Πρωτοχρονιά με τον Βάρναλη
“Οικόπεδα πουλάνε στο φεγγάρι
και μπόλικο σανό ο Μασκ κι ο Μπέζος
τρίζουν τα κόκκαλα στου Σάντα το κουφάρι
κι από τον τάφο του ουρλιάζει ο Γλέζος…”
Και να, στον εικοστό πρώτο αιώνα
ζώσα η φωνή του μπάρμπα-Κώστα
μιλάει γι’ αντίσταση κι αγώνα·
να πιάσουμε – λέει – όλα τα πόστα.
Οδηγητή φωνή, λάσια φωνή,
μυρίζει ο λόγος του μπαρούτι
για εκειόν τον σκλάβο που πονεί
φτιάχνοντας των τρανών τα πλούτη.
Είναι της νιας ζωής ο πλαστουργός.
Λόγια φωτιά! Της λεφτεριάς το φως
στου δουλευτή στα βήματα τα πρώτα,
αντάμα με τον Ρίτσο και τον Ρώτα.
Οικόπεδα πουλάνε στο φεγγάρι
και μπόλικο σανό ο Μασκ κι ο Μπέζος
τρίζουν τα κόκκαλα στου Σάντα το κουφάρι
κι από τον τάφο του ουρλιάζει ο Γλέζος.
Παπάδες, δεσποτάδες, ρασοφόροι
«Απαρνηθείτε», λένε «τα εγκόσμια»
και συ δεν έχεις ούτε πανωφόρι.
Μα θα ‘ναι η ανάσταση παγκόσμια.
Και τώρα, δυο χιλιάδες εικοσιτρία
έμπα μπροστά, δεν είν’ ντροπή.
Εδώ είν’ οι Δαναοί, εδώ κι η Τροία,
εδώ να είναι κι η ανατροπή!
Παναγιώτης Μελάς
1η του Γενάρη 2023
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/comments.php on line 6
Notice: Only variables should be passed by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
Notice: Only variables should be assigned by reference in /srv/katiousa/pub_dir/wp-content/themes/katiousa_theme/functions.php on line 38
2 Σχόλια
Ευχαριστώ καταρχήν την “Κατιούσα” για την τιμή που μου έκανε για τη δημοσίευση του ποιήματος.
Το ποίημα δημιουργήθηκε μετά από έμπνευση, προερχόμενη από το ανεπανάληπτο “Πρωτοχρονιάτικο” του μοναδικού και αξέχαστου μπάρμπα-Κώστα. Ήταν μια έμπνευση, αόριστη αρχικά, που οριστικοποιήθηκε μετά από μιαν ευχή φίλου:
“Να είναι το 2023 ανατρέψιμη χρονιά(!)”
Και γράφτηκε, σχεδόν μονορούφι, μέσα σε λίγη ώρα.
Για τον Βάρναλη, πέρα από τον απέραντο θαυμασμό μου για τον ποιητικό και λογοτεχνικό του λόγο, εγώ δεν έχω να πω πολλά. Τα σημαντικά τα έχουν πει άλλοι, σύγχρονοί του και νεότεροι.
Γράφει γι’ αυτόν ο Μενέλαος Λουντέμης:
«Η ποίηση του Βάρναλη δε μύριζε ποτέ γάλα. Μύριζε από την αρχή μπαρούτι· κατέβηκε δηλαδή στο στίβο χωρίς πάρα πολλά γυμνάσματα και δοκιμές και περιπλανήσεις στους λειμώνες των ασφοδέλων. Μ᾿ άλλα λόγια, χωρίς αυτές τις πεισιθάνατες κραυγές που έβγαζαν όλοι οι λυρικοί του καιρού του. Όχι. Η Ποίηση του Βάρναλη ήταν από την αρχή αρσενική, λάσια, μια βολίδα που ‘πεσε μες στα στεκούμενα νερά του μελίπηχτου λυρισμού».
Και στο επιστημονικό συνέδριο που έγινε προς τιμήν του στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ (16 & 17-4-2011), μια από τις βασικές εισηγήτριες σ’ αυτό, αναφέρει:
“…Αναμφισβήτητα, στην προσωπικότητα του Βάρναλη συναντήθηκαν οι θεμελιακές ιδιότητες ενός πνευματικού ηγέτη: το ανήσυχο κι απείθαρχο πνεύμα, η διεισδυτική κριτική σκέψη, η πλατειά και αφομοιωμένη μόρφωση, η απουσία κάθε έννοιας μικροαστικής σεμνοπρέπειας, η μαχητικότητα αλλά κι η ευαισθησία. Όλα αυτά μαζί συμμάχησαν για να τον βοηθήσουν να συλλάβει μέσα στην ιστορική κίνηση του καιρού του το χαρακτήρα της εποχής μας – εποχής που αντικειμενικά κι ανεξάρτητα από τα πισωγυρίσματα της ιστορίας είναι εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό – και να γίνει ο βασικός λογοτεχνικός εκφραστής της…”
Πάνω από όλα φυσικά, το πιο σημαντικό, είναι το βραβείο Λένιν του 1959. Και βέβαια, η τιμή που ο ίδιος αποδίδει μέσα από την “Εξορία” του στον Δημήτρη Γληνό:
“…Τυχερέ, κείνο τ’ άθλιο δειλινό
σε δέσαν με το Δάσκαλο Γληνό…”
Εγώ, απλά υποκλίνομαι.
Καλή Χρονιά!
Μια ακόμα διευκρίνιση: Με τον εκλεκτό συνονόματό μου, το στέλεχος της τοπικής διοίκησης του Δήμου της Πάτρας, πέραν της ενδεχόμενης κοινής μας αντίληψης για τα κοινωνικά δρώμενα, δεν μας συνδέει κάτι άλλο, εκτός από τη συνωνυμία μας. Εγώ είμαι απλά ένας συνταξιούχος ναυτεργάτης (Α’ Μηχανικός Ε.Ν.). Και φυσικά δεν έχω καμιά απολύτως σχέση με τον συνονόματο και πρώην πολιτευτή της ΝΔ (και άλλων σχημάτων) στην περιοχή του Πειραιά.