες να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες του λαού της παρεμβαίνοντας ισόρροπα στο περιβάλλον… πώς γίνεται οι λαϊκές οικογένειες να στριμώχνουν κάθε άλλη ανάγκη για να καλύψουν τους τεράστιους λογαριασμούς ηλεκτρικής ενέργειας;

Αιτία αυτού του παραλογισμού δεν είναι άλλη από τη μετατροπή ενός τόσο απαραίτητου για τη ζωή όλων μας αγαθού, όπως είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, σε εμπόρευμα. Παράγεται, αγοράζεται και πουλιέται με σκοπό και κριτήριο το κέρδος, γι’ αυτό έφτασε να βρίσκεται σήμερα στο επίκεντρο των ιμπεριαλιστικών συγκρούσεων φουντώνοντας τη φλόγα στο φιτίλι του πολέμου.  

Που είναι αλήθεια οι χαμηλές τιμές στις οποίες όλες οι κυβερνήσεις παραμύθιαζαν ότι θα οδηγήσει η απελευθέρωση της ενέργειας κι ο ανταγωνισμός, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ και η ένταξη της ενέργειας στο βασίλειο της κερδοσκοπίας, το χρηματιστήριο; Για το οποίο πρώτος το χορό έσυρε ο ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα παραμυθιάζει πάλι με τα πλαφόν στην τιμή και πράσινα άλογα.

Ο ένας φορτώνει τις ευθύνες στο άλλον, όμως η αλήθεια είναι ότι όλοι τους, ΝΔ , ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και το ΜέΡΑ25 στήριξαν τη λεγόμενη πράσινη μετάβαση, τη στρατηγική της ΕΕ που απαξιώνει τις ενεργειακές πηγές της χώρας και προωθεί τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ), δίνοντας τεράστιες επιδοτήσεις στα «αρπακτικά» της πράσινης ενέργειας, που τις χρυσοπληρώνει ο λαός. 

Μάλιστα, ενώ ΕΕ, κυβέρνηση και αστικά κόμματα απογειώνουν την κοροϊδία σε βάρος του λαού  μιλώντας για «ευρωπαϊκή λύση» στην ενεργειακή κρίση, την ίδια στιγμή, κυνικά το Ευρωκοινοβούλιο ετοιμάζεται να ψηφίσει μέσα στο Σεπτέμβριο πρόταση οδηγίας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για νέα «πράσινη» φοροληστεία στην ενέργεια και μάλιστα από την 1-1-2023. Όπως μόνο οι Ευρωβουλευτές του ΚΚΕ και αποκάλυψε σε πρόσφατο δημοσίευμά του ο Ριζοσπάστης!

Τελικά τι άλλο είναι η πράσινη μετάβαση αν όχι ένα πεδίο για να τοποθετηθούν κεφάλαια που προηγούμενα λίμναζαν προκειμένου να χαρίσουν νέα τεράστια κέρδη στους ιδιοκτήτες τους; 

Ταυτόχρονα, αποτελούν έναν διαφορετικό, «πράσινο», τρόπο καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος αφού γίνονται άναρχα, χωρίς να εντάσσονται σε έναν κεντρικό σχεδιασμό, με κύριο σκοπό το κέρδος.

Και τι δεν είπαν προκειμένου να πείσουν τους εργαζόμενους, τους κατοίκους του νησιού για τα μεγάλα δήθεν οφέλη από την εγκατάσταση αυτών των τεραστίων πάρκων ανεμογεννητριών κι εδώ στη Λήμνο. Βιάζοντας ένα μοναδικού φυσικού κάλους περιβάλλον, από κορφές μέχρι ακτές και θάλασσα. 

Έταξαν φθηνό ρεύμα, θέσεις εργασίας και φυσικά όλα αυτά πάντα στο όνομα της προστασίας του περιβάλλοντος. 

Η πραγματικότητα φυσικά όπως γνωρίζουμε είναι πολύ διαφορετική και καταρρίπτει το αφήγημα τους. 

