Προσδοκώντας στο φως

Η ζωοδότρα πίστη για τον ακατάκτητο στόχο, που καίει ακάματα  στους ανεμοδαρμένους λειμώνες της καρδιάς των αδικημένων, εκτοπίζει και αποβάλει  όλο το δυσβάστακτο κενό που υπάρχει μέσα τους, αποδίδοντας παράλληλα κι ένα  ιδιαίτερα εποικοδομητικό περιεχόμενο στην αντικειμενική πραγματικότητα που τους περιβάλλει.

   Η σαφής και η πλήρης αντίληψη για  την ύπαρξή της, αναπτύσσει και διαμορφώνει μια εξελισσόμενη ένταση.

Μια έντονη έμφαση που απελευθερώνει από το ζόφο τις αχανείς εκτάσεις της νόησης, σ’ αυτή την απόπειρα του μαχόμενου ανθρώπου  που αγωνίζεται  για να κατακτήσει εκείνη  την εξαίσια αρετή που δεν μοχθεί από σκοπιμότητα, που δε νιώθει φόβο ή ανησυχία, γιατί η θεάρεστη  βούλησή της αποσκοπεί  στο να υποστηρίξει και να στεριώσει πάνω στο περίλυπο χώμα μια ζωή δίκαιη, ενάρετη, ειρηνική και αρμονική…

  Κι όταν  ανδρωθεί και  ακμάσει αυτή η προσοδοφόρα δυναμική και απογίνει εντέλει στο νου και στις ψυχές των άγιων προλετάριων γαλάζιος ουρανός, τότε ετούτη  η διαυγής ηλιοφάνεια με τη δροσάτη αύρα της, είναι ικανή να  αποκαλύψει σε όλες τις καρδιές  μια ανώτερη θεωρητική αντίληψη για τον κόσμο της υποδούλωσης, της βίας και της κατάφορης αδικίας.

   Κι αυτή η γόνιμη νοητική παράσταση, ως μια πρωτοποριακή σύλληψη, θα τροφοδοτήσει ανυπερθέτως με σαφή επιχειρήματα την ενσυνείδητη δράση,  προκειμένου, μέσα από μια  εξελικτική διαδικασία σύγκρουσης και νέας σύνθεσης,  ‘’να καταστεί το ακατόρθωτο κατορθωτό,’’ για να  επικρατήσει  η δική μας άποψη, για να υπερισχύσει το δικό μας  χρηστό φρόνημα, για να ικανοποιηθούν οι δικές μας ζωτικές ανάγκες.

   Η ψυχή διψά για αθανασία και ο εξασκημένος ουρανός προσφέρει απλόχερα τα ακριβά του δώρα: την προσδοκία και το όραμα…

   Κι ότι υπάρχει  και κατοικεί πάνω στη γεννήτρα γη, δε φθείρεται και δεν αποσυντίθεται στη λήθη των καιρών, απλά αλλάζει μορφή και γίνεται κάτι άλλο…

   Κι άμα οι πολλοί συ/σκεπτόμενοι μπορέσουν να συνειδητοποιήσουν τούτη την υπέρτατη αλλαγή μέσα στη διαλεκτική της ενότητα,  τότε είναι υπερβέβαιο πως κάποια ιστορική στιγμή, το γένος των ανθρώπων θα ευτυχίσει να περπατήσει καλότυχο και μακάριο μέσα στην ακατασίγαστη άνοιξη των  ευοίωνων αιώνων που έρχονται καλπάζοντας…

   Κι από αυτή την πλεονεκτική θέση, θα επιλέγουμε εμείς οι σημαιοφόροι παροδίτες τη στιγμή που θα αποχωρήσουμε από τούτο τον πρόσκαιρο κόσμο, φωτοστεφανωμένοι και νικητές, με μια καρδιά καλή και ευγενική, που δε λιμπίστηκε  ποτέ το κακό κανενός και, που έζησε πάντα κάτω από την επήρεια μιας υποδειγματικής κοσμοθεωρίας  που εκπορεύεται από κάποιο κορυφαίο αλτρουιστικό συναίσθημα…

   Σ’ αυτό το ξάγναντο  θα αντηχήσουν δυνατά τα επικά τραγούδια της δικής μας φιλοπρόοδης παράταξης, συνταυτισμένα με τις χαρούμενες φωνές  των παιδιών που ξεφαντώνουν πέρα στις βαθιές σκιές των φυλλοβόλων δέντρων τούτου του παγανιστή Απρίλη.

