«Σ’ όσους έδωσαν χαμόγελο απέναντι στην κάνη…» – Τραγούδι που γράφτηκε σήμερα με αφορμή την επέτειο του Ν. Μπελογιάννη

Οι “Κοινοί Θνητοί” μας έστειλαν το καινούργιο τους τραγούδι. Γράφτηκε σήμερα με αφορμή την επέτειο γέννησης του Νίκου Μπελογιάννη.

Στίχοι/Τραγούδι: Βασίλης Φωτιάς – Μουσική Παραγωγή: Αντώνης Μεϊμάρης

Στο beat που έγραψες Αντώνη θα ραπάρω
και θα χαρίσω το τραγούδι όπου γουστάρω
Τίτλο και νόημα δεν έψαξα για να βρω
Μια ρήμα κόκκινη πάνω σε φόντο μαύρο.
Συναίσθημα παράξενο αλλά καθόλου ξένο
Να ζω την ίδια ώρα που πεθαίνω,
Μη με παρεξηγείς για ό,τι δεις γραμμένο

Σ’ αυτούς που αλήθεια γεννηθήκαν πριν πεθάνουν
Στους πιτσιρικάδες που δε θέλουνε ποτέ να χάνουν,
Στους τρελούς και ανισόρροπους της κάθε γειτονιάς,
Στο φευγάτο που ακόμα τονε ψάχνει ο φονιάς.
Στον ποιητή που ήταν πάντοτε στιχάκι,
Στον κακό το μαθητή που όμως δεν έγραφε σκονάκι,
Σ’ όσους δε κάρφωσαν και σε όσους καρφωθήκαν,
Σ’ όσους παίξαν στη φωτιά και δεν καήκαν.
Σ’ όσους ξυπνήσαν απ’ τον ύπνο του δικαίου,
Και δε τρόμαξαν θανάσιμα τους άλλους υπνοβάτες,
Μα τους βγάλαν τις γραβάτες που χαν φίδια στο λαιμό,
Φορεμένες από κάποιο αφεντικό.
Σ’ όλα τα αδέρφια και σε όλα τα αλάνια
Που βρεθήκαν λαβωμένα απ’ τα κράτικά τους γκάνια.
Και για σας χιλιοακουσμένοι Αλέξη και Μιχάλη,
Τα ονόματα σας σφαίρες στους λαού μας τη σκανδάλη!

Στους Αφροαμερικανούς μπλουζίστες απ’ την Ορλεάνη,
Στους ρεμπέτες του ντουνιά Βαμβακάρη και Τσιτσάνη
Στο τραγούδι που έγινε σφυρί να σπάσει η αλυσίδα
Και στην επανάσταση που κρύβει αυτή η χιλιετηρίδα.
Στα παιδιά που ψάχνουν λέμβο να πιαστούν μες στο Αιγαίο,
Κόντρα σ’ όλους τους ανέμους από Αμερική κι Ευρώπη,
Και σ’ αυτούς που απλώσαν χέρι να σωθούν αυτοί οι ανθρώποι,
Που δεν ήτανε ρουφιάνοι κερδοσκόποι.
Στη παγκόσμια συνείδηση που δε λέει ν’ αλλάξει
Και το άρρωστο μυαλό της να πετάξει

Στο beat που έγραψες Αντώνη θα ραπάρω
και θα χαρίσω το τραγούδι όπου γουστάρω
Τίτλο και νόημα δεν έψαξα για να βρω
Μια ρήμα κόκκινη πάνω σε φόντο μαύρο.
Συναίσθημα παράξενο αλλά καθόλου ξένο
Να ζω την ίδια ώρα που πεθαίνω,
Μη με παρεξηγείς για ότι δεις γραμμένο

Στην ελπίδα πως μια μέρα θα ’χουν όλοι τους κινήσει,
Και η πλάση μονομιάς θα κοκκινήσει.

Σ’ όσους πονάνε απ’ τα εγκλήματα του αγκυλωτού σταυρού,
Του ιμπεριαλιστικού πολέμου στο κηνύγι θησαυρού,
Σ’ όσους έδωσαν χαμόγελο απέναντι στην κάνη,
Στο Φορτίνο το Σαμάνο και το Νίκο Μπελογιάννη.

Στο beat που έγραψες Αντώνη θα ραπάρω
και θα χαρίσω το τραγούδι όπου γουστάρω
Τίτλο και νόημα δεν έψαξα για να βρω
Μια ρήμα κόκκινη πάνω σε φόντο μαύρο.
Συναίσθημα παράξενο αλλά καθόλου ξένο
Να ζω την ίδια ώρα που πεθαίνω,
Μη με παρεξηγείς για ότι δεις γραμμένο
Σε όσους μου ‘ρχεται δώστο αφιερωμένο.