Είναι οι εκτάσεις αποψιλωμένων δασών σε όλη τη χώρα, ρημαγμένων κορυφών στα νησιά, ακόμα και σε περιοχές που έχουν κηρυχθεί προστατευόμενες. Όπου στο τέλος χάσκουν παρατημένα σιδερένια κουφάρια, μόλις περάσει η διάρκεια ζωής τους! Με τις επιπτώσεις να επεκτείνονται αποδεδειγμένα και στην πανίδα και τους υδροφόρους ορίζοντες των περιοχών. Την ίδια στιγμή χιλιάδες στρέμματα καλλιεργήσιμης γης αξιοποιούνται για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών συστημάτων.

Αλήθεια πώς βρίσκονται τόσο εύκολα τα εκατομμύρια για να επιδοτούνται τέτοιου είδους θηριώδεις εγκαταστάσεις, αλλά τόσα χρόνια, με όσες κυβερνήσεις κι αν άλλαξαν, παραμένει ανεκπλήρωτο σχέδιο στα χαρτιά το πολυπόθητο φράγμα του Κάσπακα, ένα έργο ζωτικής σημασίας για την άρδευση και ύδρευση της περιοχής, που θα απέτρεπε ταυτόχρονα και τα πλημμυρικά φαινόμενα του χειμάρρου, όπως αυτά που προκάλεσαν σημαντικές καταστροφές τον περσινό χειμώνα.

Κι η τιμή του ρεύματος βέβαια θα παραμένει χρυσάφι, αφού εκτός από τα πράσινα χαράτσια, ο λαός θα πληρώνει και το τίμημα για την αντικατάσταση της εξάρτησης από το φθηνότερο ρώσικο φυσικό αέριο σ’ αυτήν από το πανάκριβο αμερικάνικο LNG, μαζί με το κόστος για τις κυρώσεις του πολέμου. Όσο οι εφοπλιστές θα θησαυρίζουν απ’ τη μεταφορά του. Να πώς ερμηνεύεται για το κεφάλαιο η σωστή πλευρά της ιστορίας! 

Το ΚΚΕ τοποθετείται με ευθύνη, θέτοντας στο επίκεντρο του προβληματισμού το εξής ερώτημα: «Ενέργεια από ποιόν και  για ποιόν;». 

Είναι φανερό ότι η πολιτική που σπέρνει ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά στα νησιά με αδειοδοτήσεις fast track, χωρίς ολοκληρωμένες μελέτες για την επίδραση που θα έχουν στο τοπικό περιβάλλον και στην κοινωνία, στις αυξήσεις στην τιμή του ρεύματος που επιφέρουν, δεν μπορούν να δώσουν απάντηση στο παραπάνω ερώτημα από σκοπιά των δικών μας αναγκών.

Στο ερώτημα αν μπορούμε σήμερα να έχουμε φθηνό ρεύμα για το λαό, επαρκές για να καλύπτει τις αυξανόμενες ανάγκες και ταυτόχρονα σε μια –όσο γίνεται πιο ισορροπημένη – σχέση με το περιβάλλον, το ΚΚΕ απαντάει ξεκάθαρα ναι.

Αυτό απαιτεί τη σχεδιασμένη αξιοποίηση όλων των εγχώριων πηγών ενέργειας, όπως ο λιγνίτης, μια φθηνή πρώτη ύλη που βρίσκεται σε αφθονία στη χώρα μας. Σε συνδυασμό με άλλες πηγές που σήμερα υποτιμώνται γιατί είναι μη κερδοφόρες για το κεφάλαιο, όπως το νερό και η υδροηλεκτρική ενέργεια, η γεωθερμία, αλλά και οι ΑΠΕ, αιολική και ηλιακή ενέργεια, ενταγμένες σε ένα κεντρικό και όχι άναρχο σχεδιασμό που οδηγεί και σε εγκλήματα σε βάρος του περιβάλλοντος.

Η υπεροχή της πρότασης του ΚΚΕ βρίσκεται και στην ίδια την αντίληψη, ότι η ενέργεια πρέπει να είναι κοινωνικό αγαθό, που δεν επιτρέπεται να λείπει από κανένα σπίτι, κι όχι εμπόρευμα, χρηματιστηριακό προϊόν, για την επίτευξη επιχειρηματικών κερδών . 