   Έτσι ώστε, η πλημμυρισμένη αγωνία μας να εξωτερικευτεί και να γίνει  πολύτιμο απόκτημα, πείρα  και αφομοιωμένη γνώση ολάκερης  της οικουμένης.

   Να τονωθεί η πεποίθηση για  τη  δική  μας διορατικότητα και για την προωθημένη μας αντίληψη.

   Να αναπτερωθεί εντέλει  ο παράφορος  έρωτας κάθε ενάρετης ψυχής, για να μεγαλουργήσουν οι ψυχές μέσα στην απειράγαθη ελευθερία τους.

   Κι εκεί, σ’ αυτό το ξάγναντο, θα ακουστεί στεντόρεια η άλλη φωνή της βελτιωμένης λογικής των πραγμάτων  που θα μας κλητεύσει  στην αέναη συ/στράτευση, στον ασύχαστο και στον ανένδοτο αγώνα.

   Γιατί  αυτή η παρατεταμένη  κινητοποίηση για την εμπέδωση της κοινωνικής ειρήνης και, για την παγίωση της άμεσης δημοκρατίας, αποτελεί το ύψιστο χρέος και  το μόνιμο καθήκον για κάθε ζωντανή ύπαρξη που διεκδικεί το αναφαίρετο δικαίωμα της ζωής που απορρέει από τους γραπτούς αλλά  και από τους άγραφτους νόμους της φυσικής αναγκαιότητας…

   Σ’ αυτή την ανυποχώρητη  και την επίμονη προσπάθεια, είναι απόλυτα σίγουρο,  πως θα  μπορέσουμε τελικά εμείς οι εξεγερμένοι, να εξασφαλίσουμε μια μαζική  ειρηνική  οδοιπορία στην καθορισμένη απόσταση που χωρίζει το επισφαλές σήμερα από το  ελπιστικό και από το προσδόκιμο αύριο.

   Πάντα μέσα στο χρονικό ορίζοντα της εφήμερης ζωής, που όμως, κάτω από ειδικές συνθήκες, η ζωή μπορεί να αγγίζει και, να αγγίζεται ταυτόχρονα από τη θεουργική αιωνιότητα…

   Γιατί, σ’  αυτούς που πιστεύουν βαθιά  και αγαπούν με αληθινό πάθος το συγκλονιστικό μεγαλείο της, η ζωή μπορεί και, θα  τους προσφέρει ανυπερθέτως  την καθιέρωση, την καλή φήμη, την εξιδανίκευση και, την αγιοποίηση!

   Δεν είναι μόνο το μονότονο τραγούδι του  φλοίσβου που αχολογεί ασίγαστα στη ζεστή άμμο του ευοίωνου καλοκαιριού αδερφέ μου…

   Δεν είναι μόνο  ο οίστρος του ολόγιομου φεγγαριού που εγκωμιάζει κάθε νύχτα τα αστροφωτισμένα σύμπαντα για την γαλαζοαίματη ευτυχία που εκπέμπουν  πάνω στην προσοδοφόρα  φλούδα της  μητέρας γης.

   Στο ιερό χώμα  που υπομονεύει αιώνες και αιώνες προσμένοντας την επιείκεια των ουρανών, την ελεύθερη χαρά της άφεσης, την  ψυχική και την ηθική κάθαρση από κάθε κολάσιμη αμαρτία και εντέλει τον πολυπόθητο κοινωνικό λυτρωμό…

   Είναι η ακατανίκητη γητειά που ασκούν πάνω μας  τα αχανή διαστήματα του ευρηματικού νου και της επινοητικής ψυχής.

   Είναι η θέλξη και ο μαγνητισμός του ωραίου και του μυστηριώδους που υπάρχει μέσα μας και, που απαγγέλλει τούτη την άγια στιγμή τα αναστάσιμα στον Πασχαλινό εσπερινό της πανανθρώπινης αγάπης.

   Είναι τα τάγματα των  χερουβείμ και των Σεραφείμ που χοροστατούν στην ιερή ακολουθία  της  θέωσης του ανθρώπου.

