Ισίδωρος Καρδερίνης: Ωδή στον Φώτη Αγγουλέ
“«Μην καρτεράτε να λυγίσουμε»
Βροντοφώναζες στους διώκτες σου
Μ’ ορμή σθεναρή, «Μήτε για μια στιγμή»
Και συθέμελα δονούσε η φυλακή…”
Ω ποιητή του λαού Φώτη Αγγουλέ
Γεννήθηκες μια μέρα ηλιολουσμένη
Και με τη θάλασσα με άνθη στολισμένη
Στην παραλιακή πόλη του Τσεσμέ.
Ήρθες ύστερα μικρό παιδί στη Χίο
Που έγινε του ξενιτεμού σου η πατρίδα
Εγκατέλειψες πολύ νωρίς το σχολείο
Μα το πνεύμα σου λαμπρή αχτίδα.
Έμενες στο Φρούριο σε μια παράγκα
Με τον πατέρα σου αντάμα στη δουλειά
Φτώχεια, δυστυχία, λιγοστά φράγκα
Μα καλή και χαμογελαστή καρδιά.
Σε συνάρπασε μεμιάς η ποίηση βαθιά
Σαν είδες ποιήματα φωτερά σαν φεγγάρια
Σε μια εφημερίδα ζαρωμένη και παλιά
Που τύλιγε ο πατέρας σου τα ψάρια.
Έγινες στην πορεία τυπογράφος
Και διάβαζες μέρα και νύχτα με πάθος
Έγραφες ποιήματα γεμάτα διαμαρτυρία
Κι ασπάστηκες την αριστερή ιδεολογία.
Φυλακίστηκες ως κομμουνιστής εκεί
Στα ματωμένα σύρματα στη Μέση Ανατολή
Μα κι όταν επέστρεψες στην πατρίδα
Που τη σάρωνε η εμφύλια καταιγίδα.
«Μην καρτεράτε να λυγίσουμε»
Βροντοφώναζες στους διώκτες σου
Μ’ ορμή σθεναρή, «Μήτε για μια στιγμή»
Και συθέμελα δονούσε η φυλακή.
Κι όταν πέθανες ξαφνικά στο πλοίο
Δάκρυζε γοερά κάθε ευαίσθητη ψυχή
Πάνδημη η κηδεία σου στη θλιμμένη Χίο
Κι η ποίησή σου φλόγα παντοτινή.
Ισίδωρος Καρδερίνης
*Στη φωτογραφία: Χίος, Οκτώβριος 1963, ΕΔΑ. Από αριστερά εικονίζονται: Δημήτρης Πανέρης, Φώτης Αγγουλές, Γιάννης Κατσόγιαννος, Γιάννης Καρδερίνης, Ηλίας Ηλιού, Παντελής Πανέρης. Πρώτος από δεξιά, προφίλ: Κώστας Δεσποτόπουλος.