Αυτό σημαίνει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης, με το λαό να κάνει το κουμάντο στον τόπο του και με τα μέσα παραγωγής, μεταφοράς, αποθήκευσης και διανομής της ενέργειας να είναι στα χέρια του, κοινωνική ιδιοκτησία και έτσι, με ένα ενιαίο κεντρικό σχέδιο,  να αξιοποιούνται στην υπηρεσία της κάλυψης όλων των αναγκών του.

Μπορεί στ’ αλήθεια ν’ αμφισβητείται η υπεροχή αυτού του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης, όταν στο δικό τους καπιταλιστικό κόσμο εν έτει 2022, ακόμα και στη Γερμανία, την ατμομηχανή της ΕΕ, μιλάνε για υποχρεωτικές διακοπές ρεύματος; Να ποια είναι η πρόοδός τους! Ας συγκρίνει κανείς αυτές τις εικόνες του «σύγχρονου κόσμου τους», με αυτές που έχει καταγράψει η ιστορία από τον προηγούμενο ακόμα αιώνα, στις χώρες της αχανούς Σοβιετικής Ένωσης όπου ποτέ δεν αντιμετώπισαν ζήτημα θέρμανσης. Γιατί αυτό το κοινωνικό αγαθό μπορούσε να το εξασφαλίζει για όλους η κοινωνική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής.

Να γιατί η πρόταση του ΚΚΕ είναι ο  μόνος δρόμος που μπορεί να δικαιώσει τις προσδοκίες μας. Και αυτός ο δρόμος εγγυάται ταυτόχρονα το ανέβασμα των διεκδικήσεων για μέτρα ανακούφισης σήμερα: μείωση τιμών στο ρεύμα και στα καύσιμα, κατάργηση φόρων, καμιά διακοπή ρεύματος, άρση κυρώσεων σε Ρωσία που επιδεινώνουν την κατάσταση, γιατί στέλνουν το λογαριασμό του πολέμου στους λαούς.

Μήπως με τον ίδιο τρόπο δεν παραμύθιαζαν τους λαούς για τη δήθεν πρόοδο που θα έφερνε η ανατροπή του σοσιαλισμού, την ειρήνη και την ευημερία που θα επικρατούσε στον κόσμο; Όταν όλοι μαζί πανηγύριζαν για το υποτιθέμενο «τέλος των πολέμων».

Όμως, τα 30 χρόνια που μεσολάβησαν από την αντεπαναστατική ανατροπή, ο κόσμος τους συγκλονίστηκε από δεκάδες πολεμικές συγκρούσεις για τα συμφέροντα των καπιταλιστών, ακόμα και μεταξύ λαών που ζούσαν και προόδευαν αδελφωμένοι επί δεκαετίες στο πλαίσιο της Σοβιετικής Ένωσης. Με αποκορύφωμα τη σημερινή ευρύτερη ιμπεριαλιστική σύγκρουση μεταξύ ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ και Ρωσίας στην Ουκρανία. 

Έτσι και η «ελεύθερη Ευρώπη» και ο «αέρας της αλλαγής» ήταν το φύσημα «αέρα στα πανιά» της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας, για να ξαναχαραχτούν τα σύνορα «με των λαών το αίμα» και στην Ευρώπη, όπως με τραγικό τρόπο είχε πρωτύτερα επιβεβαιώσει το αιματοκύλισμα στη Γιουγκοσλαβία.

Φίλες και φίλοι, σύντροφοι και συντρόφισσες 

Ο πόλεμος στην Ουκρανία που κλιμακώνεται, ως πεδίο αντιπαράθεσης του ΝΑΤΟ με την καπιταλιστική Ρωσία – κι αυτή παιδί του δικού τους κόσμου – , οι σκληρές αντιθέσεις για τα ζητήματα της Ενέργειας, η τεράστια αύξηση των στρατιωτικών δαπανών και στρατευμάτων απ’ όλα τα κράτη, ο εκσυγχρονισμός του οπλοστασίου, ακόμη και πυρηνικού, των χωρών και των δύο στρατοπέδων ληστών όπως και  οι εστίες έντασης που προκύπτουν κάθε τόσο και σε άλλα μέρη του πλανήτη όπως στην περιοχή του Ινδο- Ειρηνικού, οι συνεχιζόμενες διαμάχες στην περιοχή των Βαλκανίων… όλα τα παραπάνω είναι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας, που μαρτυρά ακριβώς την ένταση του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, με τον πυρήνα του να αποτελεί η κόντρα ΗΠΑ – Κίνας για την πρώτη θέση στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα.

