Δ όπως Δύση, Δ όπως Δουλεία

Είναι τόσο ψεύτικα αντιρατσιστική η… Δύση που μετά τον Ομπάμα στην Αμερική – που θυμίζω κατέληξε λόγω δολοφονιών διά ξυλοδαρμού από τας αρχάς μαύρων Αμερικανών στο «οι μαύρες ζωές αξίζουν» κίνημα – τώρα στην Αγγλία, και κυρίως εκτός αυτής, ο ινδικής καταγωγής πρωθυπουργός Σούνακ αντιμετωπίζεται ως δημοκρατικό άλμα αποδοχής του εξωτικού. Ακόμα και ελληνικές γραφίδες παραληρούν για την ενσωμάτωση του μετανάστη, που έλκει την καταγωγή από τη στυγνότερη αγγλική αποικιοκρατία από το πετράδι του στέμματος, την Ινδία της ξεδοντιασμένης αυτοκρατορίας, ο οποίος όμως γεννήθηκε πάνω στο νησί, μεγάλωσε, σπούδασε και πλούτισε στην ανώτερη βρετανική κοινωνία και επανασυνδέθηκε με την Ινδία διά γάμου και θηριώδους, όσο και τα πλούτη του, προίκας! Διάβασα μάλιστα κι αναλύσεις και σχόλια για το πώς εμείς αν θέλουμε να γίνουμε Αγγλοι, άντε και Αμερικάνοι, ώστε να κυβερνήσουμε κάποτε τον κόσμο, στο περίπου οφείλουμε να αναδείξουμε πρωθυπουργό στη θέση του Μητσοτάκη τουλάχιστον έναν Αντετοκούνμπο.

Επειδή όμως, σύντροφοι, σιχαίνομαι την αντίληψη ότι στη διάρκεια της προεκλογικής χρονιάς είναι επιτρεπτή κάθε μπούρδα και ασχήμια, για να τηρηθεί η άθλια παράδοση της μεταπολιτευτικής εκλογολογίας, πόλωσης και άλλα τέτοια, και με τρομάζει το ξεφτισμένο κλισέ «άγρια επίθεση εξαπέλυσε ο Χ εναντίον του Ψ», που δεν τρομάζει ούτε αδέσποτα σκυλάκια, ούτε αναποφάσιστους ψηφοφόρους, είπα να κάνω ένα μακροβούτι στις δυτικές αξίες, να πλυθώ και να καθαρίσει και το πέλμα μου απ’ τη γλίτσα της επίκαιρης λαγνείας περί την εμπορευματοποιημένη εικόνα της πολιτικής. Δυσφορία που επιτάθηκε κι απ’ τον καινούριο σωφρονιστικό κώδικα, που κατά το δόγμα «η φυλακή είναι μικρογραφία της κοινωνίας», μπολιάζει τον σωφρονισμό με δυτικές αξίες.

Έτσι λοιπόν ώρα είναι να μαθαίνουμε ότι στις ΗΠΑ, εκατόν πενήντα χρόνια μετά την απελευθέρωση των σκλάβων και την κατάργηση της δουλείας, αυτή όχι μόνο δεν έχει καταργηθεί σε είκοσι πολιτείες, αλλά διατηρείται και ως μορφή ποινικής τιμωρίας στη 13η Τροπολογία του αμερικανικού Συντάγματος, ως εξαίρεση της «υποδούλωσης ή ακούσιας υποτέλειας» (πηγή «Huffington»). Είναι, νομίζω, χρήσιμο να ξέρει κανείς για τις δυτικές αξίες της ηγέτιδας δύναμης του ΝΑΤΟ, ότι επιτρέπει μέχρι σήμερα την εκμετάλλευση της εργασίας από καταδικασμένους για ορισμένα αδικήματα. Προσοχή: Δεν είναι εναλλακτική η ποινή, ούτε η… δουλειά του σκλάβου τη μειώνει. Αν κάποιος καταδικαστεί σε ακούσια υποτέλεια, δηλαδή γίνει δούλος ενός αφεντικού, και αρνηθεί, τιμωρείται με στέρηση επικοινωνίας με οικείους, απαγόρευση επισκεπτηρίου ή και απομόνωση. Ο Μαξ Πάρθας, του Εθνικού Δικτύου Κατάργησης της Δουλείας, διευθυντής Κρατικών Επιχειρήσεων, αναφέρει ενόψει των δημοψηφισμάτων σε πέντε πολιτείες από τις είκοσι, που επίκεινται για να καταργηθεί η δουλεία της καταναγκαστικής εργασίας, το εξής αποκαλυπτικό: «Δεν έχουμε δει ποτέ, ούτε μία μέρα στις ΗΠΑ, όπου η δουλεία δεν ήταν νόμιμη… Θέλουμε να δούμε πώς μοιάζει και νομίζω ότι αξίζει τον κόπο».

Αυτόν τον Νοέμβριο, οι ψηφοφόροι σε Αλαμπάμα, Λουιζιάνα, Ορεγκον, Τενεσί και το πολύ δημοκρατικό Βερμόντ θα πάνε σε δημοψήφισμα να πουν ναι ή όχι στην τροπολογία των συνταγμάτων των πολιτειών αυτών, που καταργεί τη διατύπωση που επιτρέπει τη δουλεία ως ποινική τιμωρία. Υπολείπονται άλλες δεκαπέντε Πολιτείες, στις οποίες όπως και σε όλες τις υπόλοιπες της Αμερικής, είτε οι βαριές ποινές είτε η επιβολή καθεστώτος δουλείας ως τιμωρία αφορούν, σε ποσοστό πάνω από 90%, τους μαύρους…

Τώρα να πιστέψω ότι επειδή …ανήκωμεν εις την Δύσιν, θα νοιαστούμε και για το αποτέλεσμα αυτών των ψηφοφοριών, μου είναι αδύνατο. Θα είχαμε καταργήσει την «ακούσια υποτέλεια» στις αρχές και τις αξίες του αγαθοεργού μας Βορειοατλαντικού Συμφώνου.