“Δεν ξεχνάμε τα θύματα της κρατικής βίας και καταστολής” – Ανακοίνωση της ΚΝΕ στα 14 χρόνια από την εν ψυχρώ δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου
Τα πρόσφατα γεγονότα με τον εν ψυχρώ πυροβολισμό στο κεφάλι 16χρονου Ρομά από αστυνομικούς, την ένταση του αυταρχισμού, το “φακέλωμα”, την προσπάθεια εγκαθίδρυσης αστυνομίας στα Πανεπιστήμια κ.ά. αποδεικνύουν ότι η δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός…
Σε ανακοίνωσή του το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ, με αφορμή τη συμπλήρωση 14 ετών από την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, αναφέρει:
«14 χρόνια συμπληρώνονται από την εν ψυχρώ δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από τον ειδικό φρουρό, Επ. Κορκονέα, στις 6 Δεκεμβρίου 2008, και η επίθεση στη ζωή και τα δικαιώματα του λαού και της νέας γενιάς συνεχίζεται ασταμάτητα, με το κράτος και τις κυβερνήσεις να επιστρατεύουν σταθερά την κρατική βία και καταστολή, την αστυνομική αυθαιρεσία.
Τα πρόσφατα γεγονότα με τον εν ψυχρώ πυροβολισμό στο κεφάλι 16χρονου Ρομά από αστυνομικούς, την ένταση του αυταρχισμού, το “φακέλωμα”, την προσπάθεια εγκαθίδρυσης αστυνομίας στα Πανεπιστήμια κ.ά. αποδεικνύουν ότι η δολοφονία του Αλ. Γρηγορόπουλου δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, αλλά μέρος ενός συστήματος και ενός κράτους που στην προμετωπίδα του έχει τον αυταρχισμό και την καταστολή των πολλών για την υπεράσπιση των λίγων.
Το σύστημα της εκμετάλλευσης και της αδικίας, όσο πιο αντιδραστικό γίνεται, τόσο περισσότερο προσπαθεί να θωρακίσει τη λειτουργία του. Γι’ αυτό, το θεσμικό – νομικό πλαίσιο της καταστολής και του αυταρχισμού εμπλουτίζεται διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις, “νεοφιλελευθέρες” ή δήθεν “προοδευτικές”, με βάση τις κατευθύνσεις της ΕΕ, θωρακίζοντας τη δικτατορία του κεφαλαίου και σφίγγοντας τον κλοιό της καταστολής, των παρακολουθήσεων και του φακελώματος γύρω από τον “εχθρό-λαό”, τους αγώνες και τις διεκδικήσεις του.
Η επιχείρηση ωραιοποίησης αυτού του συστήματος γκρεμίζεται μπροστά στα άδεια ντουλάπια λαϊκών οικογενειών, στα σπίτια-ψυγεία που αδυνατούν να ζεσταθούν, στον μισθό που τελειώνει στις δέκα του μήνα, στους απλήρωτους λογαριασμούς, στο ξεσπίτωμα φτωχών ανθρώπων, στις “Κιβωτούς του τρόμου”.
Δεν ξεχνάμε τα θύματα της κρατικής βίας και καταστολής. Με οργάνωση, συλλογική δράση και δυνάμωμα της αλληλεγγύης “αφοπλίζουμε” τους κατασταλτικούς μηχανισμούς του κράτους μέχρι τη συνολική ανατροπή του».