   Είναι όλοι οι θεοσεβείς εξυμνητές κι όλοι οι ένθερμοι επαινέτες του Ακάθιστου Ύμνου που μας καλούν να αποδώσουμε τα ‘’νικητήρια’’ στον υπέρμαχο λαό της παιδεμένης ανθρωπότητας.

   Είναι και οι αρχάγγελοι  με τις ολόχρυσες πολεμικές τους περιβολές,  που ανοίγουν διάπλατα τις πύλες του ουράνιου παραδείσου για να  εξαγγείλουν το χαρμόσυνο μήνυμα της πρώτης ανάστασης στη γη.

   Είναι τα μυριάδες εκστασιασμένα  άστρα και τα πληθωρικά φεγγάρια του νύκτιου ουρανού που κορφολογούν  το ασημένιο φως στο αβάφτιστο στερέωμα.

   Που τρυγούν αλόγιστα την απειράριθμη  καρποφορία του σύμπαντος  για να επισιτίσουν επαρκώς την εφήμερη ύλη των νοητών όντων της οικουμένης,  για να αναζωογονήσουν  τις αδάμαστες ψυχές των ακαταπόνητων μαχητών που θυσιάζονται με ενθουσιασμό για τις ατομικές, για τις κοινωνικές και για τις πολιτικές ελευθερίες των άλλων, ήτοι για τις κρίσιμες παραμέτρους που συγκροτούν το υπέρτατο ιδανικό του φλεγματικού σύμπαντος και της αιματώδους γης.

   Για να καθοδηγήσουν  κι οι άλλοι μυημένοι με τη σειρά τους και, για να διαφωτίσουν κατάλληλα και αποτελεσματικά  τις  διστακτικές  συνειδήσεις  όλων των αδικημένων, των βασανισμένων  και των απόκληρων που υπομένουν ακόμα αδιαμαρτύρητα τον πόνο, ώστε  να συγκροτήσουν  κι αυτοί μια οριστική κρίση προκειμένου  να σταθούν μαχητικά απέναντι στην ακαταστάλακτη οδύνη που τους καταδιώκει, που τους κατατρύχει και, που γιομίζει ανήλεα την ψυχή τους με θανάσιμες πληγές…

     Είναι το πανίερο σπέρμα του καρπού της πρωταρχικής ελπίδας  που σκόρπισαν σπάταλα στο πολύζηλο χώμα με τη μεγαλοσύνη του πνεύματός τους, τα αθάνατα τέκνα της Αρχαίας Ελληνικής γης:  ο Θαλής, ο Ηράκλειτος, ο Λεύκιππος, ο  Δημόκριτος και τόσοι  άλλοι σοφοί και προνοητικοί άνθρωποι που ερεύνησαν  τα θεμελιώδη ερωτήματα που αφορούν τον άνθρωπο, την κοινωνία, τη φύση, την αληθινή  γνώση, το αγαθό και το περικαλλές .

“Η τάξη του κόσμου είναι το αιώνιο πυρ που ανάβει και σβήνει στο ρυθμό μιας απόλυτης και ακατάλυτης νομοτελειακής διαδικασίας…”

   Τούτη η  εγκόσμια αλήθεια, που είναι το παμμέγιστο  προϊόν της ανθρώπινης νόησης,  άπλωσε ρίζες, έβγαλε βλαστούς, άνθη και έθρεψε τους απολαυστικούς της καρπούς, στο γόνιμο χωράφι της  καρδιάς των ιδεολόγων μαχητών ολάκερης της οικουμένης.

   Κι αυτή  η βαθιά πίστη των απλών ανθρώπων της δουλειάς, σ’ αυτό το ιδεώδες φανέρωμα που θέτει ως υπέρτατο στόχο  την ανάδειξη  και την πρόοδο των ταπεινών και των ανεπίληπτων  ατόμων συνολικά, του  χαρακτήρα και της ανεξάντλητης ελευθερίας τους, είναι το δραστήριο πνεύμα που τους ενδυναμώνει και τους ισχυροποιεί, έτσι ώστε να μην απωλέσουν μήτε για μια στιγμή το θάρρος, το πείσμα, την τόλμη και την ακλόνητη αγωνιστικότητά τους, για κάθε δημιουργική ιδέα, που με την ασίγαστη πάλη των πολλών δεινοπαθούντων, μπορεί να αποβεί σε μια άκρως ευεργετική και κερδοφόρα πράξη…