Γιώργος Ηρακλέους – Το τρένο

Κρατάς σφιχτά τη φτώχεια στα χέρια σου,
το τρένο της φυγής σφυρίζει,
Άνθρωποι συνωστίζονται σε γραφεία,
ψάχνουν απελπισμένα για δουλειά,
κάποτε θα δικάσεις και θα δικαστείς
στην άλλη όψη των πραγμάτων…

Το τρένο εκτροχιάστηκε
στη μέση της διαδρομής,
σκληρές πέτρες γύρω από τα πεσμένα βαγόνια
στις σκουριασμένες ράγες…

Πόσες φορές βλέπεις τον θάνατο ζώντας;
Άπειρες, μα δεν τον νιώθεις.
Δεν πονάνε, δεν αφήνουν σημάδια
οι δαγκωνιές του,
όταν πεθαίνουνε οι άλλοι.
Η λύπη πάντα λάμπει στις ματιές
και περπατάει πλάι πλάι με τη χαρά,
τις γονατίζει κι αυτές ο πόνος
και ξανασηκώνονται,
μέχρι να σβήσουνε όλα
σαν τ’ άστρα μιαν αυγή…

22/102022

                                          Από τη συλλογή: «Τα πράγματα»