Ο λαός σώζει το λαό
Οι λαοί της περιοχής όμως δίνουν και πάλι την καλύτερη απάντηση στα κροκοδείλια δάκρυα των φερέφωνων των κυβερνήσεών τους. Η αλληλεγγύη που επιδεικνύουν σαρώνει τα υποκριτικά αφηγήματα των κυρίαρχων περί “ανταγωνισμού” και “εχθρότητας” Ελλήνων-Τούρκων, ακριβώς διότι είναι πραγματική κι ανιδιοτελής…
Σε εκπομπή της ΕΡΤ προβάλλεται ρεπορτάζ για την αθρόα και συγκινητική αποστολή βοήθειας στους σεισμόπληκτους της Τουρκίας από κατοίκους της Λέσβου αλλά και όλης της Ελλάδας, και οι παρουσιαστές εύχονται αυτή η τραγωδία να αποτελέσει αφορμή, μέσω της επιρροής της κοινής γνώμης, η τουρκική ηγεσία να εγκαταλείψει την επεκτατική και εθνικιστική της ρητορεία και να εγκαινιάσει μια νέα φάση “καλής γειτονίας” και ειρηνικής συνύπαρξης των δύο χωρών.
Με κυνικό τρόπο, πίσω από ένα προσωπείο ανθρωπισμού κι ευαισθησίας, τα θύματα παρουσιάζονται ως άβουλα πιόνια στους σχεδιασμούς μιας κυβέρνησης που τους άφησε στην τύχη τους την ίδια ώρα εξαπέλυε επίθεση στην επίσης σεισμόπληκτη γειτονική Συρία. Κι αυτό γιατί η προσδοκώμενη αλλαγή στάσης της τουρκικής κυβέρνησης δε θα είναι ειλικρινής αλλά αποτέλεσμα επικοινωνιακής διαχείρισης, στυγνή εκμετάλλευση των διαθέσεων των πολιτών κι ιδιαίτερα των πληγέντων εξ αυτών, τους οποίους δε διστάζει να τους στέλνει να γίνονται “κιμάς για τα κανόνια” όποτε το απαιτούν οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί (το με την αστική έννοια “εθνικό συμφέρον”).
Οι λαοί της περιοχής όμως δίνουν και πάλι την καλύτερη απάντηση στα κροκοδείλια δάκρυα των φερέφωνων των κυβερνήσεών τους. Η αλληλεγγύη που επιδεικνύουν σαρώνει τα υποκριτικά αφηγήματα των κυρίαρχων περί “ανταγωνισμού” και “εχθρότητας” Ελλήνων-Τούρκων, ακριβώς διότι είναι πραγματική κι ανιδιοτελής, εκπορευόμενη από τα χιλιάδες κοινά βιώματα, αξίες, σύμβολα και παραστάσεις που εδραίωσε η μακραίωνη συμβίωσή τους, από τη γλώσσα και τη μουσική ως τη γαστρονομία, και η οποία πάντα υπερίσχυε και θα υπερισχύει της εκατέρωθεν κρατικής εθνικιστικής προπαγάνδας. Αυτή η λαϊκή αλληλεγγύη είναι ο μόνος εγγυητής της ειρηνικής συνύπαρξης, που θα γίνει πραγματικότητα όταν επιτέλους μετατραπεί σε δύναμη ανατροπής του αληθινού εχθρού, των αστικών κυβερνήσεων και του συστήματος που υπηρετούν. Γιατί ως γνωστόν από την ιστορική πείρα του 20ου αιώνα, ιδιαίτερα στις ουκ ολίγες μαύρες στιγμές της,”ο λαός σώζει το λαό”.
Ραφαήλ Παπαδόπουλος