 Αυτήν τη βαριά αλυσίδα έχουν δέσει στα πόδια των λαών και τους σέρνουν ολοένα και πιο βαθιά στη δίνη επικίνδυνων σχεδίων για τα συμφέροντα ισχυρών μονοπωλιακών ομίλων. Γι’ αυτά τα συμφέροντα προετοιμάζουν τους λαούς να χύσουν ακόμα και το αίμα τους, στο ισχυρό ενδεχόμενο να πάρουν οι ανταγωνισμοί τα χαρακτηριστικά μιας πιο γενικευμένης στρατιωτικής αναμέτρησης ανάμεσα σε στρατόπεδα κρατών.

Η ελληνική συμμετοχή και εμπλοκή στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο στην Ουκρανία, στο πλευρό των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, έχει απογειωθεί με τη χρησιμοποίηση βάσεων, λιμανιών, αεροδρομίων, οπλικών συστημάτων αλλά και έμψυχου δυναμικού.

 Η εμπλοκή αυτή συμφέρει άμεσα μια χούφτα επιχειρηματικούς ομίλους που προσβλέπουν στην πρόσβαση σε νέες αγορές, σε νέες πηγές πλούτου, σε καλύτερες θέσεις σε σχέση με τους ανταγωνιστές τους. Αντίθετα, για το λαό μας, γεννά τεράστιους κινδύνους, αφού μετατρέπει τη χώρα σε θύτη άλλων λαών άρα και σε πιθανό θύμα αντίπαλων κρατών. 

Αναπάντητα μέχρι σήμερα έχουν μείνει τα ερωτήματα για τις αποκαλύψεις που έκανε ο Ριζοσπάστης για τις επικίνδυνες αποφάσεις της κυβέρνησης για την αποστολή σημαντικών οπλικών συστημάτων στην Ουκρανία, που πάρθηκαν ακόμη και από αποθήκες νησιών του Αιγαίου, δημιουργώντας κινδύνους ακόμη και για την άμυνα της χώρας.

Ειδικά για μας εδώ τους κατοίκους των νησιών του Αιγαίου ο αγώνας για την απεμπλοκή της χώρας μας συνολικότερα από τους σχεδιασμούς των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, αποκτά κρίσιμη σημασία και για έναν επιπλέον λόγο. Γιατί η εμπλοκή στους σχεδιασμούς αυτούς συνδέεται άμεσα και με τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με πολύ αρνητικές συνέπειες.

Αλήθεια τι αξία έχουν σήμερα οι ισχυρισμοί της σημερινής αλλά και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων ότι ασπίδα απέναντι στην επιθετικότητα της τουρκικής αστικής τάξης αποτελεί η συμμετοχή της χώρας στους στόχους του ΝΑΤΟ; Μα η Ελλάδα είναι πια το πρωτοπαλίκαρο των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ, ο «σημαιοφόρος» του σχεδιασμού τους, όμως… η τουρκική αστική τάξη προβάλλει όλο και επιθετικά τις απαράδεκτες αξιώσεις της.

Το Κόμμα μας το λέει καθαρά προειδοποιώντας τον ελληνικό λαό και κυρίως τη νέα γενιά: Το ΝΑΤΟ όχι απλώς δεν αποτελεί ασπίδα για τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας, αλλά αντίθετα δίνει αέρα στα πανιά των διεκδικήσεων της τουρκικής αστικής τάξης. Και αυτό γιατί, κριτήριο του είναι η διατήρηση της Τουρκίας στο στρατόπεδο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ μακριά από τη σύσφιξη των σχέσεων της με τη στρατηγική αντίπαλο Ρωσία. Κάτι όμως που προϋποθέτει και συγκεκριμένα, επώδυνα για το λαό μας, ανταλλάγματα.

ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ, με βάση τη γνωστή θεωρία «περί ΝΑΤΟϊκού εδάφους», στρώνουν το έδαφος για τα σχέδια συνεκμετάλλευσης σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας. Δε χωράει καμιά αμφιβολία ότι συνεκμετάλλευση σημαίνει παζάρι χωρίς αρχές ανάμεσα σε αμερικάνικα και ευρωπαϊκά ενεργειακά μονοπώλια. Ένα παζάρι που με μαθηματική ακρίβεια θα δημιουργήσει το έδαφος για νέα, μεγαλύτερη σύγκρουση.

Οι εξελίξεις δεν επιτρέπουν κανέναν εφησυχασμό. Μονόδρομος είναι η πάλη κόντρα σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Είναι η πάλη για να μην αλλάξουν τα σύνορα, για να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις στο έδαφος της χώρας μας, για να επιστρέψουν όλες οι αποστολές των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων από το εξωτερικό, κανένας φαντάρος ή στρατιωτικός να μην φύγει έξω από τα σύνορα.

Φίλες και φίλες συντρόφισσες και σύντροφοι,

Εκτός από αυτούς που για άλλη μια φορά μας λένε «τα κεφάλια μέσα γιατί έρχεται δύσκολος χειμώνας», υπάρχουν κι αυτοί που λένε «τα κεφάλια μέσα μέχρι τις εκλογές για ν’ αλλάξει τότε η κυβέρνηση».

Όμως, όποια κυβέρνηση κι αν προκύψει από τις ερχόμενες εκλογές, «συνεργασίας», «ειδικού σκοπού» ή «εθνικής σωτηρίας», «προοδευτικής συμμαχίας» ή ό,τι άλλο σκαρφιστούν οι πολιτικοί εκπρόσωποι του συστήματος για να «χρυσώσουν το χάπι», το πρόγραμμά της είναι ήδη γνωστό και προαποφασισμένο. Σάμπως κι όλα αυτά τα κυβερνητικά σχήματα είναι τίποτα καινούργια αδοκίμαστα φρούτα; Γνωστή και πικρή η γεύση που άφησαν όλοι τους στο λαό, αφού όλοι τους έχουν κυβερνήσει, με διάφορες συνθέσεις και παραλλαγές. Απ’ όλους έχει καεί η γούνα του! 

Πόσο μάλλον τώρα που το κυβερνητικό πρόγραμμα το ψήφισαν όλοι μαζί πριν καν γίνουν κυβέρνηση. Το νέο υπερμνημόνιο για το λαό που συνοδεύει το Ταμείο Ανάκαμψης. 

Ή μήπως έχει κανείς αμφιβολία ότι με όποιας σύνθεσης κυβέρνηση θα πάψει να είναι η χώρα στην εμπροσθοφυλακή των ευρωνατοϊκών σχεδιασμών; Μα ο ΣΥΡΙΖΑ προετοίμασε την απαράδεκτη ελληνοαμερικάνικη συμφωνία και η ΝΔ την εφαρμόζει μετατρέποντας τη χώρα σε ένα απέραντο ορμητήριο θανάτου. Όλοι τους δίνουν από κοινού δυναμικό παρόν απαρεγγκλίτως στις ΝΑΤΟικές τους δεσμεύσεις

Δεν τους λείπουν ανάλογες κυβερνητικές πρόβες. Μαζί με τη ΝΔ ψηφίζουν αυτά τα 3 χρόνια πάνω από τα μισά νομοσχέδια ο ΣΥΡΙΖΑ και πάνω από 75% αυτών το πάντα πρόθυμο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ. 

Τέτοια ήταν η φόρα τους που μαζί με την κυβέρνηση ψήφισε και το ΠΑΣΟΚ τη γνωστή τροπολογία για την ΕΥΠ, θύμα της οποίας έπεσε κι ο αρχηγός τους, για την απαγόρευση ενημέρωσης ακόμα και μετά την ολοκλήρωση της παρακολούθησης όταν αυτή γίνεται για λόγους «εθνικής ασφάλειας».

