«Κοιμήθηκε στο χώμα και τούτη η γενιά κι η γη θρηνεί ακόμα το θύμα του φονιά…»

1.  Στη φωτιά…

Στους καπνούς  και στη φοβέρα
που να ψάξω να σε βρω,
να σου δέσω το μαντίλι
με τον κεντητό σταυρό…

Μια Δευτέρα, μία Τρίτη,
σ’ έκλεισαν στη φυλακή
κι αποφάσισαν οι χαύνοι
να σε ντύσουν στο χακί.

Σάββατο στο Καρπενήσι
μπήκαν οι σταυραδερφοί
και σε χρίσανε αντάρτη
στων Αγράφων την κορφή.

Γεγονότα σε κυκλώνουν
και μαντάτα θλιβερά,
το ανάθεμα της μάχης
να το ζήσεις μια φορά.

…

Κει, στη Φλώρινα μια μέρα,
πάλεψες για λευτεριά,
μα σε βρήκε μαύρη σφαίρα
και σε λάβωσε βαριά,…

2. Σκάρτος καιρός

Της νιότης μας τα χρόνια,
σαν κάμαρες κλειστές,
στις μπόρες και στα χιόνια,
τα κούρσεψαν ληστές.

Στις τρεις Δεκέμβρη μήνα,
ξεσπάθωσε μια νια
κι έφτασε στην Αθήνα
να σμίξει το φονιά.

…

Σ’ ένα περβόλι μ’ άστρα,
ψηλά στον ουρανό,
βιγλίζει τ’ άδεια κάστρα
και τον Αυγερινό.

Κι όλο θρηνούν οι δείκτες
κι ασύνταχτοι καιροί
σμίγουν στις μαύρες νύχτες,
μ’ αυτή ‘ναι τυχερή.

Μα που θα βρει λημέρι
να κάνει μια αρχή,
το δύσμοιρο τ’ ασκέρι
στον πόνο πειθαρχεί!

…

Κοιμήθηκε στο χώμα
και  τούτη η γενιά
κι η γη θρηνεί ακόμα
το θύμα του φονιά…