Σάμπως δεν είναι κοινό τους δημιούργημα όλων τους, αυτό το απαράδεκτο, επιθετικό, αντιδραστικό πλέγμα νόμων, οδηγιών της ΕΕ, διατάξεων που ουσιαστικά δίνει το δικαίωμα σε κρατικούς αλλά και παρακρατικούς μηχανισμούς, σε επιχειρηματικούς ομίλους να παρακολουθούν τους πάντες και τα πάντα, αξιοποιώντας έννοιες λάστιχο όπως αυτή της εθνικής ασφάλειας;

Βέβαια δεν είναι για μας πρωτόγνωρο ότι όσο οι αστικές τάξεις ετοιμάζουν νέα δεινά για τους λαούς, το αστικό κράτος να παίρνει ακόμα περισσότερο τα μέτρα του για να προστατευτεί από τον ορατό γι’ αυτή κίνδυνο η λαϊκή δυσαρέσκεια να αποκτήσει χαρακτηριστικά που πράγματι μπορεί να κλονίσει τη σταθερότητά του, μέσα από την οργανωμένη πάλη του λαϊκού, του ταξικού εργατικού κινήματος.

Τέτοια είναι και η προσπάθεια που γίνεται να τρομοκρατήσουν τον λαό, να τον εθίσουν στη λογική ότι είναι φυσιολογικό να τον παρακολουθούν, το ζήτημα είναι τάχα οι παρακολουθήσεις να είναι “νόμιμες” και “δημοκρατικές”. Βγάζουν λάδι όλο το ζοφερό θεσμικό πλαίσιο που για δεκαετίες στήνεται στο πλαίσιο της ΕΕ με την ευθύνη όλων των κυβερνήσεων, διαιωνίζοντας και προετοιμάζοντας τον βούρκο.

Φαίνεται για άλλη μία φορά ότι αυτό που φοβούνται περισσότερο, γι’ αυτό και εκσυγχρονίζουν διαρκώς και τα κατασταλτικά μέσα, αλλά και τα “καθρεφτάκια” που προσφέρουν για να μην πάρει η λαϊκή οργή διαστάσεις, είναι να μη στοχεύσει ο λαός με ανυποχώρητο αγώνα τον πραγματικό του αντίπαλο, που δεν είναι άλλος από την οικονομική κυριαρχία και εξουσία του κεφαλαίου και των διεθνών συμμάχων του.

Αυτό λοιπόν που φοβούνται περισσότερο, αυτό πρέπει να τους προσφέρει απλόχερα ο λαός, κάνοντας πράξη το σύνθημα “Μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό”, σηκώνοντας το ανάστημά του.

Έχει συγκεντρωθεί πολύτιμη πείρα όταν οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, δεν περίμεναν τις εκλογές και τους επίδοξους σωτήρες, οργανώθηκαν στα σωματεία τους, σφυρηλάτησαν την ενότητά τους και αποφασισμένοι διεκδίκησαν τα αιτήματά τους, σε σύγκρουση με το αστικό κράτος, την εργοδοσία και την αντιλαϊκή πολιτική. Τότε είναι που γεννιέται η ελπίδα, παίρνουν ανάσες, αποσπούν κατακτήσεις, αντιπαλεύουν από καλύτερες θέσεις αρνητικές εξελίξεις.

Τέτοιο είναι το παράδειγμα των εργαζομένων στα Λιπάσματα Καβάλας, που αντί να παραιτηθούν από το δικαίωμά τους στη δουλειά, έδωσαν με ψηλά το κεφάλι έναν πολύμηνο αγώνα ενάντια στις απολύσεις. Τώρα, η δικαστική απόφαση που κρίνει άκυρες αυτές τις ομαδικές απολύσεις που έγιναν με τον νόμο Χατζηδάκη, πριν από έναν χρόνο, τους δίνει μια ανάσα για να συνεχίσουν.

Τέτοια ήταν τα παραδείγματα των εργαζομένων στην COSCO και των Οικοδόμων, που αντί να μένουν θεατές της απίστευτης κερδοφορίας των κατασκευαστικών ομίλων και του μονοπωλίου της COSCO στον Πειραιά, αντί να λένε «πάλι καλά που είμαστε ζωντανοί από τα εργατικά ατυχήματα», έδωσαν σκληρές απεργιακές μάχες και κατάφεραν να υπογράψουν ΣΣΕ, κατοχυρώνοντας αυξήσεις και σημαντικές κατακτήσεις.

Αντίστοιχα, οι εργαζόμενοι της «e-food» με τις μεγαλειώδεις απεργιακές τους κινητοποιήσεις κατάφεραν ένα σοβαρό πλήγμα στις εργοδοτικές επιδιώξεις να δουλεύουν σαν σκλάβοι, ενώ πλέον είναι οργανωμένοι στα επιχειρησιακά σωματεία που συγκρότησαν και είναι σε διαρκείς κινητοποιήσεις στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και άλλες πόλεις.

Σε εξέλιξη είναι επίσης ο μεγάλος απεργιακός αγώνας στη «Μαλαματίνα», που κόντρα στην άγρια κρατική καταστολή συγκεντρώνει την έμπρακτη λαϊκή αλληλεγγύη. 

Στη Σαντορίνη, το σωματείο των εργαζομένων σε Τουρισμό και Εστίαση, κατάφερε να υπογράψει τοπική κλαδική ΣΣΕ, με σημαντικές αυξήσεις, βάζοντας εμπόδιο στα ωράρια – λάστιχο.

Οι εργαζόμενοι στους χώρους αυτούς αλλά και σε άλλους, δεν «ανέβαλαν για αργότερα» τον αγώνα τους, δεν ακούμπησαν τις ελπίδες τους στην εναλλαγή κυβερνήσεων, σε παλιούς και νέους σωτήρες που ξανά θα διαψεύσουν τις προσδοκίες τους.

Όπου υπήρξαν ανάσες ανακούφισης, χαραμάδες αισιοδοξίας κι ελπίδας για τους εργαζόμενους και το λαό, τις κέρδισαν μόνοι τους, με τον αγώνα τους, μαζί με το ΚΚΕ που ήταν εκεί, κόντρα στην πολιτική και τους νόμους όλων των κυβερνήσεων. 

Όλες αυτές οι εστίες αγώνα, οι «φωλιές νερού μέσα στις φλόγες» είναι οι εικόνες που γεμίζουν χαμόγελο την εργατική τάξη. Και το Κόμμα μας είναι περήφανο που παρά τα εμπόδια και τις δυσκολίες, βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή. 

Σκεφτείτε: πόσο διαφορετική, πόσο καλύτερη θα ήταν η κατάσταση για το λαό μας αν αυτές οι εστίες αγώνα ήτα πολλαπλάσιες. Με τι όρους θα μπορούσε να διεκδικεί το εργατικό – λαϊκό κίνημα μια ζωή ολόκληρη, στο μπόι των αναγκών και των δυνατοτήτων του 2022. Σκεφτείτε πόσο διαφορετική θα ήταν η κατάσταση με ένα ΚΚΕ πιο ισχυρό, ολόπλευρα, για να μπορεί με ακόμα περισσότερες δυνάμεις στο πλευρό του να οργανώνει τον αγώνα σε περισσότερους χώρους.

Τέτοιο κάλεσμα απευθύνουν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ σε κάθε νέο, σε κάθε εργαζόμενο. Κάλεσμα για αγωνιστική συμπόρευση, για όλα εκείνα που μας “καίνε” και δεν θα μας χαριστούν από καμία κυβέρνηση. Κάλεσμα ώστε κάθε ένας και κάθε μια από το δικό του μετερίζι να στηρίξει το Κόμμα σε όλες τις μάχες που έρχονται, αλλά και στις εκλογές –που όπως φαίνεται δεν είναι πολύ μακριά-. Να έχει ξανά ο λαός των νησιών μας εκπρόσωπο της δικής του φωνής και μέσα στη Βουλή, βουλευτή του ΚΚΕ, αποκούμπι αλλά και μπροστάρη στους αγώνες του.

Να στηρίξει τη δική του δύναμη, μπαίνοντας στον αγώνα για “το μεγάλο – το ωραίο – το συγκλονιστικό”, τον αγώνα για το φωτεινό μέλλον της ανθρωπότητας, για τις ανάγκες και τα δικαιώματά του. Τη μόνη σωστή πλευρά της ιστορίας για τον ελληνικό λαό, για όλους τους λαούς του κόσμου.

 Για να μπορούν το ΚΚΕ και η ΚΝΕ να συνεχίσουν να δημιουργούν εικόνες που γεμίζουν χαμόγελο και ελπίδα το λαό μας. Γιατί αυτό είναι το ΚΚΕ. Ασπίδα για το σήμερα, ελπίδα για το